تلفن همراه هوشمند ایرانی؛ ادعا یا واقعیت

اما، این بار صحبت هایی از زبان وزیر ارتباطات به گوش رسیده مبنی بر اینکه قرار است ظرف مدت دو سال به تولید دو میلیون گوشی هوشمند تلفن همراه در کشور برسیم.

بر اساس اخبار واصله، محمدجواد آذری جهرمی دلیل این تصمیم را افزایش لحظه به لحظه قیمت ارز دانست و گفت: به دلیل گرانی ارز، مردم ایران دیگر قدرت خرید گوشی تلفن همراه را ندارند و به همین دلیل در نظر داریم با تولید گوشی با کیفیت ایرانی که قیمت مناسبی هم داشته باشد، بتوانیم به مردمی که قدرت خرید خود را از دست دادند، کمک کنیم.

وی کمک به صنعت کشور برای تحقق فرآیند تحول دیجیتال را از دیگر اهداف این اقدام دانست و گفت: نتیجه این اقدام به ایجاد اشتغال در کشور نیز کمک خواهد کرد.

بنا به گفته وزیر ارتباطات متوسط هزینه ای که برای خرید این گوشی ایرانی باید پرداخت شود چیزی حدود دو میلیون تومان است که دولت با ایجاد صندوقی در پست بانک و با قرار دادن وام در اختیار اپراتورها کمک می کند که اپراتورها گوشی های تلفن همراه ایرانی را که قطعا باید با کیفیت و دارای خدمات مناسب پس از فروش هم باشند، به صورت اقساطی در اختیار متقاضیان قرار دهند.

بر اساس این گزارش، با توجه به سابقه نه چندان مطلوب در تولید گوشی تلفن همراه ایرانی، با شنیدن اخبار این چنینی سوالی که در ذهنمان ایجاد می شود، این است که ایران چگونه توانسته به این تکنولوژی دست پیدا کند؟ آیا می توان به ورود تلفن همراه ایرانی به بازار خوشبین بود و یا این مورد هم مانند موارد مشابه تب گذرایی است که اجرایی نمی شود؟

در پاسخ به این سوال در وهله نخست باید مشخص شود که صنعت گوشی تلفن همراه در ایران، قرار است از صفر تا صد این محصول را با دانش متخصصان ایرانی تولید کند و یا اینکه قرار است ایرانیان صرفا مونتاژکار قطعات درجه دو و درجه سه چینی باشد؟

موضوع دیگری که در این میان باید مورد توجه قرار گیرد این است که در میان برندهای مطرح خارجی که صد البته امتحان خود را پس داده اند یک برند ایرانی چگونه می تواند اعتماد مشتریانش را جلب کند؟ در بازاریابی این اصل وجود دارد که مشتری زمانی اقدام به خرید محصولی از یک برند ناشناخته می کند که دارای قابلیتی خاص و یا مزیت رقابتی باشد، که غالبا محصولات ایرانی چنین ویژگی هایی را ندارند.

ضمن اینکه برندهای تلفن همراه عموما دارای واحدهای پیشرفته تحقیق و توسعه هستند؛ با تکیه بر صحبت های آقای وزیر چنین مراکزی ظرف مدت دو سال امکان شکل گیری و از آن مهمتر خروجی با کیفیت را ندارند.

با توجه به مسائلی که از آنها صحبت شد ، امیدواریم مطرح شدن این طرح برای کمک به مردم ایران با هدف برانگیختن احساسات آنها برای خرید یک برند ملی بی کیفیت یا ایجاد انحصار برای برخی از افراد و پر کردن جیب سودجویان نباشد. 

شاید بتوان این خبر را در زمره اخبار تبلیغاتی چون استفاده از پهپاد در جابه جایی بسته های پستی در کشوری که زیر ساخت  و حتی مجوزهای لازم را نداشت گنجاند.

گزارش: ندا جوادهراتی

No tags for this post.