نقش بیمه برای افراد، توسعه اجتماعی و رشد اقتصادی

بیمه درمان از بیمه های رایج در ایران است که به دو شکل بیمه اولیه پایه و بیمه تکمیلی یا همان اختیاری وجود دارد. با توجه به رشد تکنولوژی و هزینه های هنگفت درمان، برای ارتقای نظام سلامت ایران، وجود بیمه های درمان با پوشش های مناسب، بیش از پیش در کشور احساس می شود.

صنعت بیمه در ایران، قدمتی بیش از 70 سال دارد و به تدریج دامنه حضور و فعالیتش در مناطق مختلف کشور و در بخش های مختلف اقتصادی گسترش یافته است، به گونه ای که در حال حاضر ایران با سهم کمتر از ۰٫۱ درصد از کل حق بیمه های تولیدی دنیا، در رتبه 48 این صنعت در دنیا با سرانه حق بیمه ۵۷٫۹ دلار قرار دارد که در مقایسه با کشور های توسعه یافته و درحال توسعه و حتی کشور های رقیب در خاورمیانه، رتبه پایینی احراز کرده است.

بیمه درمان اولیه تا حدودی برای پوشش برخی هزینه های درمانی خانواده ها مناسب است. در بیمه اولیه، بیمه شدگان سه گروه هستند. گروه اول، کارکنان مؤسسات خصوصی و دولتی مشمول «قانون کار تأمین اجتماعی» هستند. گروه دوم، کارکنان رسمی مؤسسات دولتی و مشمول «قانون استخدام کشوری» و گروه سوم نیز کارکنان مؤسسات دولتی غیرمشمول قانون استخدام کشوری و قانونکار و نیز کارکنان مؤسسات نظامی و انتظامی هستند.

در دهه های اخیر، با پیشرفت دانش و تکنولوژی پزشکی و ناتوانی سازمان های ارائه دهنده بیمه درمانی اولیه، بیمه گران برای رفع نگرانی خانواده ها و تأمین بخش عمده درمان، به عرصه بیمه درمان وارد شده اند و بیمه های درمان تکمیلی (اختیاری) موسوم به بیمه گروهی مازاد درمان را به متقاضیان عرضه کرده اند. بیمه های درمان تکمیلی از شاخه های اصلی بیمه اشخاص است و انواع مختلف پوشش های آن حامی افراد و خانواده هاست. در این نوع بیمه، بیمه گر در مقابل دریافت حق بیمه مقرر، متعهد می شود که اگر بیمه شده در طول مدت قرارداد، بیمار شود یا در اثر حادثه آسیب یا ضایعه ای به بدن و سلامتی او وارد شود، هزینه های پزشکی انجام شده را تا حداکثر مبلغی که در قرارداد تعهد کرده است پرداخت کند.

در کشور ایران، با توجه به گستردگی تنوع پوششی بیمه های اشخاص، متأسفانه این بیمه کمتر از 15 درصد حق بیمه تولیدی را دربرگرفته و عمدتاً، به دلیل سنگین بودن هزینه های درمانی از بیمه تکمیلی درمان استقبال نشده است.

توسعه بیمه تکمیلی درمان

هم عوامل محیطی و هم عوامل سازمانی سبب توسعه بیمه تکمیلی درمان در کشور می شود که درنهایت، باعث ارتقای نظام سلامت کشور میشود. عوامل تأثیرگذار در این توسعه شلمل عوامل محیطی و عوامل سازمانی می شوند.

اینگونه به نظرمی رسد که صنعت بیمه کشور مانند سایر مؤسسات مالی همچون بانک ها دچار تحول اساسی و تکنولوژیک نشده است. این تحولات در صورتی که به موقع انجام میگرفت تأثیر بسیار زیادی در توسعه فرهنگ مطلوب بیمه برجای می گذاشت.

با اعتقاد به این مطلب که بین گسترش بیمه و درجه توسعه اقتصادی کشورها رابطه مستقیم و تعیین کننده وجود دارد و نیز با آگاهی از این موضوع که توسعه اقتصادی پایدار در گرو شرایط باثبات و اطمینانبخش است، بیمه یکی از ارکان مهم محسوب شده و نقش بیمه نه تنها به ازبین بردن یا کاهش خطر در فعالیت های اقتصادی محدود نمی شود، بلکه بیمه نهاد گردآورنده سرمایه و سرمایه گذاری است که می تواند در زمینه افزایش سرمایه گذاری و تقویت تولید در کشور نقش مهمی ایفا کند.

با گسترش فرهنگ بیمه، بازار بیمه در کشور گسترش می‌یابد و صنعت بیمه قادر خواهد بود در بازار نقش فعالتری داشته باشد. توسعه فرهنگ بیمه در ابعاد مختلف سبب اطمینان و آرامش و درنتیجه تسهیل و تسریع در امر سرمایه گذاری می شود، چون بیمه هزینه نیست بلکه نوعی سرمایه گذاری است و مردم باید از مزایای این سرمایه گذاری آگاه شوند. بنابراین بیمه هم از جنبه رفاه مادی و هم آسایش فکری و روحی بسیار مؤثر است.

ازآنجایی که گسترش بیمه و فرهنگ بیمه موجب بالا رفتن درجه خود اتکایی افراد می شود باعث میشود که از هزینه های دولتی که صرف این امور می شود کاسته شده و این هزینه ها در امور زیربنایی کشور به مصرف برسند و باعث رشد و توسعه اقتصادی کشور شوند.برای مطالعه مقالات بیشتر درخصوص موضوع بیمه می توانید به مرکز اطلاعات علمی جهاددانشگاهی مراجعه نمایید.

بر گرفته از مقاله های: