قربانیان اصلی آپارتاید اقلیمی کدام کشورها هستند؟

بر اساس این گزارش، فقرای جهان احتمالا بیشترین ضربه را از افزایش دما خواهند خورد و این تغییرات به طور بالقوه باعث کمبود آذوقه و مناقشه خواهد شد.

رئیس موسسه ملی تغییر اقلیم و محیط زیست دانشگاه تهران در گفتگو با سیناپرس با اشاره به این موضوع که آپارتاید یعنی جدا نگه داشته شده و لزوما به معنای فقیر و غنی نیست، گفت: در کنوانسیون تغییر آب و هوا، کشورها در دو گروه کشورهای توسعه یافته موسوم به کشورهای صنعتی و ثروتمند یا کشورهای ضمیمه یک کنوانسیون که حدودا شامل 40 کشور می شود و گروه دیگر کشورهای درحال توسعه و ضمیمه دو که 156 کشور را در بر می گیرد، تقسیم بندی شده اند.

دکتر مجید شفیع‌پور ادامه داد: براساس کنوانسیون تغییرات آب و هوا و پروتکل کیوتو و توافقنامه پاریس ذکر و تایید و تشدید شد که لازم است کشورهای توسعه یافته سه فعالیت عمده را برای کشور های در حال توسعه انجام دهند، یعنی ضمن اینکه خودشان با بهره گیری از تکنولوژی های مرتبط برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای استفاده کنند، برای کشورهای در حال توسعه ظرفیت سازی، تامین منابع مالی اقدام و همچنین انتقال و توسعه فناوری های سازگار با اقلیم را صورت دهند.

وی تصریح کرد: اما، اتفاقی که در عمل افتاده این است که آن قسمت نخست که باید خودشان برای کاهش تلاش می کردند خیلی از این 40 کشور توفیقاتی داشتند اما برخی نه تنها توفیقی نداشتند بلکه افزایش انتشار هم داشتند. خیلی ها نه تنها با اهداف پیش‌بینی شده در این کنوانسیون همراه نبودند بلکه در اهداف تعیین و توافق شده در پروتکل کیوتو هم موفق عمل نکرده‌اند.

شفیع پور اظهار کرد: در هر صورت در عرصه سه فعالیت گفته شده نیز اقدامات اصلا متناسب با نیازها اتفاق نیفتاد. بر همین اصل است که در آغاز دوره اجرایی توافقنامه پاریس که عملا از ابتدای سال 2021 میلادی خواهد بود، که به عنوان رژیم جدید مقابله با گرمایش جهانی در عرصه بین‌المللی دنبال می شود، با یکسری خلاءهای ناشی از کمبودها و عمل نکرده های کشورهای توسعه یافته همراه خواهد بود که بر اساس برنامه ریزی ها کشورها همگی باید تا قبل از پایان سال 2020 میلادی این تعهدات را محقق می کردند.

وی ادامه داد: این فاصله ها در سه زمینه تعهدات و وظایف خودشان در کاهش گرمایش وجود دارد. بنابراین در آغاز دوره اجرایی توافقنامه پاریس هم با یک فاصله هایی تلاش آغاز می‌شود که انتقال این فاصله ها می تواند به اهدافی که در توافقنامه پاریس که در راستای اجرای ارتقاء یافته کنوانسیون تغییرات آب و هواست خلل وارد کند.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه بنابراین در کشورهای جهان موضوع آپارتاید اقلیمی مطرح شد، ادامه داد: از نظر گروه بندی کشورها که ضمیمه یک یا دو هستند از نظر شرح فعالیت ها وظایف و توانمندی هایشان متفاوت هستند. اما اکنون یک اتفاقی که محتمل است شکل بگیرد این است که کشورهای آسیب پذیر که نقش آنچنانی هم در پدیده گرمایش جهانی نداشتند و عملا انتشار دهنده بزرگ و عمده نیستند می توانند فقیر تر از قبل شوند.

وی تاکید کرد: در اینجا اشاره مستقیم به کشورهای آفریقایی است که عملا شامل 52 کشور است که تنها پنج درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را عهده‌ دارند و اغلب از وضعیت اقتصادی برخورداری بهره‌مند نبوده و آسیب پذیر هم هستند. این کشورها، در مقابله با این پدیده با فشار بیشتر و آسیب پذیری بیشتر مواجه خواهند شد و منابع غذایی، بهداشتی و… خود را از دست می‌دهند.

شفیع پور ادامه داد: گروه دیگر، کشورهای موسوم به کشورهای کوچک جزیره ای هستند که اینها هم به رخدادهای حدی جوی شدیدا آسیب پذیرند. این رخدادها علاوه بر بالا آمدن سطح آب های بین المللی در اثر ذوب شدن یخ ها عملا منتهی به زیر آب رفتن این کشورها و سواحل آنها می شود.

وی افزود: دسته دیگر، کشورهای کمتر توسعه یافته هستند که اینها هم طبیعتا به دلیل اینکه بنیه مالی در حوزه سرمایه گذاری در راستای سازگاری با شرایط جوی جدید را ندارند و خودشان هم هرگز در انتشار گازهای گلخانه ای نقش آنچنانی ایفا نکرده اند عملا قربانیان پدیده گرمایش جهانی هستند است.

این کارشناس محیط زیست در ادامه صحبت هایش عنوان کرد: اینجاست که آسیب پذیرها آسیب پذیرتر شده و فقر اقتصادی بیشتر و کمبود بهداشت و منابع برجسته تر می شود که آپارتاید به معنای مقوله ای که همواره بار منفی به همراه دارد، در اینجا بیشتر نمایان می شود.

گفتگو: هانیه حقیقی

 

No tags for this post.