تهران در حوزه آموزش عالی جزء نقاط محروم است

 دکتر علی محمد احمدوند در گفتگو با سیناپرس با بیان اینکه 17 درصد داوطلبان کشور در تهران مشغول به تحصیل هستند اما کل ظرفیت صندلی های موجود تهران اعم از دولتی، غیردولتی، فرهنگیان، علمی کاربردی، آزاد و…. تنها پنج درصد است، گفت: بد نیست بدانید که از منظر آموزش عالی تهران در زمره محروم ترین نقاط کشور است.

وی ادامه داد: این در حالیست که همگان گمان می کنند تهران یک شهر برخوردار است. دلیل آن هم این است که ذهن افراد به دانشگاه های بزرگی مثل دانشگاه شریف، تهران و…معطوف می شود. ضمن اینکه وقتی می گوییم ظرفیت تهران حدود پنج یا شش درصد است این ظرفیت مربوط به داوطلبان کل ایران است و نه فقط تهران. این یعنی تنها دو یا سه درصد این ظرفیت به داوطلبان تهرانی تعلق می‌گیرد.

احمدوند تصریح کرد: بنابراین، تهران از نظر نسبت صندلی به داوطلب محروم است. در برخی از رشته مقاطع، ایران جز محروم ها نیست بلکه محرومترین است. اما علیرغم همه اینها برای تاسیس دانشگاه ایوانکی در تهران مجوز نمی دادند و باید در خارج از تهران اقدام به این کار می کردیم.

وی ادامه داد: از این رو با توجه به متغیر های استراتژی که طراحی کرده بودیم، ملاحظاتی در نظر گرفته و ایوانکی را انتخاب کردیم که نزدیک ترین نقطه خارج از استان تهران به شهر تهران است.

هر توسعه کمی صرفا بد نیست

رئیس دانشگاه غیردولتی ایوانکی در رابطه با پدیده رشد مراکز آموزش عالی  گفت: در رابطه با اینگونه مسائل، کلمات بی رویه و امثالهم کلماتی عامه پسند و غیرعلمی هستند. مثلا می گویند مهاجرت بی رویه؛ پرواضح است که آدم عاقل جایی می رود که زندگیش تامین شود. وقتی می بیند در روستا امکان معاش ندارد به شهر می آید، شهر نشد می رود تهران، این اصلا بی رویه نیست اتفاقا رویه درست است.

وی تاکید کرد: در حوزه کمیت گرایی مراکز آموزش عالی هم بیشتر جنبه سیاسی بر رفتار علمی حاکم شد و توسعه کمی را در پی داشت. منتها هر توسعه کمی صرفا بد نیست، ما گذار از کمیت به کیفیت را داریم.  یعنی ممکن است در همین حالت جهش هایی اتفاق بیفتد اما کمی که در آن استانداردها رعایت شود.

احمدوند ادامه داد: در وهله دوم آمایش رعایت شود، یعنی نیاز محیط و منطقه در نظر گرفته شود به این معنا که بر اساس صحبت هایم اتفاقا در تهران باید اجازه تاسیس دانشگاه را به ما می دادند، چون نیاز شهر تهران است.

وی عنوان کرد: نکته دیگر این است که در این زمینه نظارت وجود ندارد و دیگر اینکه صلابت تصمیم گیری در خصوص عدول از معیارها نیست. یعنی اگر دانشگاهی استانداردها را رعایت نکرد برخورد شود و کسی که رعایت می کند تشویق شود، موضوعی که هست این است که در حال حاضر، میان دوغ و دوشاب خیلی تفاوتی نیست.

خطای فرهنگی که باید حل شود

احمدوند تصریح کرد: البته اخیرا با توجه به نظام طرازیابی و ارزیابی اگر به آنچه که مقدمه این آیین نامه است توجه شود، امور درست می شود. وگرنه اگر همه هم در مملکت دکتر شوند هیچ اشکالی شرعی ندارد، مگر علم بد است.

وی اظهار کرد: اما نکته در اینجاست که این علم باید نافع باشد یعنی به گونه ای حرکت شود که عملی پشت این علم باشد، علم نافع علمی است که یا مشکلی از مردم حل کند یا مشکلی از شخص. اینجاست که چون ما مدرک گرایی می کنیم به این سطح عالی نمی رسیم.

احمدوند افزود: در هرحال، در آموزش و پرورش پذیرفتیم که غیر انتفاعی به مراتب بهتر از دولتی است اما در آموزش عالی هنوز این نگاه جا نیفتاده است این خطای فرهنگی است که باید حل شود.

گفتگو: هانیه حقیقی

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا