لینوکس شریف
لینوکس شریف کاری از شرکت farsiweb.info است که بر پایه توزیع محبوب Fedora بنا شده. این سیستم عامل ایرانی که مطابق با نیازهای زبان فارسی و شرایط محلی ایران ساخته شده است در دو نسخه رومیزی و کارگزار ارائه می شود. نسخه رومیزی مخصوص کامپیوترهای خانگی و اداری و نسخه کارگزار مخصوص سرور است.
در دهه هفتاد میلادی سیستم عامل یونیکس توسط کنت تامسون، دنیس ریچی، برایان کرنیگان در آزمایشگاه های AT&T Bell Labs معرفی شد. پیش از آن و در سال 1972 میلادی زبان برنامه سازی سی توسط دنیس ریچی و همکارانش توسعه داده شده بود و در سال 1973 یونیکس با زبان سی نوشته و معرفی شد. یونیکس های اولیه بدون واسط گرافیکی بوده و برای اهداف شبکه استفاده می شدند. هر کسی می توانست با پرداخت هزینه ای به کد منبع آن دسترسی داشته و آن را مطابق با نیاز خود تغییر و توسعه دهد. از این رو از یونیکس اولیه سیستم عامل هایی مانند BSD که برگرفته از Berkeley Software Distribution است ایجاد شدند.
BSD هسته ای مانند یونیکس داشته و این یعنی از ساختار سیستم فایل و دستور های مشابه یونیکس اولیه بهره می برد. BSD که به یونیکس برکلی معروف است خود منجر به توسعه سیستم عامل های مشابهی شد که می توان به FreeBSD اشاره کرد. تفاوت BSD اولیه و مشتق شده آن یعنی FreeBSD در رایگان و آزاد بودن FreeBSD است. به هر حال یونیکس و ساختار آن به صورت یک معماری برای توسعه سیستم عامل های دیگر شد به طوری که پروفسور تتنبام برای آموزش و نوشتن کتاب خود درباره اصول طراحی سیستم عامل ها سیستم عامل آموزشی و کوچک خود را به نام مینیکس (Minix) را نوشت و کد های آنرا برای تدریس در کتاب خود انتشار داد. Minix یعنی Mini Unix یا یونیکس کوچک و امروزه نسخه 3 آن قابل دانلود است.
اما لینوکس از کجا سر در آورد؟ بر خلاف تفکر معمول درباره لینوکس، باید بگوییم لینوکس یک سیستم عامل نیست بلکه نام یک هسته آزاد و رایگان (توجه کنید رایگان بودن با آزاد بودن متفاوت است) است که توسط آقای لینوس توروالدز در سال 1991 از کد های مینیکس ایجاد شد. پیشتر از لینوس توروالدز، آقای ریچارد استالمن جنبشی به نام Gnu را به راه انداخته بود که در آن برنامه نویس ها کد ها و برنامه های نوشته خود را به صورت رایگان و آزاد در اختیار همگان قرار می دادند. اما جای یک هسته برای ایجاد یک سیستم عامل آزاد و رایگان که برای مصارف شخصی و PC ها قابل استفاده باشد، خالی بود که با انتشار هسته 0.1 لینوکس، امکان به وجود آوردن یک سیستم عامل فراهم شد.
در واقع سیستم عامل لینوکس را باید گنو لینوکس بخوانیم. نخستین توزیع لینوکسی از تجمیع هسته لینوکس و ابزار های گنو ایجاد شد و قابلیت نصب و استفاده را داشت، slackware بود که هنوز هم توسعه داده می شود. لینوکس خصوصیات یونیکس مانند دستور ها و ساختار سیستم فایل آنرا به ارث برد و از این رو آنرا شبه یونیکس می نامند. لینوکس در ابتدا به صورت متنی بود و از این رو بر خلاف رقیب خود یعنی ویندوز و نسخه های نخستین آن که رابط گرافیکی داشتند، نتوانست به خوبی در میان کاربران جا باز کند. اما امروزه توزیع هایی مانند ابونتو، فدورا به عنوان توزیع هایی برای مصارف شخصی با میزکار هایی جذاب جای پای خود را میان کاربران شخصی باز کرده اند.
