تشدید آلودگی هوای تهران در اثر بلندمرتبه سازی های غیراصولی

محمد مطلبی در پاسخ به پرسش خبرنگار سیناپرس مبنی بر اینکه  بلندمرتبه سازی چه میزان بر آلودگی هوای کلانشهرهای ما تاثیر دارد؟ گفت: تحقیق مدون و مشخصی در این زمینه انجام نشده ولی آنچه مسلم است اگر بلندمرتبه سازی به شکل درست صورت نگیرد، باعث تغییر جریانات هوا در سطح شهرها شده و آلودگی هوا را تشدید می کند. دلیلش آن است که ساختمان ها به عنوان یک مانع در برابر جریان هوا عمل می کنند.

رییس هیات مدیره انجمن متخصصان منظر ایران، افزود: اگر بلندمرتبه سازی به شکل درست و اصولی انجام شود، تاثیری در آلودگی هوا ندارد. شکل درست بلندمرتبه سازی چگونه است؟ آنطور که در تمام دنیا رواج دارد، بلندمرتبه سازی در مناطق مشخصی از شهر که کم ترین تاثیر را بر عبور جریان هوا می گذارد، اجرا می شود نه اینکه در تمام نقاط شهر این کار را انجام دهند.

مطلبی خاطرنشان کرد: تاثیر بلندمرتبه سازی در آلودگی هوای شهر تهران در چند سال اخیر تشدید شده است و بیشترین مساله در منطقه 22 تهران که ورودی جریان هوا به این شهر است، وجود دارد. یکی از دلایل احداث دریاچه چیتگر در آن منطقه نیز بحث تلطیف هوای ورودی بوده است. اما متاسفانه بر عکس این ایده اولیه، روز به روز اطراف این دریاچه با احداث ساختمان های جدید پوشیده می شود. قطعا این بلندمرتبه سازی ها در آینده تاثیر زیادی بر افزایش آلودگی هوای پایتخت خواهد داشت.

وی تصریح کرد: در طرح جامع و تفصیلی تهران ذکر شده که منطقه 22 یک منطقه سبز و تفریحی است و بارگذاری جمعیتی آن نیز محدود بوده است. در طرح های اولیه، جمعیت این منطقه حدود 350 هزار نفر و بعد با اصلاحاتی که صورت گرفته، حدود 600 هزار نفر تعیین شده است. ولی به دلایلی این اتفاق نیفتاده و مواردی که در طرح های جامع و تفصیلی به آن اشاره شده، مورد بی توجهی قرار گرفته است. متولی اصلی این امر، شهرداری تهران است و مجوز همه آن برج ها را شهرداری صادر کرده است.

رییس هیات مدیره انجمن متخصصان منظر ایران  در پاسخ به این پرسش که در صورت ادامه این روند، وضعیت هوای آینده تهران را چگونه پیش بینی می کنید؟ گفت: اینجا دو مساله مطرح است. اول اینکه به هرحال شهرها باید پاسخگوی مسکن جمعیت ساکن در خود باشند. از طرف دیگر، نظریاتی که در دنیا مطرح شده به صراحت می گوید که شهرها نباید خیلی توسعه پیدا کنند. به همین دلیل در شورای عالی معماری و شهرسازی، مرزی برای شهرها تعیین شده که شهرها نباید بیش از آن گسترش یابند. بنابراین مجبور می شوند به بلندمرتبه سازی روی بیاورند تا پاسخگوی نیاز شهروندان باشند. ولی همانطور که گفتم انجام بلندمرتبه سازی می بایست با برنامه مشخص و در محدوده های مشخص صورت بگیرد. مساله دوم هم این است که تا وقتی تمرکزگرایی در سیاست های کلان مملکت وجود دارد، این اتفاق می افتد. اصلا نباید به شهری مانند تهران، اینقدر جمعیت افزوده شود. شهردار تهران پیش بینی کرده است که تا چند سال آینده جمعیت تهران به 22 میلیون نفر می رسد که این شهر باید جوابگوی این جمعیت باشد. اما اگر سیاست کشور بر کاهش تمرکزگرایی باشد بدین نحو که امکانات و فرصت ها را به شهرهای کوچک منتقل کند، مهاجرت ها کنترل خواهد شد و شهرهای بزرگ نیز تحت فشار قرار نمی گیرند که بخواهند برای جمعیت جدید مسکن تامین کنند.

مطلبی با تاکید بر اهمیت نقش پژوهش در زمینه معماری و محیط زیست شهری گفت: متاسفانه ما در زمینه محیط زیست شهری، متخصصانی که واقعا به روز باشند و بتوانند یک امر پژوهشی را پیش ببرند خیلی کم داریم. در امر شهرسازی هم متخصصانی که با دیدگاه زیست محیطی به مسایل نگاه کنند، کم داریم. این موضوع به نظام آموزشی ما بر می گردد. وقتی ما دیسیپلین ها را اینقدر از هم جدا می کنیم، مشکل ساز می شود. الان در بسیاری از کشورهای پیشرفته، رشته های محیط زیست، شهرسازی، معماری و معماری منظر در یک دانشکده تدریس می شوند. در کنار هم قرار گرفتن این رشته ها باعث ارتباط استادان و دانشجویان با هم می شود و بسیاری از پروژه های پژوهشی با همکاری مشترک این افراد شکل می گیرد.

No tags for this post.