به عصر طلایی خورشید و باد نزدیک می شویم

روزی فراخواهد رسید که استفاده از انرژی کاملا متفاوت از امروز خواهد بود. در آن مقطع انرژی های تجدیدپذیر نظیر باد، خورشید، گرمای درون زمینی و نظایر آنها همچنان مورد استفاده قرار می گیرند و این درحالی است که جایگزین سوختهای فسیلی شده اند. در حقیقت روزی فرا خواهد رسید که این منابع انرژی، منبع اصلی تأمین انرژی سراسر جهان خواهند بود.

با این حال ارزیابی های مختلف نشان می دهد چنین روزی به این زودی ها دیده نخواهد شد و حتی شاید تا چند دهه آینده. مشکل اینجاست که استفاده از انرژی های تجدیدپذیر پرهزینه بوده و از سوی دیگر اگر هم قرار باشد در مقیاس کلان از آن استفاده شود هنوز زیرساختارهای لازم فراهم نشده است.

بر اساس گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی (IEA)، در سال 2012 سهم انرژیهای تجدیدپذیر از کل منابع تأمین کننده انرژی در جهان به زحمت به 14 درصد رسید. از آن گذشته پیش بینی می شود که تا سال 2040 این رقم نهایتا به 19 درصد افزایش یابد.

اما هرچه باشد، دلایل خوبی وجود دارد که نشان می دهند فرآیند گذار از سوختهای فسیلی به استفاده کلان از انرژیهای تجدیدپذیر به مراتب سریعتر از آنچه که پیشتر تصور می شده به پیش می رود. در نتیجه قابل تصور خواهد بود که سهم انرژیهای تجدیدپذیر در سبد انرژی جهانی روز به روز افزایش یابد.

همچنین آمارها نشان می دهند سهم تأسیسات خورشیدی و بادی جهان در تأمین انرژی جهانی تقریبا دو برابر چشم انداز اولیه آژانس بین المللی انرژی بوده که این خود نشان از تصور رسمی بسیار ناچیزی است که برای این دسته از منابع تجدیدپذیر در تأمین انرژی جهان ترسیم شده است.

تاریخ نشان می دهد بیش از 50 سال طول کشید تا ذغال سنگ جایگزین چوب شود و 50 سال دیگر نیز طول کشید تا نفت جایگزین ذغال سنگ شود. اکنون پیش بینی می شود خداحافظی از با سوختهای فسیلی زودتر از 50 سال صورت نخواهد گرفت.

No tags for this post.