گزارش تصویری و تحلیل فنی امامزاده سید ضیاالدین روستای خچیره

بنا از بیرون دارای سقف فلزی شیروانی است و دیواره های آن با سیمان پوشیده شده اند و ورودی آن در ضلع شمال قرار دارد . در ضلع شرقی بنا 3 پنجره آهنی دیده می شود و دو ضلع غرب و شمال بنا به کوه تکیه داده است .

به نظر می رسد قدمت برج اصلی مقبره امامزاده متعلق به قرون هفت و هشت هجری بوده و در مرمت های دوره بعد در ان تغییراتی را ایجاد کرده باشند.

در ضلع شرقی بنا ، اتاقی برای زائرین ساخته شده است که در ورودی آن از ضلع غربی باز می شود  و کلاً تازه ساز با پوشش سیمان و کف موزائیک است  که سقف آن چوبی با شیروانی فلزی است . اصل بنا به صورت مدور طراحی شده که امروزه اندود گچ بر روی آن کشیده اند . در اطراف این فضا یک سازه L   مانند جدید الحاق شده است . مدخل بنا به صورت ورودی طاق داری با ارتفاع تقریبی دو متر است . احتمالاً بنا در اصل هشت ضلعی بوده  و به مرور زمان به این شکل در آمده است . یک نورگیر که مشبکی فلزی بر آن نصب کرده اند در سمت راست ورودی به چشم می خورد . معجر بنا چوبی و نسبتاً جدید می باشد . در قسمت شروع قوس گنبد دو تیرک چوبی به صورت متقاطع مشهود است . در ساقه داخلی گنبد یک نورگیر به شکل چهار ضلعی نامنتظم به چشم می خورد که مربوط به دوره اصلی ساخت بنا است . در زیر راس گنبد نیز دو تیرک چوبی در حالت تقریباً موازی نصب شده است .

بنا از داخل فاقد تزئینات خاص است  و از طرف اهالی مورد توجه قرار دارد و در وضعیت نسبتاً مناسبی به سر می برد .

در فهرست امامزاده های اداره اوقاف ( صفحه 69 کتاب بقاع متبرکه استان تهران ) ، نسب این امامزاده به امام موسی کاظم (ع)می رسد و قدمت اولیه بنا را قرن هفتم و هشتم ذکر کرده اند .

در صفحه 409 آثار تاریخی طالقان در مورد این بنا چنین می خوانیم :

« … اهالی روستا به این امامزاده اعتقاد زیادی دارند . برج کوچک مقبره  دایره ای شکل و دارای گنبد رک بوده و ورودی آن از سمت شمال است . در یکی دو دهه اخیر اهالی روستا در ضلع شمالی ، جنوبی و غربی برج امامزاده اطاقی را به آن الحاق کرده اند که بنای برج را در بر گرفته است و در فاصله سه متری آن نیز اتاق مجزای دیگری به عنوان زائر سرا ساخته اند . … به نظر می رسد قدمت برج اصلی مقبره امامزاده متعلق به قرون هفت و هشت هجری بوده و در مرمت های دوره بعد در ان تغییراتی را ایجاد کرده باشند . »

درصفحه 135  کتاب جغرافیای طالقان نوشته محمد حسن صنیع الدوله ( 1301 هـ .ق ) در مورد این امامزاده نوشته شده است :

« چندی قبل در این مکان شخصی به حفر مکانی مشغول بوده ، تیشه یا تبر آن به جسد مرده  می خورد و از قرار مذکور خون از آن جسد جاری می شود . چون تفتیش می نمایند جسدی می یابند غیر منحل که تمام اعضا و جوارح آن تر و تازه به حال خود مانده ، مردم را خبر می کنند . همه تعجب کرده جسد را نعش امامزاده ای می پندارند و در همان محل آن را دفن می نمایند …. »  

این بنا به شماره 7054 و در تاریخ 12/11/1381 به ثبت رسیده است .

گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی

No tags for this post.