توسعه جامعه در گرو فناوری اطلاعات است

وی در حال حاضر، به عنوان استاد تمام دانشکده برق دانشگاه علم و صنعت ایران و استاد پاره وقت دانشگاه ویرجینیای غربی مشغول به فعالیت است.

جلالی تا کنون صد دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و 10 دانشجو در مقطع دکترا را هدایت کرده و 54 کتاب در قالب ترجمه و تالیف دارد که برخی از آنها به زبان انگلیسی چاپ شده است. علاوه بر آن، 300 مقاله علمی در مجلات معتبر بین المللی از وی به چاپ رسیده است.

از شاخص ترین پروژه های اجرایی او می توان به ایجاد اولین روستای اینترنتی در کشور در سال 1379 که به عنوان اولین روستای اینترنتی در جهان نیز معرفی شد و طراحی 10 هزار دفتر ICT روستایی اشاره کرد. گفت و گوی ما با دکتر جلالی را بخوانید:

 

چه شد که به حوزه فناوری اطلاعات علاقه مند شدید؟

در سال 1373 زمانی که بعد از اخذ آخرین مدرک تحصیلی خود به ایران بازگشتم، متوجه شدم تعداد معدودی از افراد با اینترنت و خدمات آن آشنایی دارند. از آنجا که به تازگی نظریه موج چهارم در فضای مجازی را مطرح کرده بودم تصمیم گرفتم این نظریه را در کشورم پیاده کنم. از این رو، مباحث مربوط به بانک های الکترونیکی، مدارس هوشمند، شهر و روستای الکترونیکی و ….را در ایران آغاز کردم. علاوه بر آن، می دانستم که توسعه مشاغل دانش بنیان برای کارجویان فارغ التحصیل دانشگاه های کشور در زمره آن دسته از فعالیت هایی است که در سرتاسر دنیا مورد توجه واقع شده؛ بنابراین از آنجا که، حوزه فناوری اطلاعات حوزه وسیعی است و پتانسیل های زیادی دارد علاقه مند شدم تا در این عرصه گام بگذارم. توسعه مشاغل دانش بنیان از آن دسته فعالیت هایی است که در حال پیاده سازی است و به زودی آثار آن در کشور مشخص خواهد شد.

اگر به گذشته بازگردید بازهم همین حوزه تحصیلی و کاری را انتخاب می کنید؟

بله، قطعا. چرا که احساس می کنم این حوزه، برای توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه حوزه مناسبی است. این موضوع در چند سال گذشته مورد توجه مسوولان کشور قرار گرفته است این در حالی است که، من 20 سال پیش اهمیت توسعه فناوری اطلاعات برای کشور را مطرح کرده بودم.

حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات در کشور ما چه نقاط ضعفی دارد و با چه چالش هایی روبروست؟

مهمترین ضعفی که کشورمان در این حوزه با آن مواجه است، این است که تا کنون هیچ گاه فناوری اطلاعات و ارتباطات محور توسعه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی در کشور نبوده است. به عنوان مثال، تا کنون هیچ گاه در بودجه بندی های مجلس شورای اسلامی توجهی به اهمیت این موضوع نشده بود. در حالیکه، در عصر حاضر تمامی موضوعاتی که در ایران با آن سر و کار داریم به نوعی می تواند با کمک فناوری اطلاعات و ارتباطات اصلاح و بهبود یابد. البته، خوشبختانه در بودجه سال 94 برای اولین بار به اهمیت فناوری اطلاعات در کشور توجه ویژه شده که امیدوارم همین موضوع نقطه آغازی برای شروع توسعه کشور بر مبنای فناوری اطلاعات و کاربردهای آن باشد.

در حوزه IT چه تفاوت هایی با کشورهای پیشرفته دنیا داریم؟

اغلب کشورهای اروپایی و تمام کشورهای توسعه یافته از مالزی و چین تا سنگاپور و کره جنوبی و حتی امارات متحده عربی و کشورهایی که در سه دهه گذشته جایگاهی به مراتب پایین تر از ایران داشته اند امروزه، توانسته اند با استفاده از این فناوری جایگاه بسیار مناسبی در سطح جهانی پیدا کنند. اما، از آنجا که در کشور ما همواره به این مهم با شک و تردید نگاه شده است، نتوانستیم از امتیازات مثبت آن برخوردار شویم و متاسفانه هنوز هم این شک و تردید در لایه های مدیریتی کشورمان وجود دارد.

وضعیت جهانی کشورمان را درحوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات در چه جایگاهی ارزیابی می کنید؟

از نظر کاربرد و دسترسی به فضای مجازی کشورمان در جایگاهی بالاتر از متوسط جهانی قرار دارد اما، از نظر کیفیت استفاده از فضای مجازی متاسفانه رتبه قابل قبولی نداریم. به این معنا که هنوز نتوانسته ایم از دولت الکترونیک و خدمات آن به نحو شایسته ای استفاده کنیم و یا از فضای تجارت الکترونیک در سطح جهانی بهره مند شویم. در حالیکه 50 درصد افراد در ایران از تلفن همراه هوشمند استفاده می کنند . این بدان معناست که این افراد پتانسیل بهره مندی از خدمات دولت الکترونیک و ورود به اقتصاد دیجیتالی را دارند اما به دلیل بی اهمیت انگاشته شدن این موضوع در کشور، بیشتر وقت خود را صرف تفنن و استفاده های بی مورد از این حوزه می کنند.

برای رسیدن به وضعیت ایده آل در این حوزه چه پیشنهادی به مسوولان حوزه فناوری اطلاعات کشورمان دارید؟

نکته اول اینکه، مهمترین ابزاری که می تواند موجب ایجاد جهش عظیمی در توسعه فناوری و کاربردهای آن در کشور باشد، ارائه پهنای باند بسیار بالا در سطح ملی و بین المللی است. چرا که، کره جنوبی توانست با افزایش پهنای باند به عنوان یک کشور توسعه یافته در این زمینه مطرح شود. نکته بعدی توجه به مشاغل دانش بنیان است به این معنا که، مشاغل دانش بنیان را جایگزین مشاغل سنتی در کشور کنیم. باید توجه داشت که مشاغل سنتی نمی توانند از فناوری اطلاعات و کاربردهای آن بهره مناسبی ببرند. در حالیکه، مشاغل دانش بنیان نه تنها می توانند در حوزه اقتصادی بهترین کارکرد را داشته باشند بلکه، کمک خواهند کرد که بخشی از مشکل بیکاری نیز در کشور مرتفع شود. سومین انتظار از مسوولان آن است که جهانی شدن را بپذیرند. متاسفانه رتبه ایران در حوزه جهانی شدن در بین 181 کشور فعال در این عرصه 154 است. این درحالی است که ما تحت تاثیر کشورهایی که جهانی شدن را پذیرفته اند قرار داریم و از کالاهای آنان استفاده می کنیم اما، کالاهای ایرانی در سبد مصرفی آن کشورها جایی ندارد. از این رو، پذیرش جهانی شدن از سوی مسوولان مربوطه ،زمینه ایجاد برقراری تعاملات دوسویه با کشورهای پیشرفته در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات در سطح جهانی را برای کشورمان فراهم می کند.

No tags for this post.