الگوریتم برداشت محصول به کمک گرسنگان جهان می آید

ضایعات محصولات کشاورزی در یک سو و سوء تغذیه تعداد زیادی از مردم جهان در سوی دیگر، دو مشکل عمده‌ای هستند که اقتصاددانان را به فکر توسعه الگوریتم برداشت محصول انداخت.

جمعی از اقتصاددانان مدرسه اقتصاد کاربردی و مدیریت چارلز دیسون در دانشگاه کرنل با همکاری محققان کالج بوستون، الگوریتمی را توسعه داده‌اند که تعداد برنامه‌های برداشت محصول در هر روز را مشخص می‌کند.

این الگوریتم، پل ارتباطی بین ضایعات محصولات کشاورزی (در هنگام برداشت) و کمک به رفع سوء تغذیه گرسنگان محسوب شده و یک رویکرد سیستماتیک است که به بانک‌های غذا کمک می‌کند تا پیش از آغاز فصل برداشت، زمانبندی مناسبی برای جمع‌آوری و استفاده از ضایعات محصولات کشاورزی داشته باشند.

کاهش ضایعات محصولات کشاورزی (در هنگام برداشت) و کمک به رفع سوء تغذیه گرسنگان؛ در این شرایط، ارزش سبد غذایی گرسنگان شامل میوه و سبزیجات بیشتری خواهد شد؛ میزان ضایعات محصولات کشاورزی به حداقل می‌رسد و در نهایت، این مسأله به توسعه جامعه کمک می‌کند.

در این مطالعه سه مشکل مرتبط با غذا مورد توجه قرار گرفت. مشکل اول، افزایش جمعت گرسنگان جهان است. براساس گزارش وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA)، در سال 2013 بیش از 14 درصد خانواده‌های آمریکایی در معرض ناامنی غذایی قرار داشتند.

مشکل دوم؛ کاربرد مهندسی صنعتی و مدل‌های سنتی برنامه ریزی برای برداشت، باعث از بین رفتن مقداری محصول در زمان برداشت می‌شود. در آمریکا حدود 6 درصد محصولات کشاورزی که برای مصارف انسان کشت می‌شوند، توسط ماشین‌های برداشت محصول از بین می‌روند؛ این موادغذایی تلف شده کاملا خوراکی هستند، اما ارزش تجاری ندارند.

مشکل سوم؛ بسیاری از موادغذایی که توسط بانک های غذا (و سازمان برنامه جهانی غذا) توزیع می‌شوند، اغلب غذاهای فرآوری شده و کنسروی هستند که مشکلات سلامتی در افراد نیازمند دریافت جیره غذایی ایجاد می‌کنند.

بسیاری از بانک‌های غذا، توجه به زمان برداشت محصول را بعنوان راه‌حلی برای افزایش ارزش سبد غذایی افراد گرسنه عنوان می‌کنند. بطور معمول، کشاورزان زمان برداشت محصول را اعلام می‌کنند، اما بانک‌های غذا از زمان دقیق آن اطلاع ندارند؛ این درحالیست که میوه‌جات و سبزیجات بسرعت فاسد و خراب شده و باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن جمع‌آوری شوند.

محققان از داده‌های برنامه برداشت محصول FBST که شش بخش ایالت نیویورک به مساحت 4 هزار مایل مربع را پوشش می‌دهد، استفاده کرده و برنامه نرم‌افزاری را توسعه دادند که عوامل مختلف مانند تعداد کشاورزان و برنامه‌های برداشت محصول در هر هفته را کنترل می‌کند. افزایش یا کاهش در تولید باتوجه به پارامترهای مختلف برای یافتن یک برنامه مناسب مشخص می‌شود.

به گفته میگوئل گومز، استادیار دانشگاه کرنل، این یک معامله برد- برد است: کاهش ضایعات محصولات کشاورزی (در هنگام برداشت) و کمک به رفع سوء تغذیه گرسنگان؛ در این شرایط، ارزش سبد غذایی گرسنگان شامل میوه و سبزیجات بیشتری خواهد شد؛ میزان ضایعات محصولات کشاورزی به حداقل می‌رسد و در نهایت، این مسأله به توسعه جامعه کمک می‌کند.

نتایج این پژوهش بصورت آنلاین در American Journal of Agricultural Economics (ماه دسامبر) منتشر شد.

 

منبع: Phys.or

ترجمه: معصومه سوهانی

 

No tags for this post.