شهرهوشمند ایران هنوز به مراحل مقدماتی هم نزدیک نیست
به گزارش سیناپرس به نقل از دیجیاتو، آنها می‌گویند که مساله ساخت شهر هوشمند در ایران هنوز به مراحل مقدماتی خود هم نزدیک نشده است و دولت هم توجه چندانی به توسعه این موضوع نمی‌کند.
«علی ایمانی» کارشناس فناوری در گفتگوی خود با دیجیاتو شش معیار اصلی را زیربنای شهر هوشمند معرفی می‌کند و آنها را به ترتیب اقتصاد هوشمند، حمل و نقل هوشمند، محیط هوشمند، شهروندان هوشمند، روش زندگی هوشمند و در آخر یک مدیریت اداری هوشمند نام می‌برد:
«متاسفانه در ایران اما زیاد به این مساله رسیدگی نمی‌شود و حرف‌ها در حد برگزاری جلسات و نشست‌های گوناگون باقی می‌ماند. زمانی که برنامه‌ها و طرح‌هایی مانند شبکه ملی اطلاعات و دولت الکترونیک و دولت همراه و…به طور کامل اجرایی نشده و نواقص بسیاری دارد، طبیعتا پیگیری این موضوع در اولویت‌های کشور و وزارت ارتباطات قرار نمی‌گیرد.»
«چه بخواهیم چه نخواهیم، این مسئله سرنوشت محتوم شهرهای ما در آینده است، پس هر چه دیرتر شروع کنیم، هزینه ما بالاتر می‌رود. جدا از دولت دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، مخابرات، شرکت‌های اینترنتی و اپراتورهای موبایل (با کمک اپراتور فیبر نوری و تکنولوژی 5G) نیز می‌توانند به کمک توسعه شهر هوشمند بیایند تا زودتر این موضوع در ایران جا بیفتد.»
او با اشاره به تشکیل ستاد شهر هوشمند آن را به فال نیک گرفته و از فواید شهر هوشمند به دیجیاتو می‌گوید:
«در شهری که لایه‌های مختلف زیرساخت وایرلس وجود دارد، ارتباطات ماشین به ماشین برقرار شده و تمام اطلاعات حمل‌و‌نقل (کنترل اتوبوس، مترو، ترافیک و اطلاع‌رسانی به مردم)، امنیت در شهر (زیرساخت، محتوا)، انرژی (استفاده بهینه از اطلاعات کنتور آب و برق و گاز)، کمک‌های فوری (بهداشت، آتش نشانی و پلیس برای کمک‌رسانی) در ابر (Cloud) جمع خواهند شد و به یک مرکز که شهر هوشمند را کنترل می‌کند، متصل خواهند شد.»
به گفته ایمانی فن آوری ارتباطات از دور به شهرها حيات می‌بخشد و نتيجتا فرم و فضاها نيز قالب های هندسی، ادراكی و مفهومی جديد پيدا می‌كنند:
«كار از دور، خريد از دور، بانكداری الكترونيكی، آموزش و درمان از دور نمونه عملی فعالیت‌های شهر هوشمند است. به كار گيری ساز و كارهای سخت افزاری و نرم افزاری شهر هوشمند براي كشوری چون ايران که هنوز بین مرحله گذر از سنتی به مدرنیته مانده از نظر من الزامیست چرا که باید بالاخره روزی از این مرحله جهش کرد.»
وی معتقد است که هر فناوری را نمی‌توان از خارج کشور بدون کارشناسی و در نظر گرفتن مسائل کشور وارد کرد و مشارکت استارتاپ‌ها و در کنار آن مدیریت شهری-دولتی را راهی مناسب برای رسیدن به این تکنولوژی می‌داند.
در کلانشهرهای ایران دستگاه‌های خدماتی و نهادهایی که با شهرداری‌ها به صورت مستقیم و غیرمستقیم در ارتباط هستند، رابطه چندان تعاملی با هم ندارند و این خود مانع بزرگی بر سر راه تحقق شهر هوشمند به شمار می رود که با همین مولفه و آنچه در بالا به عنوان شاخص هوشمندسازی شهرها تفسیر شد، به این نتیجه می توان رسید که شهرهای ایران فقط در راه هوشمندسازی گام برداشته‌اند و هنوز به جایگاه جهانی که باید دست پیدا کنند، نرسیده‌اند.
No tags for this post.
