انگیزه اکتشاف دوباره ماه چیست؟

به‌تازگی سازمان فضایی ناسا سفرهای فضایی را در کانون توجه اصلی خود قرار داده و در همین راستا دولت ایالات‌متحده آمریکا در اکتبر سال گذشته میلادی اعلام کرد که هدف اصلی این کشور، تبدیل‌شدن به قطب اصلی و پیشرو در سفرهای فضایی است. ازجمله مهم‌ترین اهداف اعلام‌شده در این برنامه، سفر به ماه و انجام نخستین مأموریت اعزام انسان به مریخ است.

موفقیت‌های آینده فضایی تا حد زیادی بستگی به رفتن به ماه ، تبدیل  این قمر به یک ایستگاه سوخت‌گیری و  ایجاد یک کلنی  در آن دارد. میزان موفقیت طرح‌های فضایی بستگی مستقیم به پروژه تبدیل ماه به یک ایستگاه سوخت‌گیری دارد و به‌این‌ترتیب می‌توان از این محل به‌عنوان یک ایستگاه برای سفرهای دورتر فضایی استفاده کرد. نقشه موردنظر در این مسیر نیز شکستن لایه‌های یخ موجود در ماه باهدف تجزیه آن‌ها به هیدروژن و اکسیژن برای تولید سوخت است.

در همین رابطه وزیر بازرگانی این کشور ویلبر راس (Wilbur Ross)  اعلام کرد: « موفقیت‌های آینده ما تا حد زیادی بستگی به رفتن به ماه، تبدیل  این قمر به یک ایستگاه سوخت‌گیری و  ایجاد یک کلنی  در آن دارد. من اعتقاددارم میزان موفقیت طرح‌های فضایی ما بستگی مستقیم به پروژه تبدیل ماه به یک ایستگاه سوخت‌گیری دارد و به‌این‌ترتیب ما می‌توانیم از این محل به‌عنوان یک ایستگاه برای سفرهای دورتر فضایی استفاده کنیم. نقشه موردنظر ما در این مسیر نیز شکستن لایه‌های یخ موجود در ماه باهدف تجزیه آن‌ها به هیدروژن و اکسیژن برای تولید سوخت است.»

بر اساس سناریویی که وزیر بازگانی آمریکا ارائه می‌دهد، راکت‌های فضاپیما از زمین باهدف توقف درماه به‌جای سفر مستقیم به سایر سیاره‌ها بوده و سپس از ماه می‌توان بخش دوم مأموریت آن‌ها به مقصد مریخ یا بخش‌های دوردست در فضا انجام شود. این راکت‌های فضاپیما در ماه سوخت‌گیری کرده و سپس به سمت هدف موردنظر در مأموریت خود که می‌تواند سیارات یا سیارک‌های دیگر باشد، حرکت می‌کنند. این پرواز ثانویه بسیار ساده‌تر از پرواز نخستین از زمین خواهد بود زیرا در ماه اتمسفر وجود نداشته و علاوه بر آن میزان نیروی جاذبه موجود در ماه نیز بسیار کمتر از زمین است.

خصوصی‌سازی ایستگاه بین‌المللی فضایی

دولت ایالات‌متحده آمریکا علاوه بر برنامه تبدیل ماه به یک ایستگاه پایلوت برای سفرهای فضایی، قصد دارد اداره و بهره‌برداری از ایستگاه بین‌المللی فضایی را نیز به بخش خصوصی واگذار کند. دلیل اصلی این موضوع نیز هزینه‌های سرسام‌آور تعمیر و نگهداری ایستگاه بین‌المللی فضایی است که بالغ‌بر میلیون‌ها دلار در سال می‌شود و درصورتی‌که این هزینه از گردن سازمان فضایی آمریکا برداشته شود، می‌توان بودجه آن را صرف پژوهش‌ها و پروژه‌های جدید فضایی کرد.

ویلبر راس در رابطه با نحوه خصوصی‌سازی ایستگاه بین‌المللی فضایی گفت: «درصورتی‌که قرار شود ایستگاه بین‌المللی فضایی به بخش خصوصی واگذارشده و شرکت‌های خصوصی راکت‌های شخصی خود را برای ارسال ماهواره‌هایشان به این ایستگاه بفرستند، قوانین و مقررات زیادی باید تعیین و تصویب شوند. در صورت نیاز، باید ابزارهایی برای نگهداری بقایای زباله‌های فضایی نیز در اختیار داشته باشیم.»

وی در ادامه توضیحات خود با تأکید بر این موضوع که هرچه بر میزان ماهواره‌ها و تجهیزات فضایی افزوده شود، دیر یا زود بخشی از آن‌ها به پایان عمر خود رسیده و از رده خارج می‌شوند که این موضوع بسیار مهم بوده و باید برای آن فکری کرد.

شورای ملی فضایی (NSC)ایالات متحده که به‌تازگی تجدید ساختار کرده و جلسات خود را تشکیل می‌دهد، اخیراً دومین نشست عمومی خود را در ماه فوریه برگزار کرد. ویلبر راس از اعضای این شورا بوده و در آخرین نشست آن تصمیمی گرفته شد تا برای اصلاحات متعددی ازجمله صدور مجوز برای فضاپیماها، ادغام دفاتر و ایجاد توصیه‌هایی برای کنترل صادرات، راهکارهایی مفید ارائه شوند.

در حال حاضر، فضاپیمای تجاری که در کشور دیگری فرود می‌آید تابع قوانین صادرات ایالات‌متحده  محسوب شده و هزینه‌های مرتبط با این سیاست موجب اعتراض شرکت‌های فضایی شده است.

در این میان سیاست گزاری و هدایت این مسیر توسط شورای ملی فضایی بسیار بااهمیت بوده و اگر ایالات‌متحده می‌خواهد اطمینان داشته باشد که سازمان‌هایی مانند ناسا و شرکت‌هایی مانند SpaceX می‌توانند راه را برای رسیدن به مقاصد دوردست فضایی هموار کنند، تنها از طریق شورا می‌توان سیاست‌های جدیدی را ایجاد کرد که ضامن تأمین نیازهای این شرکت‌ها باشد.

ترجمه: احسان محمدحسینی

منبع: futurism

No tags for this post.

نوشته های مشابه

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا