تاثیر پذیری نوجوانان از همسالان درباره میزان ریسک

در این مطالعه، از 536 بازدیدکننده موزه علوم لندن خواسته شد به میزان خطرناک بودن موقعیتهای مختلف روزانه، نمره ای از یک تا ده بدهند. عبور از خیابان هنگام یکه چراغ قرمز است و یا پیدا کردن مسیری میانبر در یک کوچه تاریک از جمله این موارد بود. بررسی این نتایج نشان می داد که از نظر کودکان، این موقعیتها پرریسک تر بود.

در مرحله بعدی، به این افراد گفته شد که دیگران (اعم از افراد بزرگسال و یا نوجوان) چه نمره ای به میزان خطرناک بودن هر موقعیت داده اند. البته این نمرات به صورت کاملاً تصادفی طراحی شده بود و واقعی نبود. سپس از شرکت کنندگان خواسته می شد تا دوباره به میزان خطرناک بودن آن موقعیت ها نمره ای بدهند.

نتایج نهایی نشام می داد که همه گروه های سنی تحت تاثیر نمرات داده شده دیگران قرار می گرفتند و نمره داده شده خود را تغییر می دادند. اما در این میان بیشتر گروه های سنی نمره داده شده خود را به سمت نمره ای که از سوی بزرگسالان اعلام شده بود تعدیل می کردند و در این میان فقط یک استثناء وجود داشت و آن هم سالهای اول نوجوانی (12 تا 14 سالگی) بود.

نوجوانان در این گروه سنی بیشتر از هر گروه دیگری، به تبعیت از نظرات سایر همسالان خود گرایش داشتند. این نشان می دهد که در مداخلات روانشناسی ویژه این گروه سنی بهتر است نظرات و هنجارهای آنان مورد توجه قرار گیرد.

توجوانان وقتی با همسالان خود همراه هستند بیشتر از وقتی که تنها هستند به رفتارهای خطرناک گرایش دارند. در واقع این مطالعه نشان داد وقتی نوجوانان تنها هستند، برآوردی مشابه دیگران نسبت به خطر دارند، اما به شدت تحت تاثیر نظرات سایر همسالان خود قرار می گیرند.

این پژوهش به تازگی در نشریه Psychological Science منتشر شده است. 

No tags for this post.