سیاستگذاری اجتماعی مولفه بنیادی رشد در کشورهاست

به گزارش سیناپرس، همایش بین المللی دو روزه سیاستگذاری اجتماعی در جهان اسلام با حضور کارشناسانی از کشورهای مختلف اسلامی و اروپایی، همچنین اساتید دانشگاه و محققانی در حوزه های مختلف شنبه و یکشنبه (22 و 23 اردیبهشت) در دانشگاه علامه ط،باطبایی برپا شد.

این همایش که سال گذشته برای اولین بار ملی و امسال بین المللی برگزار شده بود، در پی طرح موضوعات مرتبط با سیاستگذاری اجتماعی در کشورهای مختلف جهان اسلام با توجه به ارزش ها، اصول و آموزه های اسلامی، تحولات این حوزه، بررسی تطبیقی ایدئولوژی های عمده رفاهی با آموزه های اسلامی و رابطه بین اقدامات رفاهی با اهداف توسعه پایدار میزبان کارشناسان مختلفی از کشورهای اسلامی و حوزه غرب آسیا و اروپایی ها و آمریکایی هایی بود که در حوزه موضوعات اجتماعی و حمایت های اجتماعی در این کشورها فعالیت می کنند.
همایش یادشده که با حضور وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی آغاز به کار کرد در ادامه با برگزاری 6 نشست تخصصی و سخنرانی کارشناسان ادامه یافت که بخش مهمی از روند تبادل نظر اساتید و صاحب نظران حوزه سیاستگذاری اجتماعی در ایران و همتایان آنها در دیگر کشورها را شکل می داد.
دکتر مارکوس لووه (Markus Loewe) اقتصاددان و دانش آموخته زبان عربی از دانشگاه دمشق و اقتصاد از دانشگاه های توبینگن و هیدل برگ آلمان، یکی از سخنرانان نشست تخصصی حفاظت اجتماعی و کمک های اجتماعی در این همایش در مورد تاثیر سیاستگذاری اجتماعی بر روند توسعه کشورها به ایرنا گفت: سیاستگذاری اجتماعی هسته اصلی توسعه است ولی توسط بسیاری صاحب نظران مغفول مانده و بیشتر به نقش آن در زمینه کارکرد اجتماعی؛ یعنی کاهش فقر و ارتقای کیفیت زندگی توجه شده است.

***سیاستگذاری اجتماعی هسته اصلی توسعه است
وی که محقق ارشد در موسسه توسعه آلمان (german Developement Institute) موسسه ای تحقیقاتی و دولتی در شهر بن است، افزود: این امر در مورد سیاستگذاری اجتماعی درست است؛ ولی سیاستگذاری اجتماعی در عین کارکردی که در کاهش فقر دارد در زمینه ایجاد روحیه امنیت در افراد با تامین نیازهای ابتدایی آنها نیز نقش دارد، بنابراین باعث می شود افراد با انگیزه، روحیه و جسارت بیشتری پس اندازهای خود را به سرمایه گذاری در تولید تخصیص دهند و به این شکل سیاستگذاری اجتماعی موجب رشد و توسعه کشورها می شود.
لووه سومین دلیل برای منجرشدن سیاستگذاری اجتماعی به رشد را عاملی سیاسی برشمرد و گفت: این امر باعث می شود افراد خود را جزئی از جامعه بدانند و به این شکل وحدت درونی و ثبات حکومت را انسجام می دهد.

***سیاستگذاری اجتماعی در کشورهای عربی ابزاری برای حفظ مشروعیت بوده است
وی که در این نشست سخنانی با عنوان حمایت اجتماعی در جهان عرب؛ ابزاری سیاسی و نه اقتصادی یا اجتماعی حاضر بود در این مورد که آیا مغفول ماندن سیاستگذاری اجتماعی به کشورهای اسلامی، عربی یا بخشی از جهان محدود می شود یا مربوط به همه کشورهاست نیز توضیح داد: وقتی می گویم سیاستگذاری اجتماعی مغفول مانده منظورم این است که در گفتمان توسعه جهانی به آن بی توجهی شده است و نه کشورهای خاص یا کشورهای حوزه غرب آسیا. اتفاقا در کشورهای عربی این موضوع توجه و از اواسط سده حاضر میزان قابل توجهی در آن سرمایه گذاری کرده اند.
لووه که در زمینه سیاست های تامین اجتماعی در کشورهای عربی از جمله فلسطین نیز تحقیقاتی انجام داده است ادامه داد: اما این امر در کشورهای عربی معمولا با دو هدف کاهش فقر و مشروعیت بخشی به حکومت انجام شده است. بر همین اساس بیشتر هزینه های بخش تامین اجتماعی نه به افراد واقعا فقیر بلکه به افراد طبقه متوسط تخصیص می یابد که از نظر راهبردی برای حفظ حکومت مهم هستند؛ از این منظر تاثیر سیاستگذاری های اجتماعی بر کاهش فقر در این کشورها امروزه بسیار محدود است.
این محقق حوزه سیاستگذاری اجتماعی در مورد وضعیت سیاستگذاری اجتماعی در ایران و اساتید دانشگاه در ایران که در این زمینه کار می کنند نیز گفت: هرگز در زمینه سیاستگذاری های اجتماعی در ایران کار نکرده ام اما احساس می کنم بعضی تحلیل های من برای ایران نیز می تواند کاربرد داشته باشد و شباهت هایی وجود دارد اما از آنجا که داده هایی در این زمینه ندارم نمی توانم به درستی در مورد آن نظر بدهم.
وی که برای اولین بار به ایران آمده است، افزود: افراد زیادی امروزه در ایران در این زمینه کار می کنند و در همایش بین المللی سیاستگذاری اجتماعی در جهان اسلام سخنرانی ها و تحلیل های خوبی از همکاران ایرانی خود شنیدم.
لووه در این مورد که آیا تجربه مشابهی از سیاستگذاری اجتماعی مناسب در آلمان یا دیگر کشورها وجود دارد که قابل استفاده در ایران نیز باشد، نیز گفت: من زیاد با این نظر که می توان برنامه های مشابه اجتماعی را در کشورهای مختلف اجرا کرد موافق نیستم؛ نه به دلیل تفاوت های فرهنگی اما مساله این است که تدابیر اجتماعی در حوزه نظری معمولا موفق تر از زمانی هستند که آنها را اجرا می کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا هر کشوری باید برنامه های سیاستی اجتماعی خود را به صورت منحصر به فرد داشته باشد گفت: اینطور نیست؛ کشورها می توانند از هم یاد بگیرند؛ به ویژه کشورهای منطقه خاورمیانه و مثال های خوبی در آسیا و آفریقا در مورد تدابیر خوب اتخاذشده وجود دارد.
این کارشناس آلمانی ادامه داد: کشورهای حوزه خاورمیانه می توانند از تدابیر اتحاذ شده در هند، آفریقای جنوبی و حتی کشور کوچکی مانند لسوتو (lesotho) استفاده کنند و برای آنها مفید هم باشد.
وی با اشاره به تدابیر سیاستگذاری اجتماعی در کشورهای مختلف اروپایی نیز گفت: این تدابیر برای کشورهای با درآمد بالا طراحی شده است و از دیگر سو به آن اندازه که باید حتی در کشورهای اروپایی کارآمد نیست.
لووه اضافه کرد: این تدابیر باید مرتب اصلاح و روزآمد شود و مشکلات زیادی در اجرای بعضی از آنها داریم؛ زیرا آنطور که باید فقر را کاهش نمی دهند.
وی در پاسخ به این سوال که به نظر می رسد این سیاست ها در کشورهای شمال اروپا به خوبی به اهداف خود دست یافته اند گفت: کشورهای حوزه اسکاندیناوی تدابیر خوبی دارند و به طور کلی تجربیات منحصربه فرد و موفقی را ثبت کرده اند؛ اما مثلا در آلمان بیشتر بر تدابیر مشارکتی در حوزه سیاستگذاری اجتماعی تاکید داریم که در بعضی موارد نتایج منفی داشته اند؛ برای نمونه مشارکت زنان در بازار کار یا انگیزه بخشی برای فعال بودن به افرادی که شغل خود را از دست داده اند با تاکید بر مشارکت فردی طراحی شده اند.
وی گفت: این تدابیر تا حدی موفق بوده اند اما تاثیرهای منفی هم در پی نداشته اند؛ از طرف دیگر روزآمد کردن تدابیر نیز دشوار است و یک روزه میسر نمی شود؛ بنابراین باید به تدریج به سمت مدل هایی برویم که عامل مشارکتی در آنها کمتر باشد ولی این امر نیز زمان بر است.

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا