کشت توت فرنگی درمناطق با PH بالا

پژوهشگران در نیومکزیکو آزمایشی را با 16 رقم توت فرنگی و در دو سیستم کاشت چند ساله طراحی کردند. این آزمایش میزان مقاومت گیاه توت فرنگی و عملکرد بالقوه این گیاه به رشد در خاکی با PH بالا و مناطق مرتفع آمریکا را مورد ارزیابی قرار داد. نتایج تحقیقات نشان داد که تولید کنندگان می توانند انواع خاصی از توت فرنگی را تحت شرایط چالش برانگیز تولید کنند. این مطالعه توصیه‌هایی در مورد کشت مقاوم ترین ارقام توت فرنگی در شرایط و نواحی مختلف را دربرگرفت.

تولید میوه و سبزی در مناطق مرتفع می تواند مشکل بزرگی از لحاظ سرمایه گذاری باشد. شرایط آب و هوایی متغیر و خاک معمولی در مناطقی، از جمله جنوب غربی آمریکا شرایط چالش دشواری را برای سرمایه گذاران به وجود آورده است. شدت و تناوب یخ‌بندان در اواخر بهار و در آب و هوای نیمه خشک باعث سختی در تولید میوه می شود. شنگوری یاوو، نویسنده و پژوهشگرمجله هورت‌ساینس در رابطه با مطالعه ای که در سال 2015 انجام شده بیان می کند: « پرورش دهندگان در طول 10 سال ممکن است تنها 5 الی 6 تن محصول سیب از این مناطق برداشت کنند، در نتیجه بسیاری از آنها مجبور به ترک باغ خود می شوند.»

براساس مطالعاتی که یاوو و همکارانش درمورد ارقام توت فرنگی در شرایط چالش برانگیز انجام دادند نتایج امیدوارکننده ای به دست آمد. به طوری که برای کاهش اثرات منفی شرایط آب و هوایی نا مطلوب تولید کنندگان باید به دنبال تولید محصولات جایگزین و مناسب برای کشت در این شرایط باشند، به این صورت که آنها می توانند ارقام خاصی از توت فرنگی را که برای کشت در مناطق جنوب غربی آمریکا مناسب هستند جایگزین سایر محصولات کنند.

پژوهشگران با در نظر گرفتن توت فرنگی به عنوان یک محصول جایگزین با پتانسیل عملکرد بالا در ارتفاعات وPH  بالای خاک، آزمایشی  را روی 16 رقم توت فرنگی و در دو سیستم کشت انجام دادند. از نظر آنها توت فرنگی گیاهی است که به دلیل بلوغ زودرس و نسبتا  آسان می تواند جایگزین مناسبی برای تولید باشد، اما یخبندان اواخر بهار باز هم باعث به تاخیر انداختن و کاهش محصول می شود. پژوهشگران در این باره توضیح می دهند: « هدف ما از این مطالعه بررسی مقاومت گیاه توت فرنگی در برابر      PH  بالای خاک، تعیین عملکرد بالقوه در PH بالای خاک و مقایسه دو سیستم کشت متفاوت در مناطق مرتفع  جنوب غربی بود.» این آزمایش در طی سال‌های 2011 تا 2014 با دو سیستم کشت متفاوت ،(BP)  پوشش با پلاستیک سیاه و (MR) سیستم متدرو روی گیاه توت فرنگی انجام شد. در واقع این آزمایش مقاومت گیاه در برابر PH خاک، دوره یخبندان زمستانی و سایر صفات را مورد ارزیابی قرار داد. رقم، تیپ یا کولتیوار در واقع انواعی از گونه‌های یک گیاه خاص است که با شرایط محیطی به طور طبیعی یا مصنوعی منطبق شده و یا بازده و یا مقاومت آنها را نسبت به دیگر همگونه هایشان افزایش داده‌اند. هر شخص یا موسسه‌ای می‌تواند رقم مورد نظر خود را تربیت نماید، آن را ثبت کند و حق انحصاری پرورش آن را در دست گیرد.

یاوو در مورد آزمایش انجام شده می گوید: « ما در این آزمایش دو برنامه کاربردی را مورد استفاده قرار دادیم و در هر سال مقدار 0.67 گرم در لیتر از کلات آهن 6 درصد را در ردیف های خطی از طریق کود آبیاری اضافه کردیم و به طور موثری کلروز برگی ناشی از PH بالای خاک را درمان کردیم.

نتایج آزمایش، واریانس بالایی را در بین عملکرد و مقاومت ارقام در مقابل PH بالای خاک نشان داد. در این تحقیق الستر، چالندر و دارسلکت به عنوان چهار رقم بسیار حساس نسبت به PH خاک و وندی، بورنویک و کلنسی چهار رقم بسیار مقاوم در برابر PH بالای خاک شناخته شدند. یاوو توضیح می دهد: « سازگاری توت فرنگی به صورت محلی است و هر ناحیه رقم مخصوص به خود را دارد. به عنوان مثال آلستر و چالندر بهترین عملکرد را در مریلند، کالیفرنیا و کالیفرنیای شمالی داشتند اما این ارقام بیشترین حساسیت را به PH بالای خاک در این مطالعه نشان دادند، این مطلب  پتانسیل عملکرد و اختلال رشد آنها را مقایسه می کند و نشان دهنده محلی بودن گیاه توت فرنگی است». ارقام زودرس «ارلی گلو و اناپلیس » و ارقام دیررس «ال-امور و اُوِیشن» کمترین محصول را در هر دو سال داشتند.

تجزیه و تحلیل های سالهای 2012و 2013 تفاوت بارزی را در عملکرد بین تیمارهای سیستم  (BP) و(MR)  نشان داد، اما پژوهشگران دریافتند که عملکرد سیستم (BP) به طور قابل توجهی پایین تر از عملکرد سیستم (MR) در سال 2014 بود. با ارزیابی عملکرد این سه سال کشت، پژوهشگران دریافتند که با وجود خوب بودن عملکرد گیاه  در آخرین سال سیستم (MR) ، به طور کلی همه ارقام در سال سوم کاهش یافتند. پس بر این اساس آنها برای دو فصل رشد سیستم (BP) را توصیه کردند.

پژوهشگران همچنین به این نتیجه رسیدند که آسیب زمستان و یخبندان اواخر بهار را می توان با مدیریت صحیح در انتخاب ارقام مناسب و راه اندازی سیستم آبیاری بارانی کاهش داد. چون برخی از ارقام در برابر سرما و PH بالای خاک مقاومند . پرورش دهندگان می توانند با انتخاب مناطق حاصل خیز و رقم مناسب ومقاوم در برابر PH بالای خاک، توت فرنگی را در مناطق مرتفع جنوب غربی آمریکا با موفقیت پرورش دهند.

 

گیاه توت فرنگی

توت فرنگی گیاهی علفی چندساله ، متعلق به خانواده گل سرخیان و بومی جنگلهای اروپا است که گونه وحشی آن دارای گل و برگهای کوچک است که از قرن چهاردهم به سبب خواص دارویی آن معرفی شد. رقم های موجود این گیاه از تلاقی بین گونه های مختلف این گیاه به دست آمده اند. در صورت کاشت صحیح، اجرای مراقبت های لازم و انتخاب رقمهای مناسب می توان تا بیست تن در هکتار محصول برداشت کرد. نشا را باید از موسسات مورد اطمینان تهیه و دقت نمود که آلوده به بیماری های گیاهی به ویژه بیماری های ویروسی نباشد.

 

موقعیت و آب و هوا

به علت زود بارور شدن گلهای توت فرنگی در بهار باید بوته ها در جایی کاشته شوند که سرمای دیررس بهاره به آنها صدمه نزند.

زمین مورد استفاده برای کاشت باید رو به جنوب باشد چون زودتر گرم می شود. این گیاه به آب فراوان مخصوصا در دوره رسیدن میوه احتیاج دارد، در غیر این صورت میوه ها کوچک باقی می مانند. توت فرنگی گیاهی است که با خاک های مختلف تقریبا سازگار است. با این وجود خاک های عمیق نرم با بافت شنی رسی با مواد غذایی فراوان و زهکشی خوب مناسب را ترجیح می دهد. این گیاه مخصوصا در دوره رسیدن میوه به آب فراوان احتیاج دارد ، در غیر این صورت میوه ها کوچک باقی می مانند.

بهترین PH برای توت فرنگی 6 تا 7 است و EC مناسب آن حدود 1 دسی زیمنس بر سانتی متر است. اگر میزان آهک خاک از حد مجاز بیشتر باشد، عارضه کلروز یا زرد شدن برگ ها بروز خواهد کرد. از لحاظ آب و هوایی در شرایط مرطوب و شرایط نسبتا گرم محصول دهی مناسب خواهد داشت . در شرایط گرم و مرطوب باید آب کافی در اختیار گیاه قرار گیرد و همچنین ارقام مقاوم به گرما انتخاب شود. این ارقام در ارتفاع 400 تا 800 متری از سطح دریا می تواند رشد مناسبی داشته باشد. برخی از ارقام نیمه مقاوم به سرما است و نیاز سرمایی آن کمتر از 7 درجه سانتی گراد می باشد و در زمستان اگر روی آن پوشیده شود تا دمای 18- درجه سانتی گراد را تحمل خواهد کرد و بدون پوشش کاه و کلش می تواند تا 5- درجه سانتی گراد را تحمل نماید. سطحی بودن ریشه ها که معمولا تا عمق 15 تا 20 سانتی متری خاک توزیع می شود، گیاه را حساس به کم آبی می کند. جهت تولید محصول بهاره باید از ارقامی استفاده شود که مناسب روزهای کوتاه و دمای پایین تری باشند تا به این ترتیب گل انگیزی و محصول دهی آنها به خوبی انجام گیرد.

ارقام توت فرنگی شامل دو گروه است که اولین گروه ارقام بهاره هستند و در واقع بوته هایی هستند که در سال یک بار میوه می دهند. مهم ترین ارقام بهاره گورلا، آلیسو، تیوگو، رد گانتلت، اسیتا، کاتس کیل، فرسنا هستند. گروه دوم ارقام چهار فصل هستند که در سال بیش از یک بار میوه می دهند. ارقام چهار فصل در رشد بسیار قوی و خزنده‌اند و از اواخر اردیبهشت تا اواخر تابستان و گاهی اوایل پاییز میوه می دهند. در ارقام 4 فصل کوتاهی یا بلندی روز و همچنین پایین و بالابودن درجه حرارت زیاد مطرح نیست و این گروه از توت فرنگی ها معمولا در شرایط مختلف به راحتی گل می دهند. میوه های این گونه‌ها ریز و به تعداد زیادتری در هر بوته تولید می شوند. از جمله ارقام چهار فصل استرا و هومی جنتو هستند.

منبع

No tags for this post.