سگ‌ها: بزرگترین قاتلان حیات وحش
جدا از فعالیت‌های انسانی که امروزه در انقراض گونه های مختلف جانوری و گیاهی نقش دارند. حضور سگ‌های ولگرد در زیستگاه‌ها نیز یکی از مهمترین چالش‌های کنونی حیات وحش است.
پژوهش یک گروه از دانشمندان در سال ۲۰۱۷ میلادی نشان داد که سگ‌ها در انقراض ۱۱ مهره‌دار نقش داشته و توان ایجاد خطر برای حداقل ۱۸۸ گونه در معرض تهدید را دارند!
معمولا این سگ‌های بی‌صاحب عادت به تعقیب و حتی شکار بسیاری از گونه‌های حیات‌وحش مانند روباه، آهو، خرگوش، میش و … دارند. تعقیب و گریز آنها باعث زخمی شدن بسیاری از این گونه ها می شود. به عنوان مثال امروزه حضور سگ‌های ولگرد در مناطق جاجرود، پارک های ملی خجیر و سرخه حصار به معضلی جدی تبدیل شده و مشکلات متعددی را برای این مناطق به وجود آورده است. تا به امروز درگير‌های متعددی بین سگ‌های ولگرد و گونه‌های مختلف حیات وحش در این منطقه گزارش شده است.
انتشار و انتقال بیماری به حیات وحش، نا امن کردن زیستگاه ها، آسیب رساندن به علفخواران و بره ها در فصل زاد و ولد، فراری دادن جانوران وحشی به خارج از مناطق امن، رقابت با گوشتخواران و تولد حیوانات دورگه از مهمترین تهدیدها و مشکلاتی است که اغلب این سگ برای تنوع زیستی این مناطق به وجود می آورند.
میزان آلودگی به انگل‌هایی که میزبان اصلی آن سگ‌ها هستند نیز در بین نشخوارکنندگان در زیستگاه‌های طبیعی و پارک‌های ملی اطراف تهران باورکردنی نیست. هر روز حیوانات زیادی به این دلیل آسیب دیده و به سازمان محیط زیست ارجاع داده می‌شوند.
همچنین سگ‌های اهلی بی سرپرست می‌توانند به نگهدارنده‌های جدید بیماری‌های بدل شوند. دیستمپر سگ سانان از جمله خطرهای جدی است که امروزه بسیاری از خانواده گربه سانان را تهدید می کند. سال ها دانشمندان معتقد بودند که خانواده گربه سانان نسبت به این ویروس مقاوم هستند اما تحقیقات جدید نشان داده است که گربه سانان بزرگ نیز کاملا به این ویروس حساس بوده و به سادگی به این بیماری مبتلا می شوند. سگ ها می توانند این بیماری را به گربه‌سانانی مانند ببر، پلنگ و حتی یوز منتقل کنند. گربه های اهلی خانگی هم در اثر مجاورت با سگ های آلوده می توانند به ویروس این بیماری مبتلا شوند. گفته می‌شود که این بیماری بر گوشتخواران وحشی به‌خصوص گرگ‌ها نیز اثرگذار است. این ویروس واگیردار از طريق بزاق و تراوش‌های حيوان مبتلا به ديستمپر یا خوردن گوشت حیوان مبتلا یا ناقل پخش می‌شود. این بیماری در گربه سانان بزرگ مانند پلنگ اغلب به صورت نشانه های عصبی بروز می کند. از دست دادن ترس انسان ( مانند هاری)، لرزیدن، زمین خوردن، تلو تلو خوردن، چرخیدن و به سختی از جا بلند شدن از جمله علایم این بیماری است.
در ایران کمتر از ۵۰۰ قلاده پلنگ آسیایی زیست می‌کنند. یکی از دلایل نگرانی کارشناسان برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر پلنگ در ایران ثبت موارد متعدد از تغذیه پلنگ ها از گوشت این سگ هاست. مساله ای که می تواند زنگ خطر جدی برای پلنگ‌های ایرانی باشد.
از سوی دیگر، سگ های اهلی میزبان اصلی بسیاری از کرم‌های پهن هستند. این آلودگی انگلی برای آنها مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما با دفع مدفوع در چراگاه‌های طبیعی و استفاده علفخواران وحشی از علوفه آلوده در مغز و محوطه بطنی آنها کیست‌هایی تشکیل می‌شود که باعث آسیب جدی به مغز و مرگ علفخوار وحش می‌شود.
No tags for this post.
