کشف ناگفته های عصر یخبندان از دل قدیمی‌ترین دی‌ان‌ای انسان
به گزارش سیناپرس، همه چیز تغییر کرد، زیرا گرم شدن آب و هوا باعث تغییر زمین ها شده و جوامع را به یافتن خانه جدیدی در خاک حاصلخیز دعوت کرد. قدیمی ترین ژنوم های انسان از بقایای کشف شده در بریتانیا یا ایرلند به حداقل دو داستان با منشأ متفاوت اشاره می کند که هر کدام به سمت سرزمین اصلی اروپا و فراتر از آن بازمی گردند.
فسیل یک فرد از غار گوف در سامرست دارای ژنومی است که می تواند ارتباط نزدیک تری با اجداد یافت شده در مکان هایی در اسپانیا و بلژیک داشته باشد.
یکی دیگر از غار کندریک در ولز دارای پیوندهای ژنتیکی با اجدادی است که در سایت هایی در ایتالیا نشان داده شده اند. تاریخ گذاری رادیوکربن نشان می دهد که هر دو انسان بیش از ۱۳ هزار و ۵۰۰ سال پیش و تنها چند هزار سال پس از عقب نشینی لایه های یخی عظیم منطقه، در بریتانیا زنده بوده اند.
استخوان های کشف شده غار گوف قدیمی ترین استخوان از این دو نمونه است. آن انسان ها در حدود ۱۵ هزار سال پیش مرده اند، به این معنی که اجداد آنها احتمالاً حداقل هزار سال قبل از زندگی خود به موج مهاجرت از شمال غربی اروپا پیوسته اند. شواهد نشان می دهد که افراد غار کندریک چند هزار سال پس از آن زندگی کرده اند و اجداد آنها احتمالاً حدود ۱۴ هزار سال پیش از خاور نزدیک به بریتانیا مهاجرت کردند.
متجا حاجدینژاک (Mateja Hajdinjak) انسان شناس تکاملی از موسسه فرانسیس کریک می گوید: پیدا کردن این دو اصل و نسب بسیار نزدیک از نظر زمانی در بریتانیا با فاصله تنها یک هزاره یا بیشتر از هم، نشان می دهد که انگلستان یکی از جمعیت های در حال تغییر و پویا بوده است.
حدود ۱۶ هزار سال پیش، ورقه یخی بریتانیا-ایرلند تقریباً ناپدید شده بود. فسیل های این زمان کمیاب هستند و بقایای انسانی دیگر که پیدا شده اند تنها به حدود ۱۵ هزار و ۵۰۰ سال پیش بازمی گردد، چند قرن قبل از اینکه آب و هوای بریتانیا شروع به گرم شدن سریع کند.
در سال ۲۰۱۸، باستان شناسان فاش کردند که فسیل انسانی که در غار گوف یافت شده دارای قدمت ۱۰ هزار و ۵۰۰ سال است. این فسیل که به مرد چدار معروف است، در آن زمان قدیمی ترین انسان در انگلستان محسوب می شد که کل ژنوم آن تعیین شده بود.
یافته ها نشان می دهد: مرد باستانی، پوست تیره و چشم های آبی داشته که نشانه ای از این است که جمعیت هنوز با عرض های جغرافیایی بالاتر و سردتر سازگار نشده اند. اصل و نسب مرد چدار ترکیبی از شکارچیان اروپای غربی و اعضای مهاجرت قبلی به انگلستان بود.
نتایج جدید نشان می دهد:ساکنان پس از یخبندان در بریتانیا نه تنها از نظر ژنتیکی متمایز بودند، بلکه به نظر می رسد از نظر فرهنگی نیز متمایز باشند. شیوه های تدفین در غار گوف و غار کندریک به طور قابل توجهی متفاوت بود، همانطور که رژیم غذایی آنها نیز متفاوت بود. غار گوگ نشانه هایی از استخوان های حیوان و انسان را نشان می دهد. حتی یک جمجمه انسان به شکل فنجان پیدا شد که احتمالاً برای اهداف آدمخواری بوده است.
در همین حال، انسان غار کندریک، آثار شیمیایی در استخوان‌های خود از خوردن ماهی‌ها و پستانداران دریایی و آب‌های شیرین نشان می دهد. با این حال، برخلاف غار گوف، هیچ نشانه ای از گوزن، آهو یا اسبی که توسط انسان خورده شده باشد وجود ندارد.
محققان می گویند: در مجموع، این خطوط شواهد این تفسیر را تایید می کند که حداقل دو گروه انسانی مختلف، با قرابت های ژنتیکی و رفتارهای غذایی و فرهنگی متفاوت در بریتانیا در اواخر عصر یخبندان حضور داشته اند. یکی از این دو دودمان به اجدادی که در مکان هایی در ویلابرونای ایتالیا یافت می شوند، مرتبط است، در حالی که به نظر می رسد دیگری ترکیبی از تبار گویت مربوط به مکان هایی در بلژیک و اجداد ال میرون از اسپانیا باشد.
به گزارش سیناپرس، محققان در پایان نتیجه می گیرند: این یافته تصویری از یک دوره پسا یخبندان پویا و متنوع در بریتانیا ارائه می کند چراکه تغییراتی در اواخر پارینه سنگی در رژیم غذایی، رفتارهای تشییع جنازه، فناوری ها و ژنتیک در زمان تغییرات سریع محیطی و اکولوژیکی رخ داده است.
شرح کامل این مطالعات و یافته های آن در مجله تخصصی Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
