زمین به مرگی تدریجی و بی صدا محکوم شده است

مفهوم واژه اقلیم، برعکس شناخت عوام، مفهومی متفاوت از آب و هواست. به بیان دیگر، اقلیم مجموعه رخدادهای آب و هوایی در یک سرزمین در طول مدت زمان طولانی است که بر آن رطوبت نسبی هوا، خشکی، میزان بارش های سالیانه و سایر موارد از این دست تاثیرگذار است.

اقلیم هر منطقه می تواند تعیین کننده تنوع زیستی، اکولوژیکی، اکوسیستم گیاهی و بسیاری موارد دیگر باشد.اختراع ماشین بخار و شروع انقلاب صنعتی، دقیقا زمانی بود که انسان دست به تغییرات گسترده در سیستم صنایع و برداشت از منابع طبیعی زد. از همان زمان، حجم گسترده ای از آلودگی ها در کنار برداشت های نابجا از طبیعت آغاز و قدرت خودپالایی از آن گرفته شد.

در کنار این رشد نامتوازن صنعتی، افزایش نرخ جمعیت بشر خود عامل تهدیدی بود که به واسطه فراهم کردن رفاه بیشتر در سایه زیر کشت بردن زمین های بیشتر، برداشت بی رویه از آب های زیرزمینی، رشد تکنولوژی در عوض برون دهی شدید آلودگی سوخت های فسیلی، موجب تخریب روند توالی زمین می شد، به طوری که جمعیت یک میلیارد نفری زمین در ابتدای قرن بیستم، به چهار و نیم میلیارد نفر رسید و حتی بر خلاف پیش بینی های سازمان های جهانی تا قبل از سر رسید در نظر گرفته شده، به نزدیک به هشت میلیارد نفر در سال ۲۰۱۸ رسید.

بدین ترتیب، جمعیت بیشتر، مساوی بود با افزایش درخواست ها، برای پروتئینی که متان به جو زمین تزریق می کرد، برابری داشت با افزایش میزان استفاده مستقیم یا غیر مستقیم از سوخت های فسیلی.

به صورتی که به یکباره طی روند یکصد ساله، میزان کربن و اوزون موجود در جو زمین به چند برابر حجم ماقبل دوران صنعتی شدن رسید، در شهرهای بزرگ پیشرفته و نیمه پیشرفته زنگ خطر برای بحران هایی مانند آلودگی هوا، آب و خاک به صدا در آمد و اندک اندک در مویرگ های زمین جاری شد.

حال زمین به مرگی تدریجی و بی صدا محکوم شده است، گازهای گلخانه ای که محصول دودکش های صنعت و سموم و کودهای کشاورزی و محل های دفن زباله و تامین فرآورده های گوشتی زمین را مانند گلخانه ای پوشیده از شیشه که گرما را خارج نمی کند، پوشانیده است و سال های متمادی میشنویم که «امسال گرمترین سال کره زمین بوده است».

همین گرما یخ های قطبین را آب و یخچال های کوهستانی را محو می کند که تبعات آن افزایش بارش ها در مناطق مستعد و کاهش بارش ها یا افزایش خشکی در مناطقی دیگر است. علاوه بر این، سطح دریاها افزایش پیدا کرده و بسیاری از شهرهای حاشیه ای را زیر آب فرو می برد.

افزایش بارش ها در فصل های خاص و در عین حال افزایش دما در مناطق جنگلی موجب گسترش درختان در سطح مراتع، افزایش میزان علفزارها و در نهایت افزایش تعداد آتش سوزی ها می شود و همه این موارد موجب تغییرات تکاملی در فون و فلور سرزمین ها می شود که همراه با خود انقراض گونه هایی را در پی دارد که شاید ما هنوز نام و نشانه ای از آنها ندیده ایم.

 

سهیل اولادزاد_کارشناس و فعال محیط زیست.

No tags for this post.