راه اندازی شرکت دانش بنیان:دلیل اصلی بازگشت نخبگان

در مقابل برخی دیگر می‌گویند وضعیت مهاجرت دانشجویان و نخبگان به دیگر کشورها طبیعی است و هیچ جای نگرانی در این باره وجود ندارد.

پرویز کرمی، مشاور ارتباطات بنیاد ملی نخبگان در این زمینه گفت: آمارها می گویند به صورت کلی از منظر نرخ و میزان کلی مهاجرت، ایران جزء کشورهای با نرخ بالای مهاجر نیست.

وی افزود: ایران نه تنها بزرگترین کشور نخبه فرست جهان نیست بلکه در منطقه هم رتبه اول را ندارد. در سال 2015 میلادی هم اعلام شد که ایران رتبه یازدهمین کشور را در مهاجرت دانشجویان دارد و بحران مهاجرت مغزها در ایران فاقد سندی قابل اتکاست.

به گفته کرمی، دانشجویان ایرانی تنها 1.2 درصد از تعداد کل دانشجویان بین المللی وارد شده به آمریکا را در سال تحصیلی 2016 میلادی تشکیل می دهند.

وی اظهار کرد: منتقدان عقیده دارند آن 1.1 درصد از جمعیت دانشجویان که به خارج از کشور می روند جزء نخبه ها هستند و تعداد بالای دانشجویان در ایران به میمنت دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه علمی کاربردی به دست آمده و نباید ملاک سنجش قرار گیرد.

آخرین آمار بازگشت دانشمندان ایرانی مقیم خارج به کشور

در حال حاضر آمار دقیقی از جمعیت ایرانی‌های خارج از کشور وجود ندارد اما برخی اعداد و ارقام از حضور پنج میلیون ایرانی در خارج از کشور خبر می‌دهد که بخش وسیعی از آنها تحصیلکرده و متخصص هستند؛ موضوعی که البته مورد توجه دولت هم قرار گرفته و مسوولان آموزشی و پژوهشی 5 سالی می‌شود که برنامه‌های خود را روی موضوع بازگشت نخبگان گذاشته‌اند.

علی مرتضی بیرنگ، معاون امور بین الملل و تبادل فناوری معاونت علمی و فناوری در این خصوص گفت: طی سه سال گذشته یک هزار و ۶۵ نفر از دانشمندان ایرانی مقیم خارج به کشور بازگشته اند و به فعالیت های علمی آموزشی خود می پردازند.

وی اظهار داشت: طرح همکاری با متخصصان و دانشمندان ایرانی خارج از کشور از سوی معاونت علمی و فناوری بیش از ۳ سال است که آغاز شده و دستاورد های خوبی به همراه داشته است.

وی با بیان اینکه تا کنون هزار و۶۵ نفر از دانشمندان ایرانی مقیم خارج به کشور بازگشته اند و هم اکنون به فعالیت های علمی آموزشی خود می پردازند، بیان کرد: برخی از آنها یک شرکت دانش بنیان راه اندازی کرده اند؛ برخی  در یک شرکت دانش بنیان در واحد تحقیق و توسعه مشغول به کارند یا اینکه عضو هیات علمی دانشگاه یا پژوهشگاه شده اند.

وی افزود: محققان ایرانی که از خارج به کشور بازگشته اند خیلی مشتاق به استخدام دولت نیستند آنها بیشتر انتظار دارند شرایط کارهای دانش بنیان برای آنها فراهم شود. این دانشمندان ایرانی بیشتر علاقمند هستند تا کسب و کار دانش بنیان راه اندازی کنند.

وی پیش از این در خرداد امسال عنوان کرده بود که تا کنون بر اساس آخرین آمار، ۶۲ شرکت و استارتاپ توسط نخبگان بازگشته به کشور راه اندازی شده که در هر یک از این شرکت ها بیش از ۵۰ نفر از افرادی هم که به کشور بازگشته اند مشغول به کار شده اند.

۲۰۰ نخبه ایرانی غیر مقیم جذب دانشگاه‌ها شدند

چندی پیش دکتر سعید سهراب پور، رییس دبیرخانه جذب نخبگان در دانشگاه‌ها در بنیاد ملی نخبگان نیز در این خصوص گفت: تاکنون توانستیم ۲۰۰ نخبه ایرانی که غیر مقیم بودند را به عنوان هیات علمی جذب دانشگاه‌ها کنیم.

وی افزود: افرادی که مدرک دکتری خود را اخذ می کنند از طریق وزارت علوم جذب دانشگاه‌ها می شوند اما تعدادی از نخبگان هستند که در دانشگاه‌های برتر دنیا تحصیل کرده اند و توسط بنیاد ملی نخبگان جذب دانشگاه‌ها می شوند.

به گفته وی، طی برنامه ریزی هایی که معاونت امور بین الملل معاونت علمی و بنیاد ملی نخبگان داشته از دو سال گذشته طرحی مبنی بر بازگشت نخبگان کشور اجرایی شد. این افراد که خواهان جذب در دانشگاه‌ها بودند در بنیادملی نخبگان مورد بررسی قرار گرفتند تا برای تدریس به دانشگاه‌های ایران بروند.

سهراب پور با اشاره به تعداد نخبگانی که جذب دانشگاه‌ها شده اند، گفت: از آن زمان ۲۰۰ نخبه توانستند به عنوان هیات علمی دانشگاه‌های سراسر کشور مشغول به تدریس شوند. تنها ۴۰ نفر از این ۲۰۰ نفر در دانشگاه صنعتی شریف تدریس می کنند.

جذب نخبه ایرانی مقیم خارج بودجه می خواهد

رییس دبیرخانه جذب نخبگان در دانشگاه‌های بنیاد ملی نخبگان گفت: باید عاملی برای جذب نخبگان در کشور وجود داشته باشند تا بتوانند در قالب‌های مختلف ایفای نقش داشته باشند. هم اکنون برای استفاده از نخبگان در رفع مشکلات امروزی کشور چالش های زیادی وجود دارد.

سهراب پور تاکید کرد: استفاده از نخبگان در بخش های مختلف کشور می تواند روی تسریع حل مشکلات کشور تاثیرگذار باشد و حتی در مواردی از فساد و… جلوگیری کند.

استاد دانشگاه شریف افزود: برخی نخبگان هم هستند که مقیم ایران نبوده اند و اکنون تصمیم گرفته اند به ایران بازگردند؛ اما این بازگشتشان باید تضمین شود؛ این تضمین می تواند مالی باشد. یکی از چالش های این نخبگان عدم وجود عاملی برای جذب است و تضمین برای جذب می تواند مالی باشد.

سهراب پور اظهار داشت: به عنوان مثال برخی از این نخبگان خواستار جذب در دانشگاه ها هستند اما دانشگاه‌ها حقوق خوبی برای این افراد در نظر نمی گیرند؛ به عنوان مثال یک کارمند اداری در دانشگاه به علت سابقه کاری ۶میلیون حقوق دریافت می‌کند ولی یک نخبه ای که از خارج به ایران بازگشته و قرار است در دانشگاه تدریس کند حقوق ۴میلیونی خواهد داشت.

سهراب پور با تاکید بر اینکه ما این مشکل کمبود بودجه برای حقوق نخبگانی که از خارجی می آیند را به مسوولان گفته ایم؛ اما حداقل باید از این منظر تامین شوند تا علاقه ای به ادامه کار داشته باشند.

گزارش: فرزانه صدقی

 

 

 

No tags for this post.