کشف نشانگر زیستی برای شناسایی پاتوژن های خطرناک
به گزارش سیناپرس به نقل از ایسنا، این پاتوژن به کابوس بسیاری از پزشکان از جمله "توماس ای روسو"(Thomas A. Russo)، استاد دانشکده علوم پزشکی "دانشگاه بوفالو"، تبدیل شده است.هفت سال پیش این استاد مطالعه خود را درباره "کلبسیلا پنومونیه بدخیم"(hypervirulent Klebsiella pneumonia) یک مورد نادر از باکتری‌های بیماریزا "کلبسیلا پنومونیه" (K. pneumoniae) آغاز کرده است. کلبسیلا پنومونیه یکی از باکتری‌های بیماریزا است. این باکتری گرم منفی، غیرمتحرک، دارای کپسول، تخمیرکننده لاکتوز، بی هوازی اختیاری و استوانه‌ای شکل است.
هیچ روش دقیقی برای تشخیص گروه "بدخیم"((hypervirulent از نوع سنتی باکتری‌های "کلبسیلا پنومونیه" که اغلب هم در نیمکره غربی دیده می شوند، وجود ندارد.
اکنون روسو و دیگر محققان چندین نشانگرهای زیستی را کشف کرده‌اند که این نشانگرها می‌توانند با دقت باکتری بدخیم((hypervirulent را شناسایی کنند.
محققان دانشکده علوم پزشکی "دانشگاه فوجیتا" ژاپن و محققان دانشکده علوم پزشکی "دانشگاه پیتسبرگ" ایالت پنسیلوانیا نیز در این مطالعه نقش مهمی ایفا کردند.
روسو گفت: در حال حاضر هیچ آزمایشی برای تشخیص دقیق باکتری‌های بدخیم((hypervirulent در دسترس نیست. اما در این تحقیق با همکاری محققان ما توانسته‌ایم یک آزمایش را برای استفاده در آزمایشگاه‌های بالینی که بسیار مورد نیاز مردم است، توسعه دهیم.
روسو در ادامه افزود یک آزمایش تشخیصی قطعی نه تنها برای بیمار ضروری است، بلکه همچنین محققان را قادر می‌سازد تا با بررسی اپیدمیولوژی برای شناسایی باکتری بدخیم hypervirulent)) و اینکه چطور آنها سبب بیماری‌هایی همچون عفونت می‌شوند، استفاده کنند.
اکنون فرض دانشمندان بر این است که افراد این پاتوژن‌ها را از طریق آب و غذا به یکدیگر منتقل می‌کنند و هنوز طریق انتقال آن نامشخص است.
این باکتری می‌تواند سلامت افراد را تحت تاثیر قرار دهد و موجب عوارض جدی و خطرناکی شود. در حالی که در حال حاضر این باکتری مقاومت کمتری به آنتی بیوتیک‌ها دارد اما همچنان در حال تکامل هستند.
روسو در ادامه گفت: چیزی که اکنون سبب نگرانی ما شده است، رشد روز افزون گزارش‌هایی است که محققان در آن بر این باورندhypervirulent K. pneumoniae در برابر ضد میکروب‌ها نیز مقاوم هستند.
روسو و همکارانش می‌دانستند که دلیل hypervirulent K. pneumoniae عمدتا ژن‌هایی است که در یک پلاسمید پرآزار بزرگ و دی.ان.ای هایی که مستقل از کروموزوم هستند، وجود دارند. آنها فرض کردند که بعضی از این ژن‌ها، از جمله مولکول‌هایی که مسیدروفورها نامیده می‌شود، ممکن است نشاگرهای زیستی برای مقابله با آنها مناسبی باشند. آنها همچنین دریافتند با داشتن غلظت‌های بالاتر از سیدروفورها می‌توان وجود hypervirulence را پیش‌بینی کرد. این مطالعه در مجله "Journal of Clinical Microbiology " منتشر شد.
