دانایی، سهم ما را در تصادفات کاهش می دهد

بسیاری از آنها به‌ناچار باید تا آخر عمر با پیامدهای جبران‌ناپذیر این حوادث از انواع معلولیت‌ها تا بیماری‌های غیرقابل درمان دست‌وپنجه نرم کنند. در دنیای امروز موضوع تصادفات رانندگی و تلفات و هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن از اساسی‌ترین مشکلاتی است که با چالش‌های بسیار زیادی در حوزه حمل‌ونقل و ترافیک همراه بوده است. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت هرسال بیش از 24/1 میلیون نفر در سطح دنیا در اثر تصادفات رانندگی می‌میرند و حدود 20 تا 50 میلیون نفر نیز دچار صدمات غیرقابل‌جبران می‌شوند. پیش‌بینی می‌شود تا سال 2020 صدمات ناشی از رانندگی در رتبه سوم فهرست بیماری‌ها و آسیب‌هایی قرار گیرد که سلامت انسان را به خطر می‌اندازد.

طبق آمار ارائه‌شده تقریبا هرسال 23 هزار نفر در حوادث رانندگی در ایران کشته می‌شوند که آمار بسیار بالایی است و تقریبا 2 درصد آمار کشته‌شدگان دنیا را تشکیل می‌دهد.

طبق آمار ارائه‌شده تقریبا هرسال 23 هزار نفر در حوادث رانندگی در ایران کشته می‌شوند که آمار بسیار بالایی است و تقریبا 2 درصد آمار کشته‌شدگان دنیا را تشکیل می‌دهد. به‌عبارت‌دیگر می‌توان گفت از صد کشته در حوادث رانندگی 2 نفر ایرانی هستند. بر اساس پیش‌بینی سازمان جهانی بهداشت، مرگ ناشی از جراحات و معلولیت‌هایی که پیامد تصادفات جاده‌ای است یکی از سه علت اصلی مرگ افراد در فاصله سنی 5 تا 44 سالگی است. درحالی‌که در گروه سنی 15 تا 29 سال، تصادفات جاده‌ای نخستین علت مرگ‌ومیر شناخته‌شده است و این به معنی مرگ زودرس برای آینده‌سازان کشور است. از پنج هزار و 234 عابر پیاده‌ای که سال 1389 در اثر تصادفات رانندگی کشته شدند حدود یک‌سوم آنها یعنی یک هزار و 723 نفر کودکان زیر 10 سال ازجمله دانش آموزان ابتدایی بودند. کودکان ازجمله افرادی هستند که در تصادفات و سوانح بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند.

بسیاری از کودکان در این حوادث جان خود را از دست می‌دهند و آن دسته از کودکانی که زنده می‌مانند اغلب تا پایان عمر از ناتوانی‌های جسمی و روحی، سردردهای شدید، اختلال حافظه یا بیماری‌های روانی رنج می‌برند. بدون تردید پدرها و مادرها در تامین ایمنی کودکان نقش بسیار مهمی دارند و الگوسازی برای کودکان بر اساس رفتارهای والدین می‌تواند تضمین‌کننده ایمنی آنها باشد. با توجه به اهمیت این موضوع برنامه جهانی ایمنی راه‌ها به‌عنوان یک برنامه جمعی با هدف بهبود ایمنی راه‌ها، خودروها، رانندگان خودروها، موتورسیکلت‌ها و همچنین رفتارهای عابران پیاده موردتوجه قرارگرفته است. در نظر گرفتن چنین برنامه‌ای به این معنی است که ایمنی راه‌ها دغدغه‌ای جهانی است، اگرچه نبود زیرساخت‌های مناسب در زمینه راهسازی و خودروسازی و همچنین عدم وجود زیرساخت‌های فرهنگی موجب شده است تبعات وپیامدهای سوانح رانندگی در کشور ما در مقایسه با دیگر کشورها بیشتر دیده شود.

 

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا