رمزارزها می توانند زندگی ما را برای همیشه تغییر دهند

رمزارزها می‌توانند مانند سایر ارزهای فیات (بدون پشتوانه) قابلیت مبادله، انجام تراکنش، خرید آنلاین و … داشته باشند. بیت‌ کوین، اتریوم، لایت‌ کوین، بایت‌ کوین، بیت کوین کش، ریپل، مونرو، استلار، ورج و دیگر آلت کوین ها انواع رمز ارز هستند.

در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، اکثر مردم هنوز سعی داشتند مفهوم اینترنت را درک کنند. اما برخی دریافته بودند که این ابزار واقعاً چه ابزار قدرتمندی است. عده‌ای از این افراد باهوش، که سایفرپانک (Cypherpunk) نامیده می‌شدند، به این نتیجه رسیدند که دولت‌ها و شرکت‌ها سلطه‌ بسیار زیادی بر زندگی ما دارند.

آنها می‌خواستند از اینترنت برای ترویج آزادی استفاده کنند. سایفرپانک‌ها با استفاده از رمزنگاری می‌خواستند به کاربران اینترنت اجازه دهند که بر پول و اطلاعات خود کنترل بیشتری داشته باشند. مهم‌ترین دغدغه‌ این سایفرپانک‌ها ایجاد یک پول دیجیتال بود. دیجی‌کش (DigiCash) و سایبرکش (Cybercash) اقداماتی برای ساختن این سیستم پولی دیجیتال به حساب می‌آمد.

این دو پروژه برخی از خصیصه‌هایی که برای رمز ارز بودن لازم بود را داشت اما هیچ‌کدام همه‌ آن‌ها را با هم رعایت نمی‌کرد. سرانجام این دو پروژه در انتهای قرن نوزدهم با شکست مواجه شد. با این حساب جهان مجبور شد تا سال ۲۰۰۹ صبر کند تا نخستین سیستم پولی دیجیتالی تماما غیرمتمرکز ساخته شود. خالق این سیستم شکست سایفرپانک‌ها را دیده بود و تصمیم گرفت بهتر از آن‌ها عمل کند. نام او ساتوشی ناکاموتو بود و پروژه‌اش بیت‌کوین نام داشت.

تفاوت میان رمز ارز و ارز دیجیتال

این ارزها در اصل بسیار به هم شبیه هستند. اما اگر با جزئیات آن‌ها را بررسی کنیم، خواهیم دید که در برخی ویژگی‌ها با هم تفاوت دارند. چند تفاوت عمده میان ارزهای مجازی و رمز ارزهاعبارتند از: نامتمرکز بودن در برابر متمرکز بودن، امنیت، شفافیت، پشتیبانی قانون و مقررات، میزان نفوذ، نوسان قیمت.

ارز دیجیتال چیست؟

عبارت ارز دیجیتال بسیار کلی است و درواقع برای تمامی پول‌های الکترونیکی استفاده می‌شود و ارز مجازی و رمز ارز را در بر می‌گیرد. ارز دیجیتال می‌تواند کنترل شده و غیرقابل کنترل باشند. این نوع ارزها تنها در شکل الکترونیکی و دیجیتالی وجود دارند و برخلاف ارزهایی چون دلار و سکه غیرقابل لمس هستند. ارزهای دیجیتال را می‌توان تنها از طریق کیف پول‌های الکترونیکی استفاده کرد و البته ممکن است آن‌ها را با نام‌های دیگری چون پول دیجیتال یا پول سایبری نیز ببینید.

اما ارز مجازی چیست؟

ارزهای مجازی نوعی ارز دیجیتال هستند که عموماً توسط تولیدکننده‌ خودش کنترل می‌شود و تنها در میان اعضای جوامع مجازی خاصی استفاده می‌شود و قابل‌قبول است.

یک تفاوت اینجا وجود دارد. اینکه تمامی ارزهای مجازی ارز دیجیتال هستند، اما تمامی ارزهای دیجیتال ارز مجازی نیستند. چرا که ارزهای دیجیتال بیرون از یک محیط مجازی خاص وجود دارند.

طبیعتا ارز مجازی ارزش پولی دارد و توسط یک سری افراد خاص قابل مدیریت و کنترل است. این نوع ارزها گاهی به‌عنوان توکن‌ها ارائه می‌شوند و حتی ممکن است همچون سکه‌ها یا حواله‌های بانکی نظارتی قانونی بر آن‌ها وجود نداشته باشد. نکته‌ای که باید بدان اشاره کرد است که برخلاف ارزهای کشوری، ارز مجازی توسط بانک‌ها ایجاد نمی‌شوند و این یعنی نوسان قیمت در آن‌ها وجود دارد. رمز ارزهایی چون بیت کوین و اتریوم به‌عنوان ارز مجازی درنظر گرفته می‌شوند.

انواع رمز ارزها

در زنجیره بلوکی سه نوع رمز ارز وجود دارد. بیت کوین اولین نوع از زنجیره بلوکی بود. بعد از بیت کوین، زنجیره بلوکی‌های دیگری نیز به‌وجود آمدند که آلتکوین نام گرفتند. از آلتکوین‌ها می‌توان به NEO، لایت کوین و کاردانو اشاره کرد. سومین نوع توکن‌ها هستند که می‌توان به سیویک (CVC)، بیت‌دیگری (BDG) و وی‌پاور (WPR) اشاره کرد.

بیت کوین یک ارز دیجیتال است که می‌توانید آن را در قالب هدیه، پولی برای خدمت یا کالا، برای دیگران ارسال کنید. همانطور که پیشتر نیز گفته شد، بیت کوین نامتمرکز هستند و بانک یا حکومت بر آن نظارتی ندارد. با استفاده از بیت کوین، تراکنش‌ها صرفاً به‌صورت فرد به فرد اتفاق می‌افتد. زمانی که فردی بیت کوین ارسال می‌کند، تراکنش مالی مربوطه در زنجیره بلوکی ذخیره می‌شود و تمامی افراد می‌توانند آن را ببینند.

همواره از بیت کوین به عنوان اولین کریپتوکارنسی‌ ایجاد شده‌ یاد می‌شود. اما شاید بهتر باشد بیت کوین را اولین رمزپول (کریپتومانی) و سایر ارزها (آلت‌کوین‌‌ها) را رمزارز بنامیم. این به این دلیل است که این پول‌ دارای ارزش ذاتی است و همیشه ارزشمندست؛ همچنین همواره یک مقدار مشخص و ثابتی از آن موجودست که پس از پایان یافتن آن، دیگر قابل استخراج نخواهد بود.

همه‌ی رمزارزها برای حذف اشخاص ثالث معتمد از سیستم‌های خود از فن‌آوری دفتر کل توزیع‌شده (DLT) استفاده می‌کنند. DLT یک پایگاه داده‌ اشتراکی است که اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها در آن ذخیره می‌شود.

دفتر کل توزیع‌شده‌ای که اکثر ارزهای رمزنگاری ‌شده از آن استفاده می‌کنند بلاکچین‌‌‌‌‌‌ نام دارد. بلاکچین پایگاه داده‌ای است که از همه‌ تراکنش‌هایی که در شبکه یک رمز ارز اتفاق افتاده تشکیل می‌شود. گروه‌های اطلاعاتی که بلاک نام دارند یکی یکی به این پایگاه داده اضافه می‌شوند و یک فهرست بسیار طویل را به وجود می‌آورند. بنابراین، بلاکچین‌‌‌‌‌‌ زنجیره‌ای خطی از بلاک‌هاست! زمانی که اطلاعات به بلاکچین‌‌‌‌‌‌ اضافه شد، دیگر نمی‌توان آن را حذف کرد یا تغییر داد. اطلاعات تا ابد در بلاکچین‌‌‌‌‌‌ باقی می‌ماند و همه می‌توانند آن را مشاهده کنند. کل این پایگاه داده در شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر موسوم به گره یا Node  ذخیره می‌شود.

برای درک رمزارزها باید بدانید که این فن‌آوری به چه درد شما می‌خورد. رمزارزها توانایی این را دارند که زندگی ما را برای همیشه تغییر دهند. آن‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا کنترل پول و اطلاعات خود را در اختیار بگیرید. بعضی‌ها این فن‌آوری را نادیده گرفته و امیدوارند که این جریان هرچه زودتر محو شود. اما بقیه با این جنبش همراه می‌شوند.

 

برگرفته از پایگاه علم و فناوری

No tags for this post.