جنگ‌افزار لیزری جدید وایپر برای مقابله با موشک‌ها
سیناپرس: بنابر گفته این شرکت، وایپر 2.1 جدید، عضوی از خانواده لیزرهای وایپر بوده و نتیجه 5 سال تحقیق و آزمایش است.
از جمله مهمترین ویژگی‌های این لیزر جدید می‌توان به مواردی همچون قدرت و بازدهی بیشتر، مسیر هم‌ترازی ساده‌تر، وزن کمتر و ضریب اطمینان بالاتر اشاره کرد. این لیزر می‌تواند در ساختار بسیاری از بخش‌های سامانه دی‌آی‌آر‌سی‌ام (DIRCM) مورد استفاده قرار گیرد.جفری کیو پالومبو نائب رئیس ومدیر بخش سیستم‌های خودمراقبتی، زیر مجموعه‌ای از سیستم‌های الکترونیکی نورثروپ گرومن، گفت: «ارزش عملکرد سیستم‌های دی‌آی‌آر‌سی‌ام ما، نتیجه روش طراحی هدفمند در مقابل ساختارسیستم‌های پیمانه‌ای باز است. وایپر 2.1 می‌تواند برای تنظیمات حرکتی رو به جلو یا عقب مورد استفاده قرار گیرد ضمن آنکه مقاومت سازه‌ای و ضریب اطمینان بالای آن با هزینه اندکی برقرار شده‌است.»
سیستم‌های دی‌آی‌آر‌سی‌ام از سامانه‌های هوایی در مقابل موشک‌های رادار حرارتی محافظت می‌کنند. نمونه‌های اولیه وایپر شرکت روی 55 نوع مختلف هلی‌کوپتر نظامی و هواپیمای بال ثابت نصب شده‌است.
طبق اضهارات نورثروپ گرومن، وایپر 2.1 به زودی برای تولید انبوه آماده می‌شود.
جنگ‌افزار لیزری چیست؟
جنگ‌افزار لیزری نوعی جنگ‌افزار انرژی هدایت شده است که از پرتو لیزر برای تخریب هدف استفاده می‌کند. از دهه ۱۹۷۰ تاکنون سلاح‌های لیزری متعدد و متنوعی طراحی و تولید شده‌اند اما اغلب آنها از مرحله تحقیق و اثبات تکنولوژی فراتر نرفته‌اند. امروزه جنگ‌افزارهای زمینی لیزری توانایی نابودی موشک‌ها، و گلوله‌های توپ و خمپاره در حال پرواز را پیدا کرده‌اند. سلاح‌های لیزری هوابرد نیز آزمایش‌های موفقیت‌آمیزی داشته‌اند و حتی سیستم‌های لیزری فضایی برای نابودی ماهواره‌ها یا موشک‌های بالستیک نیز پیشنهاد شده‌اند.
سلاح‌های لیزری در مقایسه با سلاح‌های متعارف مزایای فراوان و در عین حال معایبی جدی دارند که باعث شده تا کاربرد عملیاتی آنها دشوار باشد. سلاح‌های لیزری به چندین گروه شامل لیزرهای حالت جامد، لیزرهای شیمیایی و لیزرهای الکترون آزاد تقسیم می‌شوند.
سلاح لیزری زئوس تنها جنگ‌افزار از این نوع است که در شرایط جنگی مورد استفاده قرار گرفته‌است. این سلاح لیزری بر روی یک خودروی هاموی نصب شده و از سال ۲۰۰۳ در جنگ افغانستان و سپس عراق حضور داشته است و کار آن انهدام مین‌ها و بمب‌های عمل‌نکرده است.
کاربردهای نظامی لیزر بسیار متنوع است و استفاده مستقیم از لیزر به عنوان سلاح یکی از آنهاست. بمب‌های هدایت لیزری که از پرتو لیزر برای نشانه‌گذاری هدف و یافتن آن بهره می‌برند از دقیق‌ترین همات هدیات‌شونده محسوب می‌شوند. کاربرد دیگر لیزرها مسافت‌یابی و تعیین دقیق فاصله با هدف است، به طوریکه مسافت‌یاب‌های لیزری امروزه به بخش مهمی از سیستم‌های کنترل آتش جنگ‌افزارهای مختلف تبدیل شده‌اند. از لیزر همچنین به عنوان یک پادکار دفاعی به ویژه برای گمراه کردن موشک‌های گرمایاب نیز استفاده می‌شود.
در گذر تاریخ
در اوایل دهه ۱۹۷۰ آمریکایی‌ها ساخت سلاح لیزری هوابرد در آینده‌ای نزدیک را امری بدیهی می‌دانستند. این ایده در اواخر دهه ۱۹۶۰ توسط ادوارد تلر – فیزیکدانی که در اختراع بمب هیدروژنی هم نقش داشت – گسترش یافته بود. به همین دلیل از دهه ۱۹۷۰ آزمایش‌ها برای تعیین استواری این نظریه و تشخیص مشکلات آن آغاز شد. نخستین آزمایش توسط نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۷۳ انجام شد و در آن با یک لیزر دینامیک گازی دی‌اکسید کربن یک پهپاد سرنگون شد. سه سال بعد نیروی زمینی از یک لیزر با پمپ الکترونیکی برای انهدام چند هواپیما و بالگرد بدون سرنشین استفاده کرد. در همین سال نیروی هوایی برنامه آزمایشگاه لیزر هوابرد را آغاز کرد که در آن از یک هواپیمای کاسی۱۳۵ استراتوتانکر به عنوان آزمایشگاه پرنده استفاده شد. در مارس ۱۹۷۸ نیروی دریایی با کمک دارپا، یک لیزر شیمیایی را طراحی کرد که موفق به انهدام یک موشک تاو در حال پرواز شد.
مزایای جنگ افزارهای لیزری
مهمترین امتیاز سلاح‌های لیزری صرفه اقتصادی قابل توجه آنهاست. هزینه هر شلیک یک سلاح لیزری فقط هزینه انرژی است که از طریق سوخت شیمیایی یا الکتریسیته به دست می‌آید. در بسیاری از سلاح‌های لیزری هزینه هر شلیک از یک دلار کمتر است در حالیکه گلوله‌ها یا موشک‌هایی با قدرت تخریبی برابر هزاران دلار قیمت دارند که باید هزینه‌های حمل‌ونقل و نگهداری را نیز به آنها افزود.
سلاح‌های لیزری قسمت‌های مکانیکی کمی دارند و به سرعت تغذیه یا شارژ می‌شوند و هزینه‌های مربوط به استفاده، تعمیر و نگهداری آنها حتی از مهمات سلاح‌های متعارف نیز کمتر است.
اشعه لیزر با سرعت نور حرکت می‌کند در نتیجه نیازی به محاسبه جابجایی هدف نیست و فرار کردن از آن برای مدافع غیرممکن است. این ویژگی لیزر را گزینه‌ای عالی برای درگیری با اهداف بسیار سریع همچون موشک‌ها و راکت‌ها، گلوله‌های توپ و خمپاره می‌سازد.
تاثیر جاذبه زمین بر روی نور بسیار اندک و تاثیر عوامل محیطی دیگر مثل باد نیز معمولاً قابل چشم‌پوشی است به همین جهت در اغلب موارد نیازی به محاسبه تغییر جهت پرتو لیزر بر اثر جاذبه زمین یا باد نیست.
شیوه تمرکز اشعه لیزر را می‌توان به دلخواه تغییر داد تا منطقه مورد تخریب آن کوچک یا بزرگ باشد. این امکان در مورد سلاح‌های انفجاری وجود ندارد. سلاح لیزری با داشتن یک منبع انرژی کافی میزان نامحدودی مهمات در اختیار دارد در حالیکه هر سلاح متعارف قابلیت حمل میزان محدودی مهمات را دارد.لیزر هیچ صدا یا نوری در محل شلیک تولید نمی‌کند که توسط انسان قابل تشخیص باشد در نتیجه از این طریق نمی‌توان موقعیت سلاح لیزری را پیدا کرد.
