بازوی هوشمند با توان حرکت جداگانه انگشت

این موفقیت که در مجله Journal of Neural Engineering منتشر شد، نشانگر یک پیشرفت بالقوه در فناوری ها برای کمک به افرادی است که بازوان خود را بر اثر جراحت یا بیماری از دست داده اند.
در این تحقیق، مرد جوان سالمی که دست یا بازوی خود را از دست نداده بود، به دستگاهی مجهز شد که اساسا با استفاده از یک رویه نقشه برداری از مغز، کنترل بازو و دست وی را در اختیار می گرفت. 
ناتان کرون پروفسور نورولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز و سرپرست این مطالعه گفت: به اعتقاد ما، این اولین بار است که یک فرد با استفاده از یک پروتز تحت کنترل ذهن و بدون آموزش گسترده موفق شد انگشتان خود را بی درنگ و به طور مستقل حرکت دهد.
وی خاطرنشان کرد: این فناوری فراتر از پروتزهای موجود عمل می کند و در آن انگشتان به صورت منفرد حرکت می کنند تا بتوانند حرکت گرفتن را انجام دهند مانند حرکتی که برای گرفتن توپ تنیس استفاده می شود.
محققان کارآیی این پروتز را روی یک جوان مبتلا به صرع آزمایش کردند که قرار بود در واحد مانیتورینگ صرع بیمارستان جانز هاپکینز، برای تشخیص منشاء حملات صرع، از مغز وی نقشه برداری شود. 
در این مطالعه داده های مغزی با استفاده از الکترودهایی ثبت شد که از طریق عمل جراحی به دلایل بالینی در مغز این فرد کاشته شدند، اما این سیگنال ها یک اندام پروتزی را نیز که در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز ساخته شده بود، کنترل می کردند.
محققان قبل از وصل کردن این پروتز به بیمار، از بخش های خاص مغز وی که مسئول حرکت دادن هر انگشت است، نقشه برداری و ردیابی کردند، سپس به این پروتز برنامه دادند تا انگشت مربوطه را حرکت دهد.
ابتدا جراح مغز و اعصاب مجموعه ای از 128 حسگر الکترود را در بخشی از مغز بیمار که به طور معمول حرکات دست و بازو را کنترل می کند، قرار داد. هر حسگر دایره ای به قطر یک میلی متر از بافت مغز را اندازه می گرفت. 
برنامه رایانه ای که محققان جانز هاپکینز ابداع کرده بودند، انگشتان دست این مرد را به صورت منفرد طبق دستور حرکت داد و بخش هایی از مغز را که بر اثر تشخیص یک سیگنال الکتریکی توسط هر حسگر روشن می شد، ثبت کرد.
محققان علاوه بر جمع آوری داده ها در زمینه بخش هایی از مغز که در حرکت ها دخیل بودند، فعالیت الکتریکی مغز در حس لامسه را نیز اندازه گرفتند.
پس از از جمع آوری داده های حرکتی و حسی، به این بازوی پروتزی برنامه داده شد تا انگشتان مربوطه را براساس بخش هایی از مغز که فعال می شدند، حرکت دهد.
سپس محققان بازوی پروتزی را که از طریق سیم به الکترودهای مغزی بیمار متصل شده بود، روشن کردند و از بیمار خواستند تا به حرکت یک به یک انگشتان شصت، اشاره ، وسطی، حلقه و انگشت کوچک خود 'فکر' کند. فعالیت الکتریکی تولید شده در مغز این انگشتان را حرکت داد.
به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی ساینس دیلی، در ابتدا بازوی تحت کنترل ذهن 76 درصد دقت داشت، اما پس از آن که محققان انگشت حلقه و کوچک را به هم متصل کردند، دقت آن به 88 درصد افزایش یافت.

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا