تولید اکسید آهن به روش نانو برای اولین بار در جهان

سینا صمیمی در گفتگو با سیناپرس اصفهان اظهار کرد: شرکت سروش پویان رستاخیز در سوم خردادماه سال 96 بر اساس موضوع پایان نامه دانشجویی کارشناسی ارشد با عنوان «تولید نانو ذرات فرات سدیم به روش پلاسمای محلولی با جریان متناوب» که در سال 94 از آن در دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد دفاع کردم، به ثبت رسید.
وی افزود: این شرکت با سه نفر عضو هیئت مدیره که یکی از آن ها دکتر صاحب نوری استاد پایان نامه این پروژه و دیگری علی صالحی به همراه چهار سهام دار اداره می شود.
مدیرعامل شرکت سرور پویان رستاخیز ادامه داد: همچنین در این شرکت 15 نفر نیرو به صورت مستقیم و پنج نفر نیرو به صورت غیر مستقیم مشغول به کارهستند.
وی در خصوص سرمایه اولیه برای شروع کار عنوان کرد: برای راه اندازی شرکت و کار حدود 700 میلیون تومان خرج کردیم که حدود 400 میلیون آن از فروش مواد به صوت جزیی تامین شد، 80 میلیون را از شهرک عملی تحقیقاتی وام نیمه صنعتی گرفتیم و مابقی را خودمان تامین کردیم.
صمیمی در توضیح کشف و تولید این ماده ارزشمند تشریح کرد: 200 سال پیش ماده ای به نام اکسید آهن شش ظرفیتی کشف و تولید شده که طی این سال ها بیش از 500 مقاله علمی و پژوهشی ISI راجع به آن نوشته شده است.
وی افزود: این ماده کارایی خوبی در حوزه تصفیه آب و فاضلاب دارد اما به دلیل اینکه تجاری سازی نشده بود برای اولین بار با راهنمایی دکتر احسان صاحب نوری این کار طی دو سال انجام شد تا ماده به روش پلاسمای محلولی تولید شود؛ استادی که اکثر پروژه های دانشجویی با راهنمایی های ایشان صنعتی شده و هر کدام تبدیل به یک شرکت تولیدی می شوند.
مدیرعامل شرکت سرور پویان رستاخیز گفت: تولید این ماده با روش پلاسمای محلولی دو مزیت دارد؛ یکی اینکه ماده برای اولین بار در دنیا به روش نانو تولید شد بنابر این راندمان تصفیه آب و فاضلاب ارتقا پیدا کرد و دیگر اینکه توانستیم قیمت تمام شده آن را در دنیا به بیش از یک دهم برابر کاهش دهیم پس توجیه اقتصادی نیز پیدا کرد.
وی گفت: در ادامه در خارج از کشور به دنبال آزمایشگاهی بودیم تا بتوانیم تولید خودمان را با مشابه خارجی مقایسه کنیم که متوجه شدیم تنها یک شرکت به نام «سیگما آلدریچ» آن را در یک مقطعی تولید کرده بود و حالا خط تولید خود را متوقف کرده است؛ لذا پرس و جو کردیم تا علت را جویا شویم که متوجه شدیم این ماده بسیار ناپایدار است و تنها دو ساعت به صورت محلولی و یک سال به صورت پودر می تواند پایدار بماند که پودر آن بسیار هزینه بر بود، بنابراین ما تصمیم گرفتیم آن را به صورت محلولی وارد بازار کنیم.
صمیمی اضافه کرد: مشکل بعدی ما این بود که باید ماده را پایدار می کردیم که در ادامه توانستیم آن را از شرایط آزمایشگاهی به یک تا دو ماه در شرایط صنعتی در بیاوریم و در ادامه با دو سال کار پیاپی توانستیم پایداری ماده را تا شش ماه در شرایط صنعتی ارتقا دهیم.

وی بیان کرد: ما تولید به روش پلاسمای محلولی را هم در داخل و هم در خارج از کشور ثبت اختراع کردیم ولی بحث دوم یعنی پایدار کردن ماده قصد نداریم ثبت اختراع و فاش کنیم و می خواهیم آن را به عنوان یک راز تجاری نگه داریم چرا که این مزیت یکی از برگ های برنده ما در برابر رقبای آینده است.

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا