تغییرات آب هوائی ، عامل زوال تمدن های آمریکای باستان

مطالعات جدید  باستان شناسان نشان می دهد که تغییرات آب و هوائی در آمریکای باستان موجب زوال یکی از بزرگترین تمدن های این قاره شده است . این اطلاعات بر پایه کشفیات جدید از کاووش های انجام شده در نزدیکی شهر لیما ، پایتخت کشور پرو به دست آمده است . بر این اساس ، وقوع تغییرات گسترده آب و هوائی در حدود 4 هزار سال پیش در این منطقه ، موجب اصلی نابودی تمدن ساکنان این ناحیه شده بود .

در همین زمینه روث شادی Ruth Shady باستان شناس و سرپرست پروژه  پژوهشی موسوم به کارال Caral Project اعلام کرد : " شواهذ موجود ، نشان دهنده وقوع خشکسالی شدید در این دوران بوده و این خشکسالی در حدود 60 تا 130 سال ادامه داشته است . این موضوع می تواند توجیه کننده وجود بحران های شدید در اجتماع مردم آن روزگار باشد . بحران هائی که شهرهای مختلف باستانی از جمله کارال Caral  ، موکه  Moche و تیاهواناکو Tiahuanaco را با زوال رو به رو کرد . "

گفتنی است مطالعات پیشین نیز  نشان دهنده تاثیرات آب و هوائی در روند زندگی اقوام باستانی ساکن قاره آمریکا از جمله مایا ها بود . مایا ها گروهی از مردم سرخ پوست ساکن در مناطقی از آمریکای مرکزی شامل مکزیک و گواتمالا بودند که به سطح بالائی از تمدن دست پیدا کرده بودند . مردم این تمدن ، شهرهای خود را در میان جنگل ها ساخته و بیشترین آثار باقی مانده از آن ها در کشورهای مکزیک ، گواتمالا و السالوادور کشف شده است . مطالعات پژوهشگران نشان دهنده بروز تغییرات آب و هوائی و تاثیرات مخرب آن بر زندگی مردم این تمدن است .

در همین زمینه مارک پاگینی Mark Pagani از پژوهشگران دانشگاه یاله Yale University اعلام کرد : " مطالعات ما نشان می دهد که مناطق کم ارتفاع جنوبی این تمدن در مقایسه با بخش های شمالی آن ،  با خشکسالی شدید تری رو به رو شده و این موضوع در حالی است که هسته های اصلی جمعیتی مایا ها در جنوب قرار داشتند . مردم شمالی این سرزمین با خشکسالی و شرایط ویژه آن انطباق پیدا کرده بودند و شرایطشان چندان وخیم نبود اما این موضوع در جنوب بسیار بدتر بوده و به همین دلیل شهرهای شمالی این تمدن توانستند پس از خشکسالی و روند تغییرات آب و هوائی ، مجددا خود را بازیابی کنند ولی در مناطق جنوبی این اتفاق رخ نداده است . "

تیم پژوهشی دانشگاه یاله در این مطالعات ، نسبت به انجام آزمایش های ایزوتوپ کربن و هیدروژزن بقایای برگ ها و رسوبات موجود در دریاچه یوکاتان اقدام کرده و به نتایج مهمی دست یافتند . در این مطالعات ، ایزوتوپ های هیدوروژن بازگو کننده اطلاعاتی از بروز خشکسالی و شدت آن بوده و ایزوتوپ های کربن ، بیانگر اطلاعاتی از روش های مورد استفاده در کشاورزی هستند .

پیتر داگلاس Peter Douglas از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا California Institute of Technology از جمله پژوهشگرانی است که  در این مطالعات شرکت کرده و در این مورد می گوید : " در ابتدای بروز این خشکسالی ، مایاها خود را با آن انطباق داده و برای کاشت ذرت از روش کشاورزی منقطع و فشرده استفاده کردند که این موضوع سبب شد جمعیت آن ها همچنان به رشد خود ادامه دهد . "

وی در خاتمه بر این موضوع تاکید کرد که : " مطالعات و پژوهش های ما به روشنی نشان می دهد که مردم تمدن مایا به طور محض تسلیم خشکسالی و تغییرات آب و هوائی نشده و قربانیان مطیع محسوب نمی شدند بلکه آن ها در برابر خشکسالی مقاومت نشان داده و خود را با آن انطباق دادند . البته این مساله نیز تا نقطه ای خاص قابل کاربری بوده و تاثیر گذار است  . "

مطالعات و پژوهش های باستان شناسی نشان می دهد که مایا ها در حدود قرن دهم پیش از میلاد وارد آمریکای مرکزی شده اند و قدیمی ترین نشانه های استقراری آن ها مربوط به  2 هزار و 600 سال پیش از میلاد است . این تمدن توسط آزتک ها از بین رفته و منقرض شدند . 

No tags for this post.