تسریع روند نابودی و انقراض جانوران گیاهخوار بزرگ
پژوهش های جدید نشان می دهد که گیاهخوران بزرگ در بسیاری از مناطق طبیعی و زیستگاه های متنوع جهان به ویژه در افریقا و آسیا در حال نابودی هستند .
ویلیام رایپل (William Ripple) بوم شناس حیات وحش از دانشگاه ایالتی اورگان (Oregon State University) ایالات متحده امریکا سرپرست تیم این تیم تحقیقاتی بین المللی را بر عهده داشته که بر روی بزرگترین جانوران گیاهخوار دنیا مطالعه می کردند .
با کمال تعجب ، نتایج این تحقیقات نشان می دهد که دو عامل اصلی در کاهش گیاهخوران دیده می شود، یکی شکار این موجودات توسط انسان و دیگر تغییر زیستگاه آن ها است. این دو عامل همچون یک دوقلوی تهدید کننده هستند که اینگونه های جانوری را تهدید می کنند .
با توجه به گزارش این پژوهشگران ، بیشترین تهدید نابودی در کمین گیاهخواران بزرگ با وزن حدودا دویست پوند (90.7 کیلوگرم) است . این جانوران در حال ناپدید شدن از چمنزارها ، دشت ها ، بیابان ها و جنگل های سراسر جهان هستند . جانورانی چون گورخر ، شتر ، فیل ، خوک خرطوم دراز و کرگدن ، این گروه از گیاهخواران بزرگ را تشکیل می دهند .
ویلیام رایپل در این رابطه می گوید : قابل توجه است که بازار استفاده پزشکی از برخی بخش های این گونه جانوران همانند شاخ کرگدن بسیار پر رونق است . این شاخ ها با توجه به وزنشان قیمتی بیش از طلا ، الماس و یا حتی کوکائین دارند . برای نمونه کرگدن های سفید و سیاه در چهار سال گذشته ، در لیست جانوران در حال انقراض قرار گرفته اند .
بر اساس نظر کارشناسان ، با توجه به روند فعلی و بدون مداخلات افراط گرایانه ، ناپدید شدن گیاهخواران بزرگ ( و بسیاری از آنهایی که کوچکتر هستند ) از مناطق متعدد زیست محیطی ، اجتماعی و اقتصادی ادامه پیدا خواهد کرد . از دست دادن گیاهخواران بزرگ می تواند کمبود غذا برای گوشتخواران بزرگ ، مانند شیر و ببر را سبب شده و پراکندگی دانه کمتری را در دشت ها و زیستگاه های بزرگ ایجاد کند که همگی تاثیری نامطلوب بر زیستگاه های جانوری، ماهی ها ، پرندگان و حتی دوزیستان خواهد داشت .
با توجه به مطالعات انجام شده بر روی این جانوران مشخص شده است ، 25 منطقه ای که در حال حاضر قلمرو و زیستگاه این جانوران محسوب می شود تنها نوزده در صد از قلمرو اصلی زیستگاه های حیات وحش این جانوران به شمار می رود . تولید و پرورش دام از سال 1980 میلادی سه برابر افزایش پیدا کرده است و دانشمندان معتقد هستند که این مساله کاهش دسترسی به زمین ، آب ، غذا و افزایش خطر ابتلا به بیماری را برای جانوران وحشی و بومی این مناطق در پی خواهد داشت .
No tags for this post.
