خلق ثروت با کمک اقتصاد اشتراکی

دکتر پیام حنفی زاده، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در این خصوص گفت: هم اکنون بر اساس استاندارد دنیا حدود 10 درصدGDP( تولید ناخالص داخلی) به طور متوسط از صنعت گردشگری خلق می شود و حدود یک شغل از هر ده شغل مرتبط با این صنعت است.

وی با مقایسه میزان گردشگران کشورهای همسایه نسبت به ایران افزود: هم اکنون رتبه گردشگری امارات متحده عربی در دنیا 29 است و حدود 14 میلیون گردشگر در سال دارد. همچنین شش درصد شغل‌هایش نیز از طریق گردشگری بوده و GDP آن نیز 4 درصد است. ترکیه نیز در رتبه 44 قرار گرفته و 39 میلیون گردشگر دارد. 3/2 درصد اشتغال ترکیه نیز از طریق گردشگری بوده و سهم GDP آن 5 درصد از حوزه صنعت گردشگری است.

حنفی زاده اظهار کرد: ایران از میان 137 کشور دنیا رتبه 93 را دارد. البته این رتبه بندی بدان معنا نیست که توسعه گردشگری ما کم است. مسایل گوناگونی در این امر دخیل هستند. ما حدود 2/5 میلیون گردشگر داریم و 9/1 درصد شغل ها نیز از حوزه گردشگری ایجاد شده و 5/2 درصد GDP ما را تشکیل داده است.

وی با اشاره به تحولات اخیر تکنولوژی گفت: تکنولوژی web2  که از سال 2005 خلق شد این امکان را به وجود آورد تا افراد بتوانند به صورت دو به دو، یک به چند یا چند به چند با یکدیگر تعامل داشته باشند یعنی بتوانند دانش و تجربه شان را به اشتراک بگذارند.

حنفی زاده خاطر نشان کرد: یکی از پیامدهای سریع این تکنولوژی، بحث اجتماعات مجازی است که نمونه های آن را در اینترنت مانند فیس بوک، تلگرام و واتس آپ و دیگر پلتفرم های شبکه های اجتماعی مشاهده می کنیم. یکی از پیامدهای بسیار جالب اجتماعات مجازی این است که افراد می توانند احساسات خودشان را به خوبی اشتراک بگذارند یعنی افراد می توانند مطالب یکدیگر را لایک کنند. خوشحالی و ناراحتی خودشان را ابزار کنند. افراد می توانند دنباله روی یک رویداد یا اشتراک گذاری دانش و تجربه باشند.

به گفته وی، این تکنولوژی در همه عرصه ها اثر گذاشته است. مخصوصا در حوزه گردشگری این امکان را به وجود آورده که تئوری‌های جدید مدیریت در دنیای واقعی تحقق پیدا کند. یکی از این تئوری ها بحث اقتصاد اشتراکی است. اقتصاد اشتراکی چیزی جدیدی نیست، ما هر روز در زندگی روزمره مان با این مساله سر و کار داریم به عنوان مثال  من ویلایی در شمال دارم و بدون هیچ چشم داشتی آن را به برادرم یا دوست قرض می دهم تا بتواند از منافع آن بهره مند شود.

حنفی زاده یادآور شد: این تکنولوژی می تواند فاصله‌ای بین فعالان این عرصه ایجاد کند. هم اکنون برخی از افراد از حداکثر ظرفیت‌های دارایی خودشان استفاده نمی کنند. تصور کنید چقدر ویلا در شمال داریم که صاحبان آنها حتی یکبار هم به آنجا سر نمی زنند. خیلی از این ویلاها خراب شده و باعث می‌شوند خیلی از دارایی ها قابل استفاده نباشند. در صورتی که یک شرکت می تواند پلتفرمی ایجاد تا افراد بتوانند دارایی هایشان را به اشتراک بگذارند. به عنوان مثال من یک ویلا در نوشهر دارم. احساس می کنم این دارایی ام بدون استفاده است، دوست دارم دیگران نیز از این امکانات برخوردار شوند خواه اگر همراه با منافع مالی باشد و بابت اجاره دادن آن بتوانم ویلایم را سرپا نگه دارم.

وی افزود: به عنوان مثال من از اتاق ها، امکانات، مسیر و ظاهر ویلا عکس می گیرم و در پلتفرمی آن عکس ها را به اشتراک می‌گذارم. در این بین یک کلید دار( مانند آژانس معتبر) و شرکت بیمه ای نیز نقش پیدا می کنند و ویلای من برمبنای رویدادهای ملی و امکانات موجود قیمت گذاری می شود. مشتری نیز با مقایسه قیمت آن و امکاناتش نسبت به هتل پنج ستاره یا چند ستاره، با پرداخت آنلاین قیمت مورد نظر، ویلا را برای چند روز اجاره می کند. از این میزان هزینه چند درصد به کلید دار و چند درصد بابت کمیسیون و حق بیمه اختصاص داده می شود. در نهایت پس از بررسی و چک کردن اسناد ومشروعیت آن، ویلا برای مدت مقرری به مشتری کرایه داده می شود.

بیشتر بخوابید:

• خلق ثروت ایران از صنعت گردشگری: تنها 2/5درصد

حنفی زاده اظهار کرد: اقتصاد اشتراکی می تواند برای تمام حوزه‌های گردشگری، حمل و نقل شهری، اجاره فضای پارکینگ، اتاق خالی منزل، غذای گرم و حتی وقت اجرا شود. به عنوان مثال در کشور سوییس افراد می توانند عمر خودشان را برای بانک به اشتراک بگذارند یعنی من اکنون جوانم و می توانم از کسی که کهنسال شده است، به مدت سه روز در هفته مراقبت کنم. این مدت در بانک ثبت می شود و زمان کهنسالی من، افراد دیگری از من مراقبت خواهند کرد.

وی گفت: کوچ سرفینگ(Couchsurfing) نیز از دیگر خدماتی این نوع تکنولوژی است. کوچ سرفینگ، یک شبکه اجتماعی است که در آن گردشگران می توانند با میزبانان مهمان نواز هر کشور ارتباط برقرار کنند. به عنوان مثال من در خانه ام اتاق خالی دارم که می توانم از یک نفر میزبانی کنم. من می توانم به طور رایگان سه روز آخر هفته را برای بازدید از نقاط مختلف تهران به او وقتی اختصاص بدهم. با او مکالمه کنم. برایش غذا مهیا کنم و یا او را به رستوران ببرم. زمانی که من نیز به برزیل رفتم، می توانم از امکانات کوچ سرفینگ استفاده کنم و میهمان او باشم. در حال حاضر این نوع سرویس در ایران ارایه نمی شود. در ایران اکنون می توانیم در حوزه حمل و نقل شهری( مانند اسنپ، تپسی) این نوع تکنولوژی را مشاهده کنیم.

گزارش: فرزانه صدقی

No tags for this post.