سازمان های سنتی رسانه ها را در مقابل خود می بینند

این نظریه، مفهومی فراتر از قانون است و به نقشی مربوط می شود که سازمان ها در بهتر شدن جامعه انجام می دهند. رسانه ها امروز تا حدی به تار و پود جامعه مبدل شده و تعاملات دیگر نهادها را هماهنگ می کنند و به عنوان یک نهاد مسوولیت پذیر و تا حدی مسوولیت ساز در رشد اجتماعی مؤثر هستند.

علاوه بر این، رسانه ها با نظارت های غیر مستقیم، مدل پاسخگویی را در سازمان ها، نهادینه کرده و این مدل زمینه مطالبه را فراهم می سازد. مسوولیت اجتماعی، مفهوم تقریباً جدیدی است که در ادبیات سازمان های خدماتی، اقتصادی و رسانه ای شکل گرفته است و از دهه 80 به بعد آثار آن را می توان در سازمان های دولتی و خصوصی مشاهده کرد.

از این روست که بسیاری از پژوهشگران و کارشناسان علم ارتباطات معتقدند که تنها سازمانی که بیشترین تأثیر را در حوزه مسوولیت اجتماعی ایفا کرده است، رسانه ها بوده اند.

زیرا رسانه ها حلقه رابط بین جامعه و سازمان ها و یا مردم با مردم هستند. امروزه سازمان ها برای ارائه خدمات بهتر به مشتریان و سازمان های رسانه ای برای جذب بیشتر مخاطب در حوزه مسوولیت اجتماعی برنامه ریزی می کنند. همه سازمان ها هم در برابر کارکنان خود و هم در برابر جامعه، مسوولیت دارند.

از سوی دیگر، مسوولیت اجتماعی، مفهومی فراتر از قانون است و به نقشی مربوط می شود که سازمان ها در بهتر شدن جامعه انجام می دهند.  سازمان هایی که نوگرا باشند از این طرح استقبال می کنند و سازمان هایی که در گذشته سیر می کنند پاسخگو نیستند و رسانه ها را در مقابل خود می بینند.

زیرا رسانه، به عنوان چشم و گوش جامعه عمل می کند و به جز انتشار آنچه که امنیت ملی را خدشه دار می کند، باید در چارچوب قانون اساسی و ولایت فقیه، بر همه سازمان ها، نظارت کند.

بر این اساس می توان گفت کارکرد اصلی رسانه های ارتباط جمعی، تا حدی مسوولیت ساخت و رشد اجتماعی، بر اساس پایبندی به حقوق دیگران است. بنابراین، آزادی شامل حجم زیادی از مسوولیت اجتماعی می شود و بر این اساس آزادی حق طبیعی و بلاعوض نیست، بلکه حقی مشروط به مسوولیت هاست که انسان در قبال خود و جامعه بدان همت می گمارد.

با توجه به رسالتی که برای رسانه ها تبیین شد، می توان گفت آنها، کارکردهای مختلفی دارند و صاحبنظران ارتباطی نقش های متعددی برای آنها قائل شده اند. از کلاسیک ترین مطالعات انجام شده در این حوزه که متعلق به «هارولد لاسول و چارلز رایت» است تا پژوهش های معاصر همواره بر «نقش نظارتی» رسانه ها به عنوان یکی از اصلی ترین کارکردهای آنها تأکید شده است.

از این رو، رسانه ها می توانند با حضور در تمام فعالیت های نهادهای دولتی بر اساس چارچوب های حاکم و ایدئولوژی موجود میزان انحراف سازمان ها را به عنوان دستگاهی دلسوز و امین اطلاع رسانی کرده و با انعکاس و نقد ناهنجاری و آموزش هنجارها بر جامعه نظارت کنند.

*دکتر محمد سلطانی فر_کارشناس علم ارتباطات و استاد دانشگاه

 

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا