آزمون هزارتو برای تعیین رانندگان در معرض تصادف

با اینکه بهره گیری از هزارتو به تنهایی نمی تواند به عنوان آزمونی معتبر برای سنجش نقص های شناختی و یا فراموشی به کار رود، اما مطالعه جدید نشان می دهد که شاید بتوان از این شیوه برای ارزیابی شناختی رانندگان سالمند استفاده کرد.

در مطالعه ای جدید، پژوهشگران با این فرض وارد شدند که کیفیت عملکرد فرد سالمند در انجام آزمون هزارتو می تواند پیش بینی کننده کاهش توانایی های شناختی اوباشد. در واقع هر قدر فرد سالمند زمان بیشتری را صرف این کار کرده و اشتباهات بیشتری داشته باشد، احتمال بروز خطر برای او بیشتر است.

در این مطالعه 700 فرد سالمند بالای 70 سال حضور داشتند. از این افراد خواسته شد تا 5 آزمون مختلف هزارتو را با سرعت هر چه تمام تر به انجام برسانند. افراد در این آزمون می بایست مسیر درست را بر روی نقشه ای هزارتو می یافتند. زمان صرف شده تا یافتن راه نهایی و نیز تعداد دفعات اشتباهات هر فرد ثبت می شد.

پژوهشگران 18 ماه بعد به بررسی آمار اداره پلیس در مورد تصادفات و جرایم رانندگی پرداختند. این جرایم عبارت بودند از رد شدن از چراغ قرمز، رانندگی در پیاده رو و یا رانندگی در جهت نادرست خیابان. نتیجه نشان داد که افرادی که در آزمون هزارتو نمره خوبی نداشتند، بیشتر از بقیه دچار تصادف و یا جرایم رانندگی می شدند.

در این میان آن دسته از سالمندانی که زمان زیادتری را صرف پیدا کردن مسیر درست هزارتو می کردند، بیشتر در معرض تصادف کردن قرار داشتند.

نتایج این پژوهش در نشریه Accident Analysis and Prevention منتشر شده است. 

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا