عوامل موثر بر پایان دوره قهرمانی ورزشکاران
طول دوره قهرمانی به فعالیت ورزشی چندساله یک ورزشکار اطلاق می شود که با انتخاب ارادی و به منظور دست یابی به اوج عملکرد ورزشی در یک یا چندین مسابقه ورزشی سپری می شود. این دوره می تواند کلیه سطوح ورزش های رقابتی نظیر سطوح محلی، منطقه ای، ملی و یا بین المللی و همچنین به صورت آماتوری و یا حرفه ای را شامل گردیده که این دو مورد آخر، تحت عنوان دوران قهرمانی برگزیده شناخته می شوند.
همان طور که کناره گیری کارکنان یک سازمان به خصوص افراد نخبه، موجب تزلزل در برنامه های استراتژیک و یا کاهش بهره وری آن سازمان می گردد، در عرصه ورزش نیز کناره گیری یا بازنشستگی های خودخواسته و یا اجباری ورزشکاران، می تواند موجبات حذف یک تیم ورزشی و یا حتی یک کشور را از حوزه رقابت ها فراهم آورد. در صورتی که علل کناره گیری از ورزش قهرمانی که در سال های اخیر نگرانی ها در خصوص آن افزایش یافته است، به درستی شناسایی شود، ممکن است بتوان با طراحی مداخلاتی مناسب، از بروز نابهنگام این پدیده جلوگیری نموده و گام مهمی در راستای حفظ سرمایه های ورزشی برداشت.
در همین زمینه مطالعه ای توسط یکی از پژوهشگران کشورمان از دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائم شهر بر روی 75 ورزشکار مرد و زن از استان مازندران که دارای سطوح مختلف قهرمانی از باشگاهی تا المپیک بوده و میانگین سنی حدود 27 سال داشته اند، به انجام رسیده است. ورزشکاران مورد نظر از رشته های مختلف ورزشی انتخاب گردیده و از لحاظ تعداد دارای ترتیب زیر بودند: ورزش های رزمی، کشتی، فوتبال و وزنه برداری.
نتایج تجزیه و تحلیل داده های این تحقیق نشان می دهد که ورزشکاران کناره گیری کرده در استان مازندران به طور عمده و به ترتیب اهمیت، موارد زیر را برای کناره گیری خود عنوان کرده اند: 1- صدمات ورزشی 2- باندبازی و بی عدالتی در رقابت های انتخابی 3- مشکلات مالی یا عدم وجود حمایت های مالی مستمر 4- عدم تضمین آینده شغلی 5- ضعف هیئت های ورزشی، فدراسیون ها و کمیته ملی المپیک.
طبق بیان پژوهشگر، موضوع «باندبازی و بی عدالتی در مسابقات انتخابی» که در این پژوهش رتبه بالایی را به خود اختصاص داده است و به نوعی ممکن است ارتباط مستقیمی با پدیده فساد اداری داشته باشد، معضل بسیار مهمی است که ورزش ما را احاطه نموده و عامل مهمی است که ورزشکاران بااستعداد رشته های ورزشی مختلف را در زمانی که هنوز قابلیت رقابت در عرصه های مختلف را دارند، به سوی کناره گیری سوق می دهد. در این خصوص انجام مداخلات و اتخاذ تدابیر صحیحی برای ساختار اداری ورزش نظیر ایجاد سیستم های ارزیابی و کنترل، افزایش حقوق کارمندان ذیربط، به کارگیری افراد متعهد و متخصص در امور ورزشی و همچنین شفاف سازی معیارهای انتخاب ورزشکاران حرفه ای، می تواند به کاهش و سرانجام رفع این معضل کمک موثری نماید.
اما نکته جالب توجه دیگری که در این تحقیق به آن اشاره شده است، آن است که بر خلاف یافته های مطالعات و تحقیقات دیگران که در آن ها موضوع «مشکل و درگیری با مربی» به عنوان یکی از چند عامل مهم برای کناره گیری ورزشکاران عنوان گردیده است، در این پژوهش عامل فوق در بین ورزشکاران استان مازندران به عنوان عاملی موثر شناسایی نگردیده و این موضوع به عنوان یک نقطه قوت، می تواند ناشی از دیدگاه های فرهنگی و مذهبی در خصوص احترام به معلم و مربی به عنوان تکلیف و وظیفه ای که بر عهده شاگردان است، باشد.
گفتنی است یافته های پژوهش فوق الذکر طی مقاله ای علمی پژوهشی در پژوهش نامۀ «مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی» سال دهم شماره 20 به چاپ رسیده است.
No tags for this post.
