آیا فناوری می تواند مانع از سندروم مرگ ناگهانی نوزاد شود؟

زمانی که آگاهی دهنده های پوشیدنی کودکان در سال 2014 میلادی وارد بازار شد، پیش بینی های انجام گرفته در زمینه میزان موفقیت آنها بسیار کم بود. از آن زمان تا کنون دستگاه هایی مانند Snuza، MonBaby، Owlet، Mimohave به تعدادی از کارآمدترین و پر خریدارترین این دستگاه ها تبدیل شده اند.

در سال 2014 میلادی یکی از مجلات معتبر بریتانیایی در این زمینه اعلام کرد که: «هیچ شاهدی مبنی بر این که دستگاه های آگاهی دهنده پوشیدنی کودکان خطر SIDS را کاهش داده و منفعت های سلامت بسیار زیادی دارند وجود ندارد.»

موفقیت فروش آنها تا حد بسیار زیادی معنادار است زیرا سندروم مرگ ناگهانی نوزادان یا SIDS و دیگر بحران های سلامت کودکان برای والدین به یک کابوس تبدیل شده است و به این ترتیب قیمت گذاری های 120 تا 250 دلاری برای این دستگاه ها منطقی به نظر می رسد.

با این حال این دستگاه ها در رسانه ها و جامعه پزشکی به کارایی این سیستم ها مشکوک هستند. در سال 2014 میلادی یکی از مجلات معتبر بریتانیایی در این زمینه اعلام کرد که: «هیچ شاهدی مبنی بر این که دستگاه های آگاهی دهنده پوشیدنی کودکان خطر SIDS را کاهش داده و منفعت های سلامت بسیار زیادی دارند وجود ندارد.» با این حال سازندگان این دستگاه ها از این انتقادها طفره رفته و همواره بیان می کنند که این دستگاه ها به والدین اطمینان لازم در زمینه سلامت فرزندشان را ارائه می دهند.

بر اساس تحقیق جدید انجام شده در این زمینه، بازار دستگاه های آگاهی دهنده پوشیدنی کودکان با تناقض بسیاری همراه است و هیچ کس نمی تواند پاسخ دهد که آیا این دستگاه ها ارزشمند هستند یا خیر زیرا هیچ کس نمی تواند میزان کارآیی و ناکارآمدی آنها را به اثبات برساند.

اولین تناقض در این زمینه مربوط به این نکته بود که آیا این دستگاه ها به خوبی کار می کنند یا خیر. کارایی این دستگاه ها بستگی به دو سوال دارد. اول این که آیا این آگاهی دهنده واقعا چیزی را که برای آن برنامه ریزی شده است ردیابی می کند؟ دوما آیا این ردیاب ها سلامت کودکان را افزایش خواهند داد؟ برای پاسخ به اولین سوال دستگاه هایی مانند Snuza، MonBaby و Owlet مورد بررسی قرار گرفتند و کارایی آنها در ردیابی تنفس کودکان موثر ارزیابی شد. با این حال هیچ کس نمی تواند پاسخ سوال دوم را به خوبی ارائه کند.

دومین تناقض مربوط به این نکته می شد که آیا تحقیقاتی در زمینه این دستگاه ها وجود دارند یا خیر؟ مقاله چاپ شده در این زمینه سه تحقیق بالینی انجام شده در زمینه میزان تاثیر آگاهی دهنده ها بر روی نرخ SIDS در میان کودکان را مورد بررسی قرار داده بود اما این مرجع تحقیقات مربوط به سال های 1986، 1988 و 2001 می شد. همان طور که مشخص است داده های مرجع این تحقیق مشکلات بسیار زیادی دارند و بسیاری از آنها مرتبط با گذشته هستند.

سومین تناقض در آن زمینه این است که آیا ما SIDS را درک می کنیم یا خیر؟ بر اساس کلینیک مایو: «سندروم مرگ ناگهانی نوزادان در واقع مرگی غیرمنتظره است که بیشتر در طول مدت خواب و در کودکان به ظاهر سالم زیر یک سال به وقوع می پیوندد.» مفهوم این پدیده بسیار آسان به نظر می رسد اما در حقیقت نهفته بودن علت اصلی این اختلال موجب می شود که ارائه درمان برای آن ممکن نباشد.

با این حال جامعه پزشکی همبستگی های زیادی در ارتباط با SIDS دریافته اند. برای مثال خطر ابتلا به این عارضه در کودکانی که بر روی شکم خود می خوابند، با فردی سیگاری هم خانه هستند، در تخت خواب والدین خود خوابانده می شوند و یا نارس هستند بیشتر است. با این حال هنوز دلیل قطعی این عارضه کشف نشده است.

چهارمین تناقض نیز مربوط به این نکته است که آیا مردم به این دستگاه ها اعتماد دارند یا خیر. جرج لیتل به عنوان پزشک موسسه ملی بهداشت در این باره بیان کرد که: «شما با ماهیتی به نام مرگ کودکان سر و کار دارید. حال زمانی که شما بمیرید، تنفستان متوقف شده و قلبتان نیز از حرکت می ایستد؛ بنابراین حسی وجود دارد که می گوید خب اگر شما دستگاهی داشته باشید که به شما بگوید که با چه سرعتی تنفس می کنید و قلب شما در چه شرایطی وجود دارد ممکن است بتوانید از مرگ جلوگیری کنید.»

منبع: Engadget

ترجمه: آناهیتا عیوض خانی

No tags for this post.