بهترین راه درمان درد سندرم تونل کارپال کدام است؟

مدتی است که مبتلا به سندروم تونل کارپال هستم. اخیرا شدت درد و خواب رفتگی دستم مرا نگران کرده است، چه عاملی باعث ایجاد این بیماری می شود؟ موثرترین راه درمانی آن کدام است؟

تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان( عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور( که انگشت را خم می کند) و سایر بافت های نرم مانند رباط ها و رگ های خونی را محافظت می کند.

بر اساس گفته های آکادمی جراحان ارتوپدی در آمریکا، سندروم تونل کارپل زمانی اتفاق می افتد که بافت های احاطه کننده تاندون فلکسور متورم می شوند و به روی عصب مدیان فشار وارد می کنند. این فشار می تواند باعث ایجاد درد در مچ دست و دست شود.

سندرم تونل کارپال(Carpal tunnel syndrome) می تواند دلایل بسیار زیادی داشته باشد. برخی از افراد تونل کارپال کوچک تری دارند و این موضوع در کل خانواده دیده می شود. بیش فعالی غده هیپوفیز، کم کاری تیروئید، فشارهای کاری، استفاده مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست، احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی، توسعه کیست یا تومور در کانال از دیگر فاکتورهایی هستند که باعث ایجاد این تورم می شوند.

دیالیز، بارداری، استفاده از قرص های جلوگیری ممکن است فرد را مستعد این سندروم کند. با این حال CTS(سندرم تونل کارپال) به دنبال بارداری، موقتی است و خود به خود خوب می شود و جراحی نیاز ندارد.

دیابت، کم کاری تیروئید و مصرف الکل به طور کلی، اعصاب محیطی را آسیب می زنند و در نتیجه اگر به این دلایل آسیب ایجاد شده باشد، فقط عصب مدیان تحریک نمی شود  بلکه در اعصاب دیگر هم اختلال وجود دارد.

نشانه های این سندروم معمولا با آغاز بی حسی در شب به همراه درد در دست آغاز می شود. معمولا بیماران با چنین نشانه هایی از خواب بیدار می شوند و باید دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد.

این نشانه ها می تواند در طول روز نیز وجود داشته باشد. افرادی که نشانه هایی همانند بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه می کنند باید به یک پزشک متخصص مراجعه کند. این موارد ممکن است به هنگام برداشتن یا در دست گرفتن یک شی نیز ظاهر شود. با بدتر شدن شرایط، درد به مچ دست کشیده می شود و تا شانه یا داخل دست نیز ادامه پیدا می کند. زمانی که این شرایط حاد شود، بیمار ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.

پزشک ممکن است برای تشخیص سندرم تونل کارپل یک معاینه بدنی انجام دهد. بعد از بررسی احساس و قدرت دست، پزشک می تواند آزمون های بیشتر برای تشخیص انجام دهد. این آزمون ها شامل EMG یا آزمون سرعت هدایت عصبی است. یک EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده می شود در این شرایط انجام خواهد شد. این آزمون خروجی الکتریکی عضلات را اندازه گیری می کند. پزشک یک سوزن کوچک داخل عضلات خاصی قرار می دهد. این سوزن می تواند جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند.

آزمون سرعت هدایت عصبی نیز سرعت تکانه های الکتریکی اعصاب را بررسی می کند؛ برای انجام این کار دو الکترود بر روی سطح پوست قرار می گیرد و شوکی به اعصاب فرستاده می شود. سرعت بر اساس مسافتی که تکانه طی می کند، سنجیده می شود. این آزمون electroneurography یا EneG نیز نامیده می شود.

در مورد راه درمانی این مشکل نیز باید گفت که اکنون درمان های فیزیکی یکی از موثرترین درمان هایی است که برای این سندرم وجود دارد. این راه درمانی در شرایطی که علایم حرکتی حضور ندارند و عضلات شست سالم هستند، می تواند بهترین گزینه باشد. هرچه سریعتر مداخله شود، درمان موفق تر خواهد بود.

فیزیوتراپی، علایم مربوط به سندرم تونل کارپ را از طریق تمرینات لغزاندن عصب و همچنین لغزاندن تاندون ها در کنار هم کاهش می دهد.

در این راه درمانی، علاوه بر عصب و عضلات مرتبط، مفاصل آن ناحیه هم بررسی شده و موبیلیزیشن( انجام حرکات داخلی مفصلی به صورت جز به جز) مفصل نیز انجام می شود. به علاوه تمرین های تقویتی هم برای عضلات حرکت دهنده آرنج و مچ در دامنه بدون درد و علامت یاد داده می شود. فقط در کسانی که برای مدت طولانی به این سندرم مبتلا هستند و با درمان های غیر تهاجمی نتیجه نگرفته اند، جراحی نیازی نیست.

*دكتر عباس دقاق زاده، متخصص طب فيزيكی وتوانبخشی

No tags for this post.