صداوسیما همیشه دیر می رسد

رویکردی که با حرفه ای گرایی در عرصه فعالیت های رسآن های مغایر است.

در رسانه های حرفه ای، به  ویژه رسانه های تصویری (رادیو و تلویزیون)، وقتی رویدادی مهم و فراگیر که ارزش های خبری دارد در نقطه ای از کشور رخ می دهد، آن رسانه حرفه ای برنامه های عادی خود را قطع می کند و به پوشش لحظه  به  لحظه رویداد و پیگیری و توصیف و تحلیل رویداد با دعوت از کارشناسان، شاهدان عینی و مسوولان و نظایر آن می پردازند.

زیرا به «حق مخاطب» و عطش مخاطب برای دریافت اطلاعات صحیح، سریع، دقیق و جدید بی  وقفه و مستمر احترام می گذارد. «ارزش خبر» و «ارزش اول بودن در اعلام خبر» را درک می کند.

رسانه های حرفه ای هنگام مواجهه با یک رویداد خبری مهم، «دروازه  بانی خبری» را از بین می برند. سانسور، خودسانسوری، گرایش های شخصی و سلیقه  های فردی خبرنگار و سردبیر، منافع گروهی، سیاست های رسانه ای، ایدئولوژی های سیاسی، محدودیت های جغرافیایی و نظایر آن، از جمله عوامل دروازه بانی خبری اند که بر جریان گزارش دهی و خبررسانی رسانه ها تاثیر می گذارند.

رسانه های حرفه ای در حین مواجهه با رویدادهای خبری مهم، حتی اگر آن رویداد خبری با سیاست ها و خط  مشی آن ها ناهمخوان باشد، سعی می کنند با پوشش به هنگام و سریع، غیر از مخاطبان عادی، مخاطبان منتقد را هم به سوی خود جذب کنند و آن ها را پای برنامه های خود بنشانند.

رسانه های حرفه ای برای افزایش و تقویت «سرمایه اجتماعی» خود در میان مخاطبان احترام و ارزش قائلند. آنها سعی می کنند با رویکردی عینیت گرا و بی طرف به بازنمایی و روایت داستان رویداد بپردازند. آنها می خواهند چشم مخاطبان در میانه رویداد باشد، آنها سعی می کنند به همه کنجکاوی ها و سوالات مخاطبان پاسخ دهند. رسانه های حرفه ای تولید و توزیع اطلاعات درست، شفاف و جامع را مهم ترین نقش و وظیفه خود می دانند، زیرا واقفند که تولید و توزیع اطلاعات صحیح و سریع و به هنگام تعیین کننده میزان قدرت و نفوذ اجتماعی یک سازمان رسانه ای است.

رسانه های حرفه ای آینده نگری دارند، تغییرات فناورانه، رسانه ای، محیطی و متغیرهای اجتماعی مهمی همچون تغییرات نسل های اجتماعی را درک می کنند. رسانه های حرفه ای همیشه پیشرو در درک تغییرات و تحولات اجتماعی، ذائقه مخاطبان و گرایش های اجتماعی آنان هستند.

آنها می دانند که اگر دگرگونی های ناشی از فناوری و نسلی و فکری را درک نکنند، میزان نفوذ اجتماعی خود را از دست می دهند. امروز رسانه های حرفه ای سنتی (رادیو و تلویزیون) به قدرت رسانه های اجتماعی پی برده اند و از آن ها در راستای تقویت ارتباطات و تعاملات خود با مخاطبان بهره می گیرند.

اما، وقتی به عملکرد سازمان صداوسیمای کشورمان در پوشش خبری رویدادهای خبری مهم می نگریم، آن را کمتر حرفه ای می یابیم. درواقع، در کشور ما صداوسیما غیر از پوشش خبری گسترده رویدادهای ملی از قبل برنامه ریزی شده (همانند مراسم 22 بهمن و روز قدس و انتخابات)، هنگام رخداد خبرهای مهم در کشور از بقیه رسانه های رقیب عقب می ماند و دیر می رسد.

به عنوان مثال اکنون که شیوع ویروس کرونا در کشور موجب بروز نگرانی هایی شده و از رسانه ملی انتظار می رود تا با آگاهی رسانی و پرداختن به موضوع، روشنگری کرده و با آموزش های مناسب از دغدغه افراد کم کند، خبری از پوشش تلویزیونی نیست.

این دیر رسیدن ها نشان می دهد که صداوسیمای ما یک سازمان رسانه ای حرفه ای نیست، بلکه سازمانی بوروکراتیک و محافظه کار است که در بزنگاه رویدادها دچار مشکل و بحران می شود و تا به خود می آید، ناگهان دیر شده است.

در چنین مواقعی رسانه های اجتماعی از یک طرف و رسانه های فارسی زبان فراملی (ماهواره ای) از این خلا حرفه ای گرایی رسانه ملی بهره می گیرند و به تولید و توزیع اطلاعات می پردازند.

اطلاعاتی که می تواند آمیخته با حب و بغض و ناقص باشد و به شکل گیری شایعه و ابهام های خبری در مورد رویداد منجر شود.

منصور ساعی _ استاد دانشگاه و کارشناس مطالعات فرهنگی

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا