فراهم شدن محیط کسب و کار لازمه حرکت به سمت اقتصاد دانش بنیان است

   دکتر علی حیدری در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس با تاکید بر ضرورت حرکت کشور به سمت اقتصاد دانش بنیان، گفت: اگر به 20 سال گذشته نگاه کنیم، حجم فارغ التحصیلان دانشگاهی و حجم منابعی که کشور ما صرف  تحصیلات عالیه کرده، حجم قابل توجهی است. در حال حاضر بخش زیادی از فارغ التحصیلان دانشگاه ها بیکارند. اینها چه کار می توانند انجام دهند؟ مسلما کارهای مبتنی بر دانش. از این منظر که به موضوع نگاه کنیم، رفتن به سمت اقتصاد دانش بنیان برای ما یک الزام است.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران افزود: در حال حاضر 50 درصد فارغ التحصیلان دانشگاه ها، خانم هستند. چند درصد از اینها در اقتصاد فعالند؟ زیر یک پنجم! این یک شکاف بسیار بزرگ است برای اینکه نشان می دهد منابع کشور صرف قشری می شود که بازده اقتصادی ندارد. البته ما نمی گوییم که نباید منابع را صرف این قشر کرد بلکه می گوییم باید امکانی فراهم شود که این افراد وارد فعالیت های اقتصادی شوند.

حیدری تصریح کرد: در جهان، حرکت اقتصادی کشورها به سمت اقتصادهای غیرمادی است. اقتصادی که به آن اقتصاد پیشرفته گفته می شود. در این اقتصاد، سهم منابع طبیعی و سهم منابع مالی تولید، روز به روز کمتر می شود. به اصطلاح، سهم دارایی های نامشهود در اقتصاد روز به روز افزایش می یابد. مهم ترین دارایی نامشهود ما چیست؟ نیروی انسانی و دانش و تخصص و مهارت. اگر ما می خواهیم در بعد بین الملل، اقتصاد پیشرفته ای داشته باشیم و بتوانیم با جهان رقابت کنیم، دانش بنیان کردن اقتصاد و دانش بنیان جامعه یک ضرورت است.

رییس پیشین صندوق حمایت از پژوهشگران در ادامه متذکر شد: از برنامه سوم توسعه، بحث اصلاح نظام اقتصادی به سمت اقتصاد دانش بنیان مورد تاکید قرار می گیرد. اما اگر از بعد تخصیص منابع نگاه کنیم، تاکنون اتفاق جدی در این زمینه نیفتاده است. بحث اقتصاد دانش بنیان از سال 80 وارد ادبیات توسعه کشور شده است. اصلا برنامه چهارم توسعه تحت عنوان اقتصاد دارایی محور نامگذاری شد. در برنامه پنجم توسعه نیز یک فصل برای توسعه اقتصاد دانش بنیان تعریف شد. علاوه بر این باید به قانون تشکیل شرکت های دانش بنیان و شکل گیری صندوق نوآوری و شکوفایی اشاره کرد. این موارد نشان می دهد که در 10 سال اخیر حرکت هایی در جهت رسیدن به اقتصاد دانش بنیان صورت گرفته است. اما این حرکت ها اثر جدی روی اقتصاد نگذاشته است.

وی افزود: مهم ترین دلیل این مساله این است که هنوز بحث تربیت نیروی انسانی و تقاضا، مبتنی بر دانش شکل نگرفته است. ارتباط صنعت و دانشگاه در این زمینه نقش جدی دارد تا بتواند دانش را به واقعیت نزدیک کند. وقتی شرکت های فعال در عرصه اقتصاد کشور، هنوز این احساس نیاز را برای فعالیت دانش بنیان ندارند، عرصه برای شرکت های کوچکی باقی می ماند که منابع قابل توجهی ندارند و در نتیجه اثرگذاری زیادی در اقتصاد ملی نخواهند داشت. اگر دقت کنید تعدادی شرکت های کوچک و متوسط در این زمینه فعالیت می کنند که عمده آنها در پارک های علم و فناوری مستقر هستند. این شرکت ها نقش چندانی در اقتصاد ندارند. البته معنی این حرف، این نیست که به این شرکت ها توجه نشود اما باید پذیرفت که این شرکت ها نمی توانند اقتصاد ما را به حرکت درآورند. ولی می توانند نطفه حرکت در آینده را شکل دهند.

حیدری با طرح این پرسش که سهم شرکت های بزرگی چون سایپا، ایران خودرو و ذوب آهن در اقتصاد دانش بنیان چیست؟ گفت: من فکر می کنم اراده لازم برای حرکت این شرکت ها به سمت اقتصاد دانش بنیان را بازار به وجود می آورد. هیچ مدیریتی نمی تواند پایداری مسیر ایجاد کند مگر اینکه تقاضا و فشار محیط ایجاب کند. این اراده از منظر سیاستگذاران ما وجود دارد اما می بایست الزامات آن فراهم شود که مهم ترین آنها محیط کسب و کار است.         

 

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا