نوآوری نظامی محصول فکری متخصصان نظامی است
در اوایل رقابت تسلیحاتی غرب و شوروی، کشور شوروی از لحاظ تجهیزات و فناوری بسیار عقب بود، اما مهمترین نقطه قوت ارتش شوروی تاکید بر مفاهیم و نظریه‌های کل‌گرایانه بومی بود. روسها به سرعت شروع به یادگیری از ارتش‌های غربی در زمینه فن‌آوری کردند اما ساختار و مفاهیم بومی سازمانی خود را حفظ کردند.
تحولات در امور نظامی بیشتر به وسیله پیشرفته‌های تکنولوژی هدایت می‌شوند، که در خود آن‌ها نوآوری موفق را تضمین نمی‌کنند. تکنولوژی تنها پارامترهای این امکان را تعیین می‌کند و پتانسیل تحول نظامی را ایجاد می‌کند. آنچه واقعا یک نوآوری واقعی را تولید می‌کند، ترکیب ابزار و تسلیحات جدید جنگ با ساختار سازمانی و مدیریتی است. یعنی اینکه ساختار ارتش نباید صرفا مصرف کننده تسلیحات جدید باشد، بلکه باید نوع مدیریت و ساختار سازمانی خود را با ابزار جدید وفق دهد.
شناخت نوآوری در امور نظامی شامل یک پیشرفت مفهومی در روشی است که ما در مورد جنگ داریم. در مقایسه با تحولات در امور نظامی در طول تاریخ بشر، یک تحول نظامی، مانند یک تحول علمی، نیازمند تغییر الگو از مجموعه‌ای از فرضیات به دیگری است. بنابراین، تغییر الگوی تحول در امور نظامی، در ماهیت و اجرای عملیات‌های نظامی است. این تغییر، تنها نظریه حال حاضر نیست، بلکه یک مجموعه مفهومی از فرضیات قابل درک درباره واقعیتی است که به فرد اجازه می‌دهد اطلاعات را پردازش کند، تئوری‌های پیچیده را موشکافی کند و مشکلات را حل کند.
تغییرات الگویی در سطح یک گفتمان منطقی محض رخ نمی‌دهند. این تغییر در ادراک، یک تابع از پیشرفت خطی که به سمت دانش دقیق تر و کامل تر حرکت کند نیست، بلکه یک تغییرتدریجی بینشی است که بسیاری از عوامل غیرمنطقی در آن دخیل هستند. هنگامی در نهایت یک الگوی جدید ایجاد می‌شود، تغییرات بنیادینی در فرضیات نظری به وجود می‌آورد و کل فلسفه‌ای را که در آن وجود دارد را تغییر شکل می‌دهد. از آنجا که نوآوری در امور نظامی یک محصول فکری متخصصان نظامی است، به نظر می‌رسد، زمینه فرهنگی توسعه دانش نظامی اهمیت زیادی دارد.
توانایی پیش‌بینی و درک عدم پیوستگی درساختار نظامی، بوسیله عوامل فرهنگی تحت تاثیر قرار گرفته است. این عوامل به طور قابل‌توجهی یک رویکرد ملی برای نوآوری، سازگاری، یا رقابت در امور نظامی را شکل می‌دهند. شواهد تجربی فراوان نشان می‌دهد که وقتی سلاح های نوین در اختیار کشورهای مختلف قرار می‌گیرد به دلیل فرهنگ‌های متفاوت، رویکردهای مفهومی متفاوتی برای آن در نظر گرفته می‌شود. بنابراین می‌توان فرض کرد کشورهای مختلف، تحت‌تاثیر عوامل اجتماعی – فرهنگی، سبک‌های متفاوتی از تفکر، را دارند.
شواهد تجربی نشان می‌دهند که صاحب نظران امور نظامی از کشورها رویکردهای خاص خود را به طور متفاوتی به پیش بینی صحیح نظامی آینده توسعه داده و جنگ آینده را متفاوت تصور می‌کنند. این نشان می‌دهد که تکنیک‌های متمایز برای ایجاد دانش در امور نظامی در واقع در کشورهای مختلف وجود دارند. این بدان معنی است که درک روش‌های استدلال مورد استفاده متخصصان از یک فرهنگ استراتژیک مشخص می‌تواند یک فرضیه جامع در مورد توانایی در شناخت تحول در امور نظامی ایجاد کند. چنین فرضیه‌ای ممکن است ما را به بررسی اختلاف بین اتحاد جماهیر شوروی، ایالات‌متحده با توجه به تحول در امور نظامی نزدیک‌تر کند. براساس مدل‌های تحلیلی از روان‌شناسی فرهنگی شرح داده می‌شود که چگونه در کنار سایر ویژگی‌های فرهنگی استراتژیک، روش‌هایی که در آن به "تئوری جدید پیروزی" فکر می‌کردند و کاربردهای نوآورانه یک تکنولوژی جدید را پیش‌بینی می‌کردد را تحت تاثیر قرار می دهند.
نوآوری در ارتش ایران
برهه دفاع مقدس برای کشورمان از دوران طلایی تاریخ ایران زمین است. بی‌شک این دوران برای ایران اسلامی افتخارات فراوانی را به ارمغان آورده اما متأسفانه تاکنون به دلایلی بخش‌هایی از این دوران طلایی، مغفول مانده است. اگر بخواهیم هشت سال دفاع مقدس را تجزیه و تحلیل کنیم در‌می‌یابیم که ارتش به عنوان بازوی توانمند نظام جمهموری اسلامی ایران شناخته می‌شود و با نوآوری، نبوغ رشادت و قهرمان‌پروری به درستی رسالت میهن دوستی را در عرصه‌های مختلف نبرد به نمایش در آورده است.
در طول دفاع مقدس، ارتش غیور 48 هزار 599 شهید پرونده دار داشته است. 45 هزار و 844 نفر از این آمار نیروی زمینی هستند. قرارگاه پدافند ارتش هم 380 شهید، نیروی هوایی آن نیز 1606 شهید و نیروی دریایی ارتش 669 شهید را تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی کرده است. نوآوری در ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز یکی از عمده ترین عواملی است که باعث شد امروزه ارتش در مسیر خودکفایی گام بردارد.
هم اکنون هم نتایج تحقیقات حکایت از این مووضع دارد که مدل مناسب خلاقیت و نوآوری در دانشگاه‌های افسری ارتش جمهوری اسلامی ایران بر اساس فرمایشات حضرت امام خامنه‌ای (مد ظله العالی) مدلی است که در برگیرندۀ سه مولفه ارزشی (متغیرهای نگرش و بینش اسلامی، قصد و نیت اسلامی)، فردی (توانمندی افراد، شخصیت افراد، انگیزش افراد) و سازمانی (اهداف و راهبرد سازمانی، ساختار سازمانی، فرهنگ سازمانی، فن آوری سازمانی، مدیریت منابع انسانی و نظام آموزش مناسب) است.
No tags for this post.
