شبکه های اجتماعی و درهم تنیدگی هویت مجازی و واقعی
به گزارش سیناپرس به نقل از ایرنا، زمان چندانی از کهکشان ارتباطات و ایجاد فناوری های نو، به ویژه رسانه های دیجیتال نمی گذرد، اما اثرگذاری آن بسیار زیاد و غیر قابل تصور است. زمانی بود که در فرهنگ شفاهی ما، اسطوره ها و افسانه ها نقل مجالس و محافل بودند، اما اینک حتی رسانه های مکتوب نیز به گرد پای رسانه های دیجیتال نمی رسند.
امروزه فناوری اطلاعات توانسته است بیشتر عرصه های زندگی انسان را دچار تغییر بنیادین کند اما به اندازه ای سرعت همه گیر شدن و دگرگونی ها بالا بوده است که فیلسوفان، کمتر فرصت بررسی این رویداد را یافته اند. صاحبان اصلی رسانه های دیجیتال در دنیا به علت دسترسی گسترده و امکانات ویژه با امپراتوری اختاپوس وار به واقع در پی آن هستند که تحریف را به جای حقیقت نشان دهند، به قول «ژان بودریار» فیلسوف فرانسوی، تشخیص واقعیت از آنچه که واقعی نیست، ناممکن شده است .
فراگیر شدن استفاده از رسانه های مجازی دوگانه ای از ساحت واقعی و مجازی ایجاد کرده و انسان مدرن را به نوعی گسیختگی هویتی دچار ساخته است. روند روزافزون استفاده از شبکه های اجتماعی چنین امری را تسهیل کرده است تا جایی که برخی چنان در رسانه های اجتماعی غرق شده اند که بیشتر از عرصه واقعی در دنیای مجازی به سر می برند. تعارض های حاصل از این دوگانگی ، آدمی را به تنش شخصیتی دچار می کند. ارتباط انسانی و کنشگری اجتماعی مغفول واقع شده و فرد در پس دنیای غیر واقعی زیست می کند.
از این رو به نظر می رسد استفاده قاعده مند از فضای مجازی می تواند به تعادل بخشی میان واقعیت و فضای مجازی کمک شایانی کند. در صورت بی توجهی به متعادل سازی استفاده و کاربرد فضای مجازی انسان به نوعی از خودبیگانگی گرفتار خواهد شد. این روند، غیبت انسان از واقعیت و معناهای واقعی غوطه ور شدن در جهانی موازی را در پی دارد و در بلند مدت گسست هویتی را به همراه می آورد.
فضای مجازی به دلیل ساختِ جهانی غیر واقعی و تنوع گرایی، ماکتی از واقعیت را می سازد که شاید با ورود به دنیای واقعی، همسان کردن و ایجاد هماهنگی میان آن ها امری دشوار باشد. به عبارتی دسترسی به داده ها چنان سرعتی دارند که در عرصه واقعی نمی توان چنین رویه ای را مشاهده کرد و همین مساله موجب سرخوردگی افراد می شود.
فضای مجازی منجر به آن می شود که فرد خود را در موقعیت های متنوع و متمایزی قرار دهد. این مساله به پذیرش نقش ها و تاثیر پذیری از سبک های مختلف زندگی منجر می شود وانتخاب و گزینشگری هویتی و زیستی را برای افراد سخت می کند، زیرا که فرد در ارتباط میان فضای مجازی و هویت واقعی خود با تعارض مواجه می شود.
بنابر این فضای مجازی را نه به مثابه هدف و غایت که باید به مثابه ابزار در نظر گرفت که توانسته است شیوه و نحوه تعامل افراد رو تغییر دهد، زیرا اگر چه دایره فضای مجازی بزرگتر است، اما به طور حتم نمی تواند جای دنیای واقعی و آرمان های انسانی را بگیرد.
