آزمایش موفقیت آمیز داروی جدید ابولا بر روی میمون ها

سیناپرس: در این مطالعه، پژوهشگران هر سه روز یک بار، داروی مذکور را بر روی میمون های آلوده شده به ویروس ابولا امتحان کردند. برخی از میمون ها دارو را از همان ابتدای آلودگی و برخی دیگر نیز سه یا چهار روز پس از ورود ویروس به بدن شان، دارو را دریافت کردند. حتی برای برخی از میمون ها، پنج روز پس از آلوده شدن به ویروس ابولا، از دارو استفاده شد.

همه 18 میمون مورد مطالعه از مرگ نجات یافته و بهبود پیدا کردند و هیچ گونه نشانه ای از بیماری از خود نشان ندادند.

این دارو دربردارنده چندین پادتن مختلف است. پادتن ها مولکولهایی هستند که می توانند به یک پروتئین خارجی متصل بشوند. پژوهش های مختلف بر روی موشهای آزمایشگاهی با استفاده از ترکیب چند نوع پادتن موثر بود و همین امر به دانشمندان برای تعیین بهترین ترکیب از پادتن های موجود کمک کرد.

درمان انجام شده بر روی میمون ها موجب کاهش تدریجی برخی نشانه های شدید بیماری ابولا نظیر خونریزی و افزایش آنزیم های کبدی شد. سه تا از میمون های استفاده شده در این آزمایش که در گروه کنترل جای داشتند و پس از آلودگی به ویرس ابولا، هیچ گونه دارویی دریافت نکردند هشت روز پس از ورود ویروس به بدنشان جان سپردند.

با اینکه ویروسی که به بدن میمون ها وارد شده بود دقیقاً همان ویروس رایج در آفریقای غربی نیست، اما پژوهشگران با مقایسه دو ویروس به این نتیجه رسیدند که بخش هایی از هر دو ویروس که پادتن های موجود در دارو به آن متصل می شوند یکی است.

با این حال برای استفاده از این دارو برای انسان، باید مراحلی طی شود. برای نمونه از آن جا که فرآیند قانونی تائید دارو معمولاً طولانی و چند ساله است، باید اجازه قانونی برای استفاده از این دارو به عنوان تنها را ه علاج در این وضعیت وخیم و بحرانی داده شود تا بتوان به افراد در خطر مرگ کمک کرد.

با این حال، تولید دارو نیازمند زمان و تجهیزات برای تولید انبوه است. همچنین باید میزان تاثیر این دارو به طور مشخص تعیین گردد. با اینکه چند روز پیش مقداری از این دارو برای نجات جان دو نفر از کادر پزشکی اهل آمریکا که به این بیماری مبتلا شده بودند استفاده شد و هر دوی آنها نجات یافتند، اما هنوز مشخص نیست که این دارو عامل این بهبودی بوده است، زیرا به طور کلی 47 درصد از افراد مبتلا به این بیماری تاکنون بهبود یافته اند.

همچنین این دارو به یک کشیش اسپانیایی و پزشک لیبریایی نیز داده شد، اما آنها زنده نماندند. این هم بدان معنا نیست که این دارو ناموثر است، زیرا هر دوی این افراد تنها یک دُز از این دارو را دریافت کرده بودند و ظاهراً این دارو خیلی دیر به آنها رسیده بود.

همچنین در آزمایش انجام شده بر روی میمون ها، همه آنها جوان و بدون نقص ژنتیکی و یا بیماری های دیگر بودند که شاید این هم یک یاز عوامل اثربخشی داروی داده شده به آنها بود. در حال حاضر پژوهشگران درحال بررسی عوامل مختلف محیطی که می تواند بر اثربخشی این داروی ضد ابولا موثر باشد هستند.

جزئیات این مطالعه در شماره 29 آگوست نشریه نیچر منتشر شد.

livescience  :منبع  

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا