شیوع هپاتیت C در ایران کمتر از نیم درصد

سالانه حدود ۵۰ میلیون نفر به ویروس هپاتیت B آلوده می شوند و ۶۰۰ هزار نفر نیز بر اثر این بیماری جان خود را از دست می دهند؛ در ایران شیوع هپاتیت B به کمتر از ۱.۵ درصد می رسد.

اکنون ۷۱ میلیون نفر نیز ناقل ویروس هپاتیت C هستند. سالانه ۷۰۰ هزار نفر نیز در اثر ابتلا به هپاتیت C جان خود را از دست می دهند؛ هم اکنون میزان شیوع هپاتیت C در کشور نیز کمتر از نیم درصد اعلام شده است.

از اینرو افزایش آگاهی عمومی و ارایه اطلاعات لازم جهت راه های انتقال و پیشگیری و روش های درمانی این بیماری از اهمیت زیادی برخوردار است.

به گفته دکتر سید موید علویان، استاد دانشگاه بقيه الله، مهمترین عوامل ایجاد کننده این بیماری ویروس ها هستند. تاکنون حداقل 6 نوع ویروس مسوول بروز انواع مختلف هپاتیت(التهاب و ورم کبدی) شناسایی و طبق حروف الفبا انگلیسی به نام های هپاتیت A، B،C، D، E، G نامگذاری شده اند. هریک از این ویروس ها به گروهی جداگانه تعلق دارند و نوع بیماری که ایجاد می کنند، ارتباطی با یکدیگر ندارد.

این فوق تخصص گوارش و بیماری‌های کبدی به سیناپرس گفت: شایع ترین نوع هپاتیت، هپاتیت های نوع «بی» و «سی» هستند زیرا این دو نوع هپاتیت باعث نارسایی کبد و سیروز کبدی می شوند.

وی اظهارداشت: اگر این بیماری و علایم آن کمتر از شش ماه طول بکشد به آن «هپاتیت حاد» و اگر طول مدت آن از 6 ماه بیشتر باشد به آن «هپاتیت مزمن» می گویند.

این عضو فرهنگستان علوم پزشکی بیان کرد: تغییر رنگ پوست، تغییر رنگ چشم ها به زردی( یرقان)، تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، تیره شدن ادرار، بی رنگی یا سفید شدن رنگ مدفوع، خارش بدن، خستگی، بی حالی و کاهش توانایی در انجام فعالیت‌های روزانه از جمله علایم و نشانه های هپاتیت حاد است.

هپاتیت «سی» چگونه منتقل می شود؟

رئیس پیشین شبکه هپاتیت ایران درباره هپاتیتC  گفت: هپاتیت «سی» یک ویروس قابل انتقال از راه خون است. اکنون هپاتیت«سی» بیشتر در میان افراد معتاد یا کسانی که رفتارهای پر خطر انجام می دهند ( خالکوبی، حجامت غیر بهداشتی، قمه زنی در ماه محرم و…)، دیده می شود.

وی افزود: هپاتیت C به صورت مرموزانه و تدریجی به سمت مزمن پیشرفت می کند. این بیماری حالت نوسانی دارد و سطح ویروس و فعالیت بیماری به صورت گذار تغییر می کند. اکثر مبتلایان به هپاتیت C علامتی ندارند و تعداد کمی از آنان احساس خستگی، تب خفیف، شکم درد یا تغییر رنگ ادار می شوند؛ این نشانه ها نیز در آنها متغیر است.

وی تصریح کرد: طبق آمارها، هم اکنون بیش از 15 درصد بیماران با نارسایی مزمن کلیه، 75 درصد بیماران هموفیلی و 20 درصد بیماران تالاسمی مبتلا به هپاتیت«سی» هستند.

وی خاطرنشان کرد: اگر هپاتیت حاد ناشی از ویروس C زود تشخیص داده شود، به راحتی قابل علاج است؛ بیش از 95 درصد این بیماری قابل ریشه کنی است.

وی گفت: هپاتیت «سی» از طریق آشپزی کردن و در یک مکان غذا خوردن، شنا کردن در یک استخر، انجام معاشرت معمول در محل کار و منزل، در آغوش کشیدن، دست دادن یا بوسیدن فرد آلوده منتقل نمی شود. انتقال این نوع هپاتیت به دنبال تماس جنسی نیز شایع نیست. همچنین خطر انتقال این نوع هپاتیت به دیگر اعضای خانواده بسیار ضعیف است بنابراین ضرورتی برای جداسازی وسایل زندگی مانند قاشق و بشقاب وجود ندارد اما باید وسایل های شخصی مانند ناخن گیر، مسواک، ریش تراش، حوله و کیسه حمام جدا شوند.

هپاتیت «بی» چگونه منتقل می شود؟

علویان درباره بیماری هپاتیت «بی» نیز گفت: ویروس هپاتیت« بی» از طریق مادر مبتلا به نوزاد، انتقال جنسی و تماس خونی با گروه های پر خطر( مانند استفاده مشترک معتادان به مواد مخدر تزریقی از یک سرنگ مشترک) منتقل می شود. پیوند اعضا، طب سوزنی، مراجعه های مکرر به دندانپزشکان تجربی و حجامت غیر بهداشتی نیز از دیگر روش های دیگر انتقال این بیماری هستند.

به گفته وی، اگر در یک خانواده، یک فرد ناقل بیماری هپاتیت باشد، امکان انتقال این بیماری به افراد دیگر خانواده نیز وجود دارد اما این امر نیاز به تماس مداوم و طولانی مدت دارد.

این استاد دانشگاه بقيه الله اظهارداشت: هپاتیت «بی» در مایع های مختلف بدن مانند ادرار، بزاق، مایع شیار لثه ای و شیر مادر دیده شده است اما بنابراعلام سازمان جهانی بهداشت، تا به امروز تنها خون و بزاق می توانند بیماری را انتقال دهند. عطسه کردن و وارد شدن ذرات دهان فرد آلوده به چشمان افراد سالم نیز می تواند سبب انتقال بیماری شود.

وی به مهمترین نشانه های ابتلا به هپاتیت«بی» اشاره کرد و گفت: معمولا پس از ورود ویروس هپاتیت B به بدن و پس از گذشت یک دوره نهفتگی، فرد دچار علایمی مانند ضعف، خستگی، احساس کسالت، بی‌اشتهایی، تب، درد عضلات، التهاب مفاصل و بثورات پوستی می شود. در مرحله دوم علایمی مانند زردی، تیره شدن ادرار یا کمرنگ شدن مدفوع بروز می کند.

 این فوق تخصص گوارش و بیماری‌های کبدی ادامه داد: ناقلان هپاتیت «بی» می توانند مانند سایر مردم زندگی و ورزش کنند. همچنین هچگونه محدودیتی در رژیم غذایی آنها وجود ندارد. از سوی دیگر ناقلین هپاتیت« بی» می توانند ازدواج کنند اما همسر آنان باید بر علیه این بیماری واکسینه شوند. خوشبختانه خطر انتقال عفونت در زندگی زناشویی سالم با استفاده از واکسن وجود ندارد.

وی خاطرنشان کرد: با توجه به خطرات ابتلا به هپاتیت« بی» در جامعه، بهترین شیوه جلوگیری از ابتلا، دوری از رفتارهای پر خطر، رعایت بهداشت و استفاده از واکسیناسیون ضد هپاتیت است. واکسن های هپاتیت« بی» موجود کاملا بی خطر بوده و در بیش از 95 درصد موارد موثر هستند.

آیا زنان ناقل هپاتیت قادر به بارداری هستند؟

علویان گفت: در حال حاضر میزان ابتلا به این دو نوع هپاتیت در جامعه را می ‌توان با در نظر گرفتن عوامل خطر و درمان آنان، کم کرد و مانع ابتلای افراد جدیدتر شد.

این عضو فرهنگستان علوم پزشکی اظهارداشت: در حال حاضر بیشترین روش انتقال هپاتیت«بی» در ایران از طریق مادر به نوزاد بوده اما خطر انتقال عفونت ویروس هپاتیت «سی» از مادر باردار به جنین بسیار نادر است؛ میزان خطر انتقال به نوزادان هنگام تولد کمتر از پنج درصد( 1تا 3 درصد) است. خطر ابتلا به این میزان در هنگام تولد و به دلیل مخلوط شدن خون نوزاد و مادر وجود دارد. نوع زایمان( معمولی یا سزارین) در میزان ابتلا نقشی ندارد.

وی تصریح کرد: تمام خانم های باردار از نظر هپاتیت« بی» بررسی شوند تا در صورت کشف عفونت از انتقال بیماری به نوزاد پیشگیری شود. بهتر است که خانم های ناقل هپاتیت، اگر به تعداد کافی فرزند دارند، از حاملگی مجدد خودداری کنند.

به گفته وی، خوشبختانه هم اکنون منعی برای شیر دهی زنان مبتلا به هپاتیت «سی» وجود ندارد. تنها هنگام زخم شدن پستان مادر، خطر انتقال وجود دارد.

گزارش: فرزانه صدقی

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا