کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع دو با مصرف چهار تخم‌مرغ در هفته
دیابت نوع دو در حال تبدیل شدن به یک بیماری گسترده در سراسر جهان است. تحقیقات نشان داده است که عادات زندگی، مانند ورزش و تغذیه، نقش مهمی در توسعه این بیماری بازی می‌کنند. در برخی از مطالعات، رژیم غذایی پر کلسترول با اختلال در متابولیزم گلوکز و خطر ابتلا به دیابت نوع دو همراه است. در مقابل، در برخی از مطالعات تجربی، مصرف تخم مرغ به بهبود تعادل قند خون کمک می‌کند. با این حال، هیچ داده تجربی مبنی بر تاثیر مصرف تخم‌مرغ در بروز دیابت نوع دو وجود ندارد. در مطالعات مبتنی بر جمعیت نیز، ارتباط بین مصرف تخم مرغ و دیابت نوع دو به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است و یافته‌های حاصل بی‌نتیجه بوده‌اند.
پژوهشگران مدتی قبل بر مبنای مطالعه «عامل خطر بیماری‌های قلبی کوپیو اسکمیک»، KIHD، که در سال‌های 1984 تا 1989 در دانشگاه شرق فنلاند صورت گرفته بود، عادات غذایی 2332 مرد بین سنین 42 و 60 سال را مورد بررسی قرار دادند. در طی پیگیری چند ساله، 432 مرد مبتلا به دیابت نوع دو تشخیص داده شدند.
این مطالعه نشان داد که مصرف تخم‌مرغ با خطر کمتر ابتلا به دیابت نوع دو و همچنین با قند خون پایین همراه بود. مردانی که حدود چهار تخم‌مرغ در هفته خوردند 37 درصد کمتر از مردانی که تنها حدود یک تخم‌مرغ در هفته می‌خوردند با خطر ابتلا به دیابت نوع دو روبرو شدند. این رابطه حتی با لحاظ کردن عوامل مداخله‌گری مانند فعالیت‌های فیزیکی، شاخص توده بدن، سیگار کشیدن و مصرف میوه و سبزیجات نیز ادامه داشت اما مصرف بیش از چهار تخم‌مرغ هیچ مزیت اضافی قابل توجهی را به همراه نداشت.
یک توضیح احتمالی این است که بر خلاف بسیاری از جوامع دیگر، مصرف تخم‌مرغ در فنلاند به شدت به عادات ناسالم شیوه زندگی مانند سیگار کشیدن، فعالیت بدنی کم و یا مصرف گوشت فرآوری شده مرتبط نیست. علاوه بر کلسترول، تخم‌مرغ حاوی بسیاری از مواد مغذی مفید است که می‌تواند برای مثال روی متابولیزم گلوکز و التهاب درجه کم و در نتیجه کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع دو تاثیر داشته باشد. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که پیش‌بینی اثرات کلی غذاها مبتنی بر مواد مغذی مجزا مانند کلسترول تنها بر سلامت امری دشوار است. در واقع، به جای تمرکز بر مواد مغذی به تنهایی، تحقیقات تغذیه‌ای در طول چند سال گذشته به طور فزاینده‌ای به اثرات سلامتی رژیم‌های غذایی و غذاها به طور یکجا متمرکز شده است.
دیابت شیرین نوع دو که سابقا آن را دیابت شیرین غیروابسته به انسولین یا دیابت بزرگسالان می‌نامیدند، نوعی اختلال در سوخت و ساز بدن است که با بالا بودن گلوکز خون در شرایط مقاومت در مقابل انسولین و کمبود نسبی انسولین شناسایی می‌شود. این مسئله در تقابل با دیابت شیرین نوع یک است که در آن بیمار به دلیل تخریب سلول‌های جزیره‌ای در لوزالمعده با کمبود مطلق انسولین مواجه می‌شود. نشانه‌های کلاسیک این بیماری احساس تشنگی مفرط، تکرر ادرار، و احساس گرسنگی مفرط هستند. 90 درصد از افراد مبتلا به دیابت به دیابت نوع دو دچار هستند و ۱۰ درصد دیگر به ترتیب مبتلا به دیابت شیرین نوع یک و دیابت بارداری هستند. گفته می‌شود که چاقی دلیل عمده دیابت نوع دو در افرادی است که به لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به این بیماری هستند. از دیگر دلایل آن می‌توان به عدم تحرک، فشار خون بالا، داشتن سطح پایین کلسترول خوب خون و یا تری‌گلیسیرید بالا اشاره کرد.
در شروع بیماری می‌توان با افزایش ورزش و اصلاح رژیم غذایی دیابت نوع دو را کنترل کرد. اگر سطح گلوکز خون با این روش‌ها به اندازه کافی پایین نیامد، ممکن است مصرف داروهایی مانند متفورمین یا انسولین لازم باشد. معمولا باید به طور مرتب سطح قند خون کسانی که انسولین مصرف می‌کنند کنترل شود.
نرخ ابتلا به دیابت به طرز قابل توجهی در ۵۰ سال اخیر به موازات چاقی افزایش یافته است. تا سال ۲۰۱۰ تقریبا حدود ۲۸۵ میلیون نفر مبتلا به این بیماری بودند و این درحالی است که تعداد آنها در سال ۱۹۸۵ حدود ۳۰ میلیون نفر بوده است. عوارض ناشی از قند خون بالا می‌تواند شامل بیماری قلبی، سکته‌ها، ریتینوپاتی دیابتی که بر بینایی اثر می‌گذارد، نارسایی کلیوی که در آن فرد ممکن است نیاز به دیالیز داشته باشد، و گردش ضعیف خون در دست و پا که ممکن است منجر به قطع عضو شود. عارضه حاد کتواسیدوزیکی از ویژگی‌های نوع یک دیابت است که شیوع چندانی ندارد. البته، ممکن است کمای غیرآستونمی هایپروسمولار نیز رخ دهد.
علت ابتلا به دیابت نوع ۲ آمیزه‌ای از سبک زندگی و عوامل ژنتیکی است. در حالی که فرد می‌تواند برخی از این امور مانند رژیم غذایی و چاقی را کنترل کند سایر مسائل مانند بالا رفتن سن، مونث بودن و ژنتیک قابل کنترل نیستند. گفته می‌شود بی‌خوابی به دیابت نوع دو مربوط است و دلیل این مسئله تاثیری است که دیابت بر سوخت و ساز بدن دارد. وضعیت تغذیه مادر در طول مدت رشد جنین نیز می‌تواند به همراه یکی از مکانیسم‌های پیشنهادی متیلاسیون دی.ان.ای تغییر یافته ایفای نقش کند.
برخی از عوامل مربوط به سبک زندگی در پیشرفت دیابت نوع دو اهمیت دارند. این عوامل می‌توانند چاقی (طبق تعریف شاخص میزان وزن بدن در رابطه با قد در افراد بالای سی)، نداشتن فعالیت فیزیکی، رژیم غذایی نامناسب، استرس، و شهرنشینی باشند. ۳۰ درصد بیماران چینی و ژاپنی، ۶۰ تا ۸۰ اروپایی‌ها و آفریقایی‌ها، و ۱۰۰٪ سرخ‌پوستان و جزیره نشینان اقیانوس آرام دارای چربی اضافه بدن هستند.
مصرف مقدار زیاد شکر برای شیرین کردن نوشیدنی‌ها موجب افزایش خطر ابتلا به این بیماری می‌شود. نوع چربی‌ها در رژیم غذایی نیز مهم هستند، چربی‌های اشباع شده و اسیدهای چرب ترانس دار خطر ابتلا را افزایش می‌دهند و حلقه‌های اسید چرب اشباع نشده و چربی اشباع نشده تک حلقه‌ای این خطر را کاهش می‌دهند. به نظر می‌رسد خوردن بیش از اندازه برنج سفید نیز در افزایش خطر ابتلا به این بیماری نقش بازی می‌کند. در ۷ درصد موارد ورزش نکردن علت ابتلا به این بیماری است.
بیشتر افراد مبتلا به دیابت دارای بسیاری از ژن‌هایی هستند که هرکدام از آنها می‌توانند در افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع دو نقش مشارکتی اندکی داشته باشند. اگر یکی از دوقلوهای همسان دیابت داشته باشد شانس دیگری در ابتلا به دیابت در طول دوره زندگی چیزی بیش از 90 درصد خواهد بود در حالی که این میزان برای دوقلوهای غیرهمسان ۲۵ تا۵۰ درصداست. تا سال ۲۰۱۱، بیش از ۳۶ ژن کشف شده است که در ابتلای فرد به دیابت نوع دو مشارکت داشتند. همه این ژن‌ها با هم تنها 10 درصد از کل مولفه ارثی این بیماری را تشکیل می‌دهند.
No tags for this post.
