ذخیره ۲۱۵ پتابایت اطلاعات روی یک گرم DNA !

یانیو الریش از دانشگاه کلمبیا با همکاری دینا زیلینسکی از مرکز ژنوم نیویورک این روش را طراحی کرده اند. آنها در این زمینه از روش جدید رمزگذاری DNA استفاده کردند که بیشترین میزان اطلاعات به ازای هر نوکلئوتید را ذخیره می کند. این دو دانشمند در آزمایش ها با استفاده از الگوریتمی به نام DNA Fountain، شش فایل (یک فیلم کوتاه، کل یک رایانه OS و یک کارت هدیه آمازون) را درون یک ذره DNA ذخیره کردند.

الریش در این باره می گوید: روش رمزگذاری ما ۱۰۰ بار کارآمدتر از روشهایی است که در سال ۲۰۱۲ ساخته شد و می تواند ۲۱۵ پتابایت اطلاعات را در یک گرم DNA ذخیره کند.

هرچند این روش برای ذخیره سازی اطلاعات بسیار کارآمد است اما باید در نظر داشت که هزینه های ذخیره و خوانش اطلاعات در DNA بسیار زیاد است. برای ذخیره این  پکیج اطلاعاتی ۲ مگابایتی در DNA ، هفت هزار دلار برای سنتز DNA و دو هزار دلار دیگر برای انجام توالی آن هزینه شده است. به عقیده الریش یک دهه طول خواهد کشید تا ذخیره اطلاعات در DNA برای عموم مردم قابل دسترس باشد.

البته حتی در آن زمان هم این فناوری برای ذخیره اطلاعاتی مانند سابقه بیمار در سیستم های پزشکی استفاده می شود و احتمال کمی وجود دارد تا آن را به عنوان آخرین فناوری در اختیار عموم مردم قرار دهند.

ذخیره سازی اطلاعات روی DNA توسط گروهی از محققان دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۱۲ میلادی ایجاد شد. از آن زمان تاکنون گروه های تحقیقاتی مختلفی این روش  را ارتقا داده اند. مایکروسافت نیز سال گذشته ادعا کرد روشی برای ذخیره اطلاعات ایجاد کرده که نسبت به متدهای پیشین ۲۰ بار کارآمدتر است.

این روش درحقیقت حفظ اطلاعات پایه توالی DNA است. این فناوری با استفاده از  DNA مصنوعی انجام می شود  که در ماشین های الیگونوکلئوتیدی به کار می رود.

ماشین های الیگونوکلئوتیدی نیز به نوبه خود برای ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات DNA به کار می رود. این نوع سیستم ذخیره، فشرده تر از نوارهای مغناطیسی و هارد درایوهاست زیرا در DNA اطلاعات بیشتری ذخیره می شود.

دانشمندان معتقدند با استفاده از همین روش می توان به طور موثر تمام اطلاعات جهان را درون یک اتاق فشرده و ذخیره کرد!

No tags for this post.