غلامی، گزینه‌ای ناشناخته
به گزارش سیناپرس به نقل از روزنامه آرمان، زیرا مهم‌ترین ویژگی‌ای که در مورد دکتر منصور غلامی به‌عنوان وزیر علوم می‌توان اشاره داشت، آن است که چندان شناخته‌شده نیست.
نکته جالب در خصوص انتخاب دکتر غلامی به‌عنوان وزیر علوم آن است که نه تشکل‌های دانشجویی، نه اصلاح‌طلبان، نه اصولگرایان، نه کندروها و نه تندروها شناختی از او ندارند؛ اگر گزینه معرفی‌شده از سوی رئیس‌جمهور دارای ایده‌های نو و جدید بود، به‌طور حتم شناختی در جامعه دانشگاهی از او وجود می‌داشت که اکنون چنین نیست.
سؤال مهم درباره آموزش عالی، استقلال دانشگاه‌هاست. بخشی از عقب‌ماندگی علمی دانشگاه‌های کشور به‌ویژه در حوزه علوم انسانی مرتبط با وابسته بودن و عدم استقلال دانشگاه‌هاست. اینکه رؤسای دانشگاه‌ها در مواردی باید منتظر بمانند تا تصمیم در حوزه دیگر گرفته شود و برنامه‌های آموزشی و پژوهشی را به آن‌ها ابلاغ نمایند، سبب می‌شود تا آن میزانِ محدودِ باقیمانده از استقلالی که دانشگاه‌ها در چهل سال گذشته داشته‌اند، محدود شود؛
اگر آقای غلامی واقعاً خواهان اصلاح آموزش عالی کشور است، اولین و مهم‌ترین گامی که باید بردارد در جهت استقلال دانشگاه‌هاست. سؤال اساسی مطرح از ایشان چنین است که آیا ایشان در موقعیت وزیر علوم در خود توانی می‌بیند که در برابر نهادهای بیرون از حوزه آموزش عالی و دانشگاه‌ها بر نظر و رأی خود بایستد و اجازه ندهد سرنوشت دانشگاه در دست نهادهای غیر مرتبط باشد؟ همچنین باید حاضر باشد مواضع و دیدگاه خود را به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه کرده و آن را تبیین کند. سؤال دیگر این است که آیا استقلال دانشگاه‌ها برای دولت آقای روحانی ارای اهمیت بوده است؟
حقوق شهروندی ابعاد مختلف دارد، یکی از ابعاد حقوق شهروندی استقلال نهادهای سیاست‌گذار و صنفی. اگر قرار است دانشگاه‌های تهران، تربیت مدرس، آزاد و دیگر دانشگاه‌های کشور مروج حقوق شهروندی باشند، پس در آن صورت مهم‌ترین موضوعی که باید در دستور کار قرار گیرد، استقلال دانشگاه‌هاست. بعید به نظر می‌رسد دکتر روحانی که سال‌ها در انگلستان تحصیل کرده‌اند، استقلال دانشگاه‌ها را قبول نداشته باشد!
No tags for this post.
