کلیک روی هوا

 از پرینترهای سه‌بُعدیِ پیچیده گرفته تا چیزی به‌سادگی یک درِِ خودکار، همگی محصول تخیلات قدیمی ما هستند که حالا به لطف تکنولوژی تحقق می‌یابند. فقط کافی است راه رسیدن به جواب سوال‌های خیالی خود را پیدا کنید. تعامل با کامپیوتر از طریق «امضاهای حرکتی» (Motion)، یکی از قدیمی‌ترین رویاهای دنیای مهندسی است. این‌که مثل تصویر جذاب «تام کروز» در فیلم «گزارش اقلیت»، بتوانیم تنها با تکان دادن دست‌مان روی هوا، تصاویر مانیتور را به دقت کنترل کنیم، بدون آن‌که نیازی به صفحه‌‌ی‌کلید، ماوس یا صفحات لمسی داشته باشیم. «گِست» (Geast)، محصول چنین رویایی است. 

گجتی پوشیدنی و ساده اما کاربردی، که به کاربر اجازه می‌دهد تلفن همراه یا کامپیوتر خود را بدون نیاز به لمس کردن و تنها به‌واسطه‌ی امضاهای حرکتی کنترل کند. این گجت، ترکیب نسبتا ساده‌ای از یک حسگرهای الکترونیکی کوچک و نرم‌افزاری کاربردی است که سنسورهای حرکتی را به هر یک از انگشتان دست متصل می‌کند. به‌ این‌ ترتیب این‌جا مثل کینِکت یا دیگر سیستم‌های مشابه، نیازی به هیچ حسگر اضافه‌ای برای ثبت حرکات وجود ندارد. این یعنی آزادی عمل در هر‌ جا و هر لحظه، به‌مراتب بیشتر است. چه بخواهید روی زانوی خود تایپ کنید، چه بخواهید یک پهپاد بدون سرنشین را تنها با حرکت دست خود هدایت کنید، گست از پسش برمی‌آید. به‌علاوه، قابلیت‌های بالقوه‌ی آن بسیار بیشتر از این حرف‌هاست. مثلا تصور کنید بخواهید جسمی سه‌بعدی را بچرخانید؛ این کار با رابط حرکتی به‌مراتب آسان‌تر از ماوس خواهد بود. فقط کافی است دست‌تان را روی هوا بچرخانید، انگار که مدل سه‌بعدی کف دست شماست (چیزی شبیه تصویر فیلم «آیرون‌من» از رابط‌های حرکتی، البته بدون در نظر گرفتن تصاویر خیالی هولوگرافیک آن). نکته‌ی جذاب سیستم آن‌جاست که می‌توان این گجت را برای پذیرش امضاهای حرکتی جدید، برنامه‌ریزی کرد. به‌ این ‌ترتیب همیشه امکان اضافه کردن توانایی جدید به آن وجود خواهد داشت. البته گست هنوز یک مدل مفهومی است که نمی‌تواند به‌صورت کامل جایگزین صفحه‌کلید یا ماوس شود، اما این توانایی بالقوه را دارد که نیاز به آن‌ها را در شرایط مختلف (خصوصا هنگام حرکت یا مسافرت) کمتر کند.
طراحان گست -‌که گروهی از دانشجویان جوان دانشگاه تگزاس هستند-‌ باور دارند که این ‌یکی از نخستین گام‌ها در مسیر بازنشسته کردن همیشگی صفحه‌کلید، موس و کلا رابط‌های لمسی است. رویایی که البته سال‌هاست دیگر آن‌قدری رویا نیست، هرچند تا رسیدن به نقطه‌ی تعالی خود، راه درازی در پیش دارد.

منبع:پرفسورها

No tags for this post.