افزایش بازدهی فرایند شیمی درمانی سرطان خون با فناوری نانو
محمد ایرانی از محققان این طرح گفت: استفاده از این نانوحامل ها در فرآیند شیمی درمانی، علاوه بر بهبود عملکرد درمانی دارو، کاهش اثرات مخرب مصرف دارو بر بافت های سالم را در پی دارد.
وی بیان کرد: روش های مرسوم درمان بیماری سرطان به دو دسته اصلی شیمی درمانی و پرتودرمانی تقسیم می شود، داروهای مورد استفاده در فرآیند شیمی درمانی، اثرات جانبی مخربی بر بافت ها و سلول های سالم بدن دارد؛ از این رو، اخیرا تحقیقاتی در راستای توسعه روش هایی موسوم به سیستم های دارورسانی هوشمند انجام گرفته است.
وی گفت: این سیستم ها با به کار گیری نانوحامل هایی، نرخ رهاسازی و مکان رهاسازی دارو را کنترل کرده و موجب افزایش قابل توجه بازدهی و کاهش اثرات مخرب آن ها می شوند.
ایرانی با اشاره به دانوروبیسین، به عنوان یک آنتی بیوتیک مؤثر در درمان سرطان، هدف از انجام این طرح را سنتز یک نانوحامل کامپوزیتی مغناطیسی جهت انتقال هوشمند داروی مذکور به سلول سرطانی و رهاسازی کنترل شده ی آن عنوان کرد.
وی ادامه داد: استفاده از نانوحامل های کامپوزیتی تولید شده در این طرح در سیستم های دارورسانی، بهبود عملکرد دارویی دانوروبیسین جهت مرگ سلول های سرطانی در فرایند شیمی درمانی سرطان خون را به دنبال دارد،همچنین سمیت ایجادشده ناشی از مصرف این دارو کاهش قابل توجهی خواهد داشت.
به گفته این محقق، پلی لاتیک اسید، نانولوله های کربنی و نانوذرات اکسید آهن، اجزای تشکیل دهنده این نانوحامل کامپوزیتی هستند، نانوذرات اکسید آهن که دارای خاصیت مغناطیسی هستند، در حضور میدان مغناطیسی خارجی، نقش شناسایی سلول های سرطانی را در نانوحامل مذکور ایفا می کنند، همچنین حضور نانولوله های کربنی با کنترل منافذ نانویی نانوحامل، امکان بارگذاری بیشتر دارو و رهاسازی کنترل شده آن را فراهم می آورند.
ایرانی در خصوص روند سنتز این نانوحامل ها افزود: در مرحله اول نانولوله های کربنی چند دیواره سنتز شد، در ادامه بین نانوذرات اکسید آهن و نانولوله های کربنی در محلول پلیمری پلی لاتیک اسید پیوند برقرار شده و نانوالیاف کامپوزیتی سنتز شد، سپس با بارگذاری داروی دانوروبیسین درون این نانوالیاف، نانوحامل حاوی داروی مذکور تهیه گردید و در نهایت آزمون های مربوط به میزان رهاسازی دارو و تأثیر میدان مغناطیسی خارجی و pH بر آن مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج حاصل شده از آزمون ها، میزان بارگذاری صددرصدی دارو و رهاسازی کنترل شده دارو توسط نانوحامل ها در طول دو هفته را نشان می دهند.
افزایش میزان مرگ سلول های سرطانی در حضور میدان مغناطیسی خارجی و افزایش رهاسازی دارو در pH های اسیدی نسبت به pH های خنثی از دیگر نتایج ارزیابی های انجام شده هستند.
نتایج این تحقیق در مجله International Journal of Polymeric Materials and Polymeric Biomaterials به چاپ رسیده است.
