نقش سازمان های مدیریت مقصد در توسعه گردشگری

در این کارگاه آموزشی که در حاشیه سمپوزیوم بین المللی گردشگری پایدار برگزار شد، پروفسور کریستیان باومگارتنر، فلوریان فلدر و دکتر میشائیل رافلینگ حضور داشتند.

محورهای اصلی این نشست توسعه محصولات اکوتوریستی، ملزومات کیفیت در اکوتوریسم، اکوتوریسم فرصتی برای ایران در بازار اروپا و تبادل تجربه با ایران از طریق پیشنهاداتی برای موفقیت اکوتوریسم با مثال هایی از آلپ و قفقاز بود که توسط اساتید اتریشی به آنها پرداخته شد.

سخنرانان این کارگروه به بازبینی مجدد اکوتوریسم در اتحادیه اروپا و سایر کشورها اشاره کردند. مارکتینگ، بازاریابی و فعالیت های جذب مخاطب برای اکوتوریسم و سازماندهی اکوتوریسم و فرآیند و فلسفه وجودی این مقوله از دیگر موضوعاتی بود که در این جلسه مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

دکتر میشائیل رافلینگ با بیان اینکه تا قبل از سفر به ایران در مورد صنعت توریسم در این کشور چیزی نمی دانستم گفت: همیشه گمان می کردم مقوله توریسم در ایران موضوع چالش برانگیزی است. اکنون هم قصد ندارم وضعیت ایران در این حوزه را تشریح کنم چراکه، مساله اصلی این است که ایران و اتریش تجربیاتی در این زمینه دارند که صدر درصد قابل انتقال است.

وی افزود: نکته حائز اهمیت این است که کشورهای موفق در این عرصه با در نظر گرفتن منطقه جغرافیایی به سراغ نیازهای گردشگری خود رفته اند. بنابراین، نمی توان با در نظر داشتن یک مفهوم کلی بازاریابی برای مقاصد گردشگری را مدیریت کرد. بلکه، مقصد باید سازماندهی شده و تحت کنترل باشد.

رافلینگ عنوان کرد: سازمان های مدیریت مقصد می توانند به عنوان یک مفهوم برای تمرکز زدایی، توسعه پایدار گردشگری با در نظر داشتن کیفیت و جلب مشارکت بخش خصوصی از طریق سرمایه گذاری در مقصد فعالیت کنند.

وی تاکید کرد: سازمان مدیریت توسعه گردشگری یعنی ساختاری که در آن گردشگری ملی، سرپرست و مدیریت بخش دولتی با هم در تعامل هستند و بخش دولتی پاسخگوی بخش خصوصی در این حوزه است. در این ساختار سازمان ملی گردشگری باید با سازمان تجاری گردشگری در ارتباط باشد.

لزوم توجه به تحقق محیطی کارآمد و سودده برای فعالان عرصه گردشگری از دیگر مواردی بود که در این کارگروه راجع به آن صحبت شد. موضوع دیگری که در این نشست مورد توجه قرار گرفت توجه به ساختار سازمان مدیریت مقصد بود.

دعوت از بخش های خصوصی برای همکاری در راستای ارتقای مسوولیت پذیری در ساختار این سازمان از دیگر موارد مورد بحث بود.

سخنرانان این کارگروه بر این موضوع تاکید کردند که هزینه های حوزه گردشگری نباید  بهانه ای شود تا این حوزه مورد غفلت قرار بگیرد. چراکه، همیشه راهکاری وجود دارد که بتوان سرمایه گذاری های لازم را پیرامون این مهم انجام داد. از این رو با نگاه به آینده و ارتقاء حس رقابت پذیری در میان نهادهای مربوطه باید به رسیدن به نقطه مطلوب تلاش کرد.

براساس این گزارش، ایجاد هماهنگی و همگرایی بین نهاد ها و دستگاه های فعال در حوزه گردشگری نیازمند ساختار برنامه ریزی و مدیریتی واحدی است که در صنعت گردشگری از آن تحت عنوان « سازمان مدیریت مقصد (DMO)» یاد می شود که تشکیل سازمان مدیریت مقصد با حضور و تصمیم گیری تمام ذینفعان بخش خصوصی، عمومی و دولتی در سطوح ملی، استانی و محلی در مقاصد گردشگری امری ضروری است که می توان با استفاده از تجربیات کشور های دیگر گام های  توسعه در این حوزه را محکم و پایدار برداشت. سمپوزیوم بین المللی گردشگری پایدار قطعا نقش موثری در تحقق این امر خواهد داشت.

No tags for this post.