جولان میکروب‌ها در شناگاه‌های ساحلی!
ورزش شنا به دلیل اثرات مفید بر روی مفاصل و همچنین ایجاد احساس رضایت و شادابی، بسیار مورد توصیه قرار گرفته است. پزشکان، شنا کردن را یک راه مهم برای تمدد اعصاب و تنظیم ضربان قلب به خصوص در گرمای تابستان می دانند. به همین دلیل تعداد زیادی از مردم اعم از سالمندان، بزرگسالان، کودکان و حتی افراد دارای معلولیت های جسمی با مراجعه به استخرهای شنا و یا برخی شناگاه های طبیعی به این ورزش مفرح می پردازند.
ولی در سالیان اخیر، با افزایش سریع جمعیت شهرها و همچنین توسعه مراکز مسکونی، صنعتی و تجاری در اطراف سواحل، تخلیه فاضلاب های شهری و صنعتی در آب های ساحلی شدت گرفته و موجب بروز آلودگی های مختلفی در شناگاه های طبیعی و ساحلی گردیده است. در این میان انواع زیادی از میکروارگانیسم های فرصت طلب و بیماری زا نظیر باکتری های کلیفرم کل، کلیفرم مدفوعی، سودوموناس، استرپتوکوکوس، کلستردیوم و غیره می توانند به طور مستقیم از طریق فاضلاب های شهری و به طور غیرمستقیم از طریق بدن شناگران وارد آب و منابع طبیعی گردیده و موجب بروز بیماری های مختلف پوستی، گوارشی و حتی تنفسی شوند. به علاوه فلزات سنگین موجود در فاضلاب های صنعتی نیز می توانند بر شدت آلودگی بیفزایند.
به دلیل اهمیت بررسی این موضوع در نواحی ساحلی مختلف، پژوهشگرانی از دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی بوشهر با همکاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان مطالعه ای را به منظور سنجش و ارزیابی میزان آلودگی بهداشتی و صنعتی در آب های ساحلی و شناگاه های طبیعی دریای خلیج فارس در سواحل بوشهر انجام داده اند. چنین مطالعه ای قبلا فقط برای برخی سواحل استان های گیلان، مازندران و گلستان به انجام رسیده است.
برای انجام این تحقیق، از میان مناطقی که دارای بیشترین تعداد شناگر بودند سه شناگاه مجاز بوشهر در مکان های پارک دانشجو، پارک TV و اسکله جفره به عنوان محل های نمونه برداری انتخاب شدند. سپس به مدت شش ماه در طی فصول بهار و تابستان از آب مناطق فوق الذکر نمونه برداری انجام گردید. نمونه ها مطابق با روش استاندارد نمونه برداری از آب دریا و از عمق 20 الی 30 سانتی متری زیر سطح آب برداشت گردیده و سپس برای انجام آزمایشات مرتبط با عوامل میکروبی و شیمیایی به آزمایشگاه ارسال شدند.
یافته های پژوهش و مقایسه تعداد باکتری های بیماری زای موجود در نمونه ها با استانداردهای موجود نشان می دهد که آب سواحل دریای خلیج فارس در استان بوشهر در تمامی ایستگاه های مورد مطالعه، بالاتر از حد مجاز بوده و این موضوع می تواند سلامت شناگران را تهدید نماید. بنا بر اظهار پژوهشگران، دلیل این آلودگی ها بیشتر مرتبط با تخلیه فاضلاب های تصفیه نشده و همچنین تخلیه انواع زباله های خانگی در این سواحل می باشد. همچنین میزان این آلودگی ها می تواند تابعی از تعداد استفاده کنندگان و شناگران و همچنین نبودن تسهیلات بهداشتی کافی از قبیل سرویس های بهداشتی و زباله دان باشد.
با این حال نکته قابل توجهی که محققین با استفاده از مقایسه آمار این استان با سواحل استان گلستان به آن دست یافته اند آن است که سواحل گلستان گرچه از نظر باکتری های شاخص کلیفرم کل نسبت به سواحل بوشهر در وضعیت بهتری قرار دارند، ولی از لحاظ باکتری های کلیفرم مدفوعی دارای وضع نامناسب تری می باشند. 
مجریان طرح پژوهشی فوق الذکر که نتایج به دست آمده آن در دوماهنامه علمی پژوهشی «طب جنوب» سال هجدهم شماره 2 منتشر گردیده است، اضافه نموده اند از آن جایی که گندزدایی شناگاه های طبیعی برای نابودی کامل آلودگی ها، کاری بسیار دشوار می باشد، برای کاهش این گونه آلودگی ها می توان به روش های مختلفی نظیر کلرپاشی به غلظت 10 تا 14 درصد به وسیله قایق های موتوری بر سطح آب یا تزریق زیرسطحی آن، دفع بهداشتی فاضلاب، جلوگیری از تخلیه فضولات به طور مستقیم در سواحل دریا و همچنین به کارگیری و مدیریت طرح های سالم سازی در طول سال همراه با نظارت مستمر اشاره نمود.
نتایج این مطالعه در خصوص وضعیت آلودگی به فلزات سنگین، نشان می دهد که آلودگی شناگاه های سواحل بوشهر از این لحاظ کمتر ازحد مجاز و استانداردهای مربوطه بوده و از وضعیت مناسبی برخوردار است.
منبع: نوروزی کرباسدهی، و.، دوبرادران، س.، میراحمدی، س.، مختاری، ح.، دارابی، ح. و فرجی، ف. 1394. بررسي کيفيت ميکروبي و شيميايي آب شناگاه هاي درياي خليج فارس در سواحل بندر بوشهر. دوماهنامه علمی پژوهشی طب جنوب، سال هجدهم، شماره 2 ص‌ص 408-393
No tags for this post.
