صادرات 31هزار تُن گندم دوروم به ایتالیا
گندم معمولی دارای بیشترین پراکندگی در دنیا است و تقریباّ 90درصد از اراضی زیر کشت گندم دنیا را به خود اختصاص می‌دهد. مصرف عمده این نوع گندم تهیه نان است و به همین دلیل آن را «گندم نان» می‌نامند. گندم معمولی دارای فرم‌های پائیزه و بهاره است.
گندم دوروم بعد از گندم معمولی دارای اهمیت بسیار زیادی است. این گندم بیشتر برای تهیّه ماکارونی و شیرینی استفاده می‌شود و همچنین مصارف صنعتی دارد. گندم دوروم گندم منطقه استپی است و فرم‌های بهاره و پائیزه دارد. این گندم به خاطر این‌که فاقد ژنوم D است در مناطق خشک دارای سرعت دوره رشد بیشتری است و بنابراین زودتر برداشت می‌شود.
بر اساس اظهارات یزدان سیف، مدیر شرکت بازرگانی دولتی ایران، در شش ماه نخست امسال ۱۲۰ هزارتن آرد از ایران به کشورهای منطقه و اروپا صادر شده است. همچنین در همین بازه زمانی، صادرات آرد، مشتقات آرد و گندم شامل انواع شیرینی و نان به میزان ۴۰۰ هزار تن رسیده است که از این میزان ۶۵ هزار تن گندم بوده است.
به گفته سیف در حال حاضر برای صادرات یک میلیون تن گندم مازاد به کشورهای منطقه و اروپا برنامه‌ریزی شده است و اگر میزان صادرات گندم مازاد ما افزایش پیدا کند، شاهد رونق کارخانجات آردسازی در کشور خواهیم بود.
مدیرشرکت بازرگانی دولتی ایران همچنین از اجرای پروتکل سه‌جانبه ایران، روسیه و قزاقستان در زمینه افزایش صادرات گندم خبر داده و گفته است که با همکاری سه‌جانبه، امکان صادرات گندم به ویژه گندم دوروم سالانه به ۷۰۰ هزار تن خواهد رسید.
این در حالی است که پیش از این عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست که سابقه وزارت کشاورزی را در کارنامه خود دارد، به آب‌بر بودن محصول گندم اشاره کرده و گفته بود که عموم مردم تصوراتی مبنی بر آب‌بر بودن هندوانه دارند، درحالی‌که میزان آب مصرفی برخی محصولات نظیر گندم قابل قیاس با هندوانه نیست.
به گفته کلانتری برای تولید یک کیلوگرم گندم، 1200کیلوگرم آب و برای تولید یک کیلوگرم هندوانه ۲۰۰ الی ۳۰۰ کیلوگرم آب مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اما سؤال اساسی این‌جا است که با توجه به شرایط بحرانی کم‌آبی در کشور و کاهش سطح آب‌های زیرزمینی در کشور و آب‌بر بودن کشت محصولاتی مانند گندم، آیا تولید و صادرات این حجم عظیم از این‌گونه محصولات، مزیت نسبی است به لحاظ اقتصادی برای کشور ما؟ یا صرفاً یک دستاورد کوتاه‌مدت است؟ آیا در نگاه بلندمدت این گونه اقدامات صرفه اقتصادی دارد یا فقط نمایشی است با جنبه‌های تبلیغاتی و سیاسی؟
این موضوع از آن جهت بسیار مهم و کلیدی است که آب اساس حیات در این سرزمین را شکل می‌دهد و بهره‌برداری سیاسی و بازی کردن با آب و اجرای نمایش‌های تبلیغاتی در جهت صادرات یا تولید محصولاتی که ممکن است به لحاظ استراتژیک به‌صرفه نباشند، خطر بسیار بزرگی برای کشور است. چراکه آب، مهم‌ترین و استراتژیک‌ترین کالای حال حاضر در ایران و جهان است و بهتر است که قبل از تصمیم‌گیری درباره تولید یا صادرات هر محصول، به یک طرح درست آمایش سرزمین برسیم تا بدانیم که در کدام بخش‌های کشور باید چه کار کرد و اساساً مزیت‌های نسبی و راه‌های ما برای کسب درآمد و توسعه چیست؟ نه این‌که صرفاً با تصمیم‌گیری‌های مقطعی و در زمان‌های مختلف به سمت‌وسوی متفاوت حرکت‌های ناشیانه انجام دهیم.
گزارش: غزال غضنفری
No tags for this post.
