فسیل های واقعی، الهام بخش افسانه ها

برخی از سالن های موزه تاریخ طبیعی امروزه به محلی برای نمایش (استخوان های) دایناسورهای غول پیکر و ماموت های عظیم الجثه تبدیل شده اند. دانشمندان در تحقیقات اخیر خود در سراسر جهان بویژه در اروپا، نمونه هایی از استخوان های غول پیکر را که در کلیساها نگه داری می شدند، کشف کردند.

فسیل ها و افسانه ها

تا قرن هفدهم میلادی، بسیاری از مردم تصور می کردند که استخوان های غول پیکر متعلق به انسان (یا موجودات افسانه ای) هستند؛ به عنوان مثال، جمجمه های فیل با بقایای سیکلوپس (cyclops) – موجودات افسانه ای با یک چشم – یا استخوان های شمشیرماهی با زبان اژدها اشتباه گرفته شده بودند.

مارکو رومانو، محقق پسادکتری در موزه تاریخ طبیعی برلین به همراه مارکو آوانزینی، محقق موزه علوم در ترنتو (ایتالیا)، نوشته های باستانی مختلف درخصوص ارتباط این استخوان های غول پیکر با موجودات افسانه ای را مورد بررسی قرار دادند.

پدربزرگ رومانو در کودکی، داستان هایی در مورد پیدا کردن استخوان های مربوط به سیکلوپس در غارهای جزیره ساردینیا (ایتالیا) برای او تعریف کرده بود؛ این داستان ها نشأت گرفته از تاریخ بودند. چوپانان جزایر سیسیل و ساردینیا، استخوان های غول پیکری را با یک چشم باز پیدا کرده بودند (که شباهت زیادی به موجود افسانه ای سیکلوپس داشت).

سال 1688، دانشمندی به جیووانی جیوستینو چیامپینی در تحقیقات خود نشان داد که این جمجمه های غول پیکر مربوط به گونه های منقرض شده فیل کوتوله (dwarf-elephant) بوده و هیچ ارتباطی با غول های تک چشم (افسانه ای) سیکلوپس ندارند.

رومانو و آوانزینی در بررسی متون باستانی، نمونه های دیگری از اشتباه گرفتن استخوان های غول پیکر با موجودات افسانه ای پیدا کردند. به عنوان مثال، هرودت، مورخ یونان باستان در نوشته های خود، از یافتن استخوان های موجودات افسانه ای با نام های پالاس (Pallas) و اورستس (Orestes) در رم وAcadia  خبر داده بود.

(استخوان های ماموت کشف شده در کلیسایی در وین – تصویر: Historical Biology)

بسیاری از استخوان های غیرمعمول، سر از کلیساها درآوردند که از آن جمله می توان به استخوان هایی که در کلیسای Crociferi در ونیز یا دندان های غول پیکری که در کلیسای Vercelli (ایتالیا) نگه داری می شدند، اشاره کرد. اما امروزه اغلب این فسیل ها در دانشگاه وین نگه داری می شوند.

بررسی های محققان درخصوص شکل گیری داستان های مختلف در مورد این فسیل ها نشان می دهد که مثلا در مورد سیکلوپس، نخست، فسیل های غول پیکر کشف شدند و سپس افسانه ها شکل گرفتند.

اما در موارد دیگر، مردم تصوراتی از موجودات عجیب و غریب در ذهن داشتند و سپس با الهام از نمونه های واقعی – افرادی که بدلیل نقص ژنتیکی، ظاهری عجیب پیدا کرده بودند – داستان های افسانه ای شکل گرفتند.

نتایج این مطالعه در مجله Historical Biology منتشر شد.

 

 

مترجم: معصومه سوهانی

منبع: livescience

No tags for this post.