نقض روند زاد و ولد ستارگان در کهکشان راه‌شیری
به گزارش ایسنا، چنانچه از بالا به کهکشان راه‌شیری نگریسته شود، این جرم کیهانی دارای بازوهای ستاره‌ای و همچنین گاز و غباری است که از یک شکل مارپیچی در مرکز آن ناشی می‌شوند؛ اما چنانچه از پهلو به این کهکشان نگاه شود، مانند دیسکی مسطح به نظر می‌رسد که برآمدگی بزرگی در وسط دارد.
ستاره‌ها معمولا در درون گاز و در ابرهای مولکولی عظیمی (GMCs) شکل می‌گیرند که این ابرها در بخش درونی دیسک کهکشانی قرار دارند. هر یک از این ابرها حاوی چندین توده گاز است و این بدین معناست که بسیار از ستارگان و شاید تمامی آن‌ها، به همراه یکدیگر در قالب خوشه‌هایی شکل می‌گیرند.
دانشمندان دانشگاه فدرال ریو گراند دو سول برزیل با استفاده از کاوشگر تحقیقاتی مادون‌قرمز میدان وسیع (WISE) ناسا، ابرهای مولکولی عظیمی را در بیرون از مرکز کهکشان راه شیری یافته‌اند و چنانچه از پهلو به این کهکشان نگاه شود، این ابرهای مولکولی در فواصل هزاران سال نوری در بالا و پایین دیسک کهکشان راه شیری قرار دارند.
آنچه بیش از همه برای دانشمندان غیرمنتظره بود، این بود که یکی از این ابرهای دورافتاده حاوی دو خوشه ستاره‌ای بود.
این نخستین‌بار است که منجمان، ستارگانی را شناسایی کرده‌اند که در چنین نقطه دورافتاده‌ای در حال زاده‌شدن هستند. دو خوشه ستاره‌ای موردبحث به نام‌های Camargo 438 و Camargo 439 در ابر HRK 81.4-77.8 واقع شده‌اند.
این ابر که عمر آن دو میلیون سال تخمین زده شده، در فاصله 16 هزار سال نوری و زیر دیسک کهکشانی قرار دارد و این فاصله، بسیار دور از نواحی معمول شکل‌گیری ستاره‌ای است.
تحقیق جدید نشان می‌دهد فضای اطراف کهکشان راه‌شیری شلوغ‌تر از تصورات قبلی است.
No tags for this post.
