سیناپرس: دکتر سعید قوام پور در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس، با اشاره به مفهوم برداشت صیانتی از مخازن نفتی گفت: برداشت صیانتی یک بحث فیزیکی است به این معنا که چاه نفت برای خودش یک ساختار و خلل و فرجی دارد. معمولا سرعت خروج نفت و گاز از چاه باید در حدی باشد که بتوان برای مدت طولانی مثلا 20 یا 30 سال به طور مداوم برداشت کنیم بدون اینکه ساختار چاه لطمه بخورد و یا فشار، پیش از موعد کاهش یابد چون فشار عامل مهمی است که باید بالای سر مخزن باشد.
قوام پور افزود: این برداشت صیانتی شامل مواردی چون سرعت دریافت گاز است که باید کنترل شود. همچنین به مرمت چاه های گاز مربوط می شود. حفظ فشار گاز هم از دیگر موارد است به این معنا که اگر فشار سر مخزن از یک حدی کمتر شد، مفهومش این نیست که دیگر مجبورید نفت را کمتر استخراج کنید یا آن را تعطیل کنید بلکه شما می توانید با اضافه کردن و تزریق گاز که ممکن است گاز طبیعی یا گازهای دیگر و حتی آب باشد می توانید مجددا بازدهی را بالا بیاورید و توان تولید را حفظ کنید.
مدیر کل برنامه ریزی استراتژیک وزارت نفت، تاکید کرد: به هیچ وجه نباید گازی را که بالای سر مخزن است برداشت کرد. گاهی در بحران ها بعضی از کشورها ممکن است بگویند که گاز را در مواقع اضطراری لازم داریم اما گرچه آن لحظه می شود از آن گاز استفاده مطلوب کرد ولی مخزن آسیب خواهد دید. کماکان نفت خام ارزشش از گاز بیشتر است و همه کشورهای نفت خیز روی نفت تکیه می کنند و حتی برای صیانت از مخازن نفتی حاضرند گاز را از کشورهای دیگر وارد کنند ولی مجموعه نفتشان را حفظ کنند.
قوام پور خاطرنشان کرد: بنابراین بحث برداشت صیانتی به این معناست که ما بتوانیم نرخ مطلوبی از نفت خام را برداشت کنیم به طوری که در یک دوره 20 -25 ساله بیشترین میزان برداشت را داشته باشیم. چون چاه های نفت به شکلی است که یک مقدار نفت درجا دارد و ما همه این مقدار را نمی توانیم برداشت کنیم و درصدی از آن قابل برداشت است.
وی در پایان یادآور شد: معمولا در چاه های نفت حدود 30 درصد از منابع درجا به روش های متعارف قابل برداشت است. هرچه تکنولوژی های پیشرفته تر استفاده شود، این درصد افزایش می یابد که از آن به نام «ازدیاد برداشت» نام می برند. حتی در کشورهای پیشرفته هم با استفاده از تکنولوژی های نوین بیش از 35 تا 40 درصد منابع قابل برداشت نیست.
No tags for this post.